خون جوانان دارای قدرت جادویی جوانی است؟

در طول تاریخ همواره این نظریه وجود داشته که خون جوانان دارای قدرت جادویی جوانی است و این موضوع حتی زمینه ساز بروز جنایاتی از سوی برخی افراد قدرتمند شده بود، اما به نظر می‌رسد که خون جوان در واقعیت نیز قادر است مغز‌های پیر را جوان کند.

به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از پژوهشگران در مطالعات جدید خود دریافتند: تزریق خون فرد جوان به یک فرد پیر موجب ارسال پلاکت‌هایی به مغز می‌شود که می‌توانند به جوانتر شدن شما کمک کنند.

به لطف یافته‌های جدید و قابل توجه دانشمندان علوم اعصاب، ایده جذاب یک راه آسان برای معکوس کردن پیری ممکن است به زودی به واقعیت تبدیل شود.

به طور کلی تاکنون سه مداخله برای کند کردن و حتی معکوس کردن ساعت پیری بیولوژیکی شناخته شده است. این روش‌ها عبارتند از: تزریق خون جوان، هورمونی به نام کلوتو که به طور طبیعی در بدن ما یافت می‌شود و ورزش و داشتن فعالیت مناسب بدنی. در این میان، اما یک فاکتور مهم در هر سه روش وجود دارد که پلاکت‌ها هستند.

پلاکت‌ها سلول‌های خونی هستند که وقتی بدن شما زخمی می‌شود سیستم ایمنی را تحریک و برای کمک به بهبودی شما لخته‌هایی تشکیل می‌دهند.

دانشمندان کشف کرده اند که گروهی از مولکول‌های آزاد شده توسط پلاکت‌ها به نام فاکتور پلاکت ۴ یا PF۴ آخرین گام مهم در رساندن مزایای این سه فعالیت به مغز است. علاوه بر این، PF۴ حتی می‌تواند به مغز کمک کند تا سن خود را معکوس کند. علاوه بر این PF۴ به دنبال تزریق پلاسمای خون (خون بدون گلبول‌های قرمز) یا کلوتو یا با ورزش آزاد می‌شود.

طی این مطالعات وقتی به موش‌های ۲۲ ماهه – معادل انسان‌های ۷۰ ساله – پلاسمای خون جوان تزریق شد، PF۴ سن شناختی آن‌ها را معکوس کرد. در واقع، PF۴ این سن را به اندازه افرادی در اواخر دهه ۳۰ یا اوایل ۴۰ سالگی کاهش داد. در همین حال، موش‌های جوانی که PF۴ دریافت کردند، باهوش‌تر شدند.

در ابتدا این مطالعه به طور مستقل توسط سه تیم از پژوهشگران انجام شد. اما آن‌ها وقتی متوجه شدند که همگی PF۴ را به عنوان عنصر اصلی جادوی جوانی شناسایی کرده‌اند، به همکاری با یکدیگر پرداختند.

در حقیقت مطالعات روی تزریق خون جوان و کلوتو توسط دو تیم مختلف از پژوهشگران در دانشگاه کالیفرنیا سان فرانسیسکو UCSF رهبری شده و گروهی از محققان دانشگاه کوئینزلند استرالیا این مطالعه را در مورد ورزش انجام دادند.

شرح کامل این سه مطالعه در مجلات Nature، Nature Aging و Nature Communications منتشر شده اند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری