«سقوط» و رساندن پیامی استراتژیک به مخاطب دور از صداوسیما

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: صبح دیروز با انتشار قسمت نهم از مجموعه نمایش خانگی «سقوط»، این سریال به پایان رسید؛ مجموعه‌ای که به علت بعضی اتفاقات و حواشی، جنجالی‌ترین سریال سال ۱۴۰۱ لقب گرفت و تا قسمت آخر، تصور می‌شد ممکن است به انتها نرسد و پخش آن متوقف شود. «سقوط» اولین ساخته بلند سجاد پهلوان‌زاده در مقام کارگردان، از نظر کیفی، اثری معمولی به شمار می‌آید که خصوصاً فیلم نامه آن دچار مشکلاتی است و نقش‌آفرینی ستاره اصلی آن را نیز با وجود همه حواشی که برای آن به وجود آورد، می‌توان با اغماض معمولی و با نگاهی واقع‌بینانه ضعیف خواند.

«سقوط» که احتمالا یکی از کم‌ستاره‌ترین سریال‌های تاریخ نمایش خانگی به شمار می‌آید، الناز ملک بازیگر نقش «آیسان» را نیز به سینما و تلویزیون معرفی کرد؛ چهره‌ای جوان که با نقش‌آفرینی خوب خود در این سریال، حسابی دیده شد و در سال‌های آینده احتمالا بیشتر از او خواهیم شنید.

بسیاری علت اصلی پربیننده شدن «سقوط» را با وجود ستاره‌های کم‌شمار، مضمون ملتهب و نوی آن می‌دانند؛ امری که البته درست است، اما نمی‌توان از نقش ژانر در جذابیت این سریال چشم‌پوشی کرد. پیروی دقیق و بی‌کم‌وکاست این سریال از قواعد ژانر تریلر که طی سال‌ها همواره یکی از ژانر‌های محبوب تماشاگران در سراسر دنیا بوده، از عوامل دیده شدن این سریال است.

مهم‌ترین نکته درباره این سریال، آن است که اولین مجموعه نمایش خانگی با مضامین استراتژیک و ملی محسوب می‌شد، چراکه برای نخستین بار مسئله حضور ایران در عرصه مقاومت اسلامی منطقه و رویارویی نظام جمهوری اسلامی با فتنه گروهک تروریستی داعش در سوریه و عراق، دستمایه تولید اثری در پلتفرم‌های وی‌اودی قرار گرفت. این امر از آن جا که مخاطب آثار نمایشی پلتفرم‌ها، عموماً با محصولات تلویزیونی متفاوت است و سریال‌های خانگی میان تماشاگرانی رسوخ می‌کنند که چندان سریال‌های صداوسیما را تماشا نمی‌کنند، بسیار اهمیت ویژه‌ای دارد. این امر را از بازتاب سریال «سقوط» در شبکه‌های اجتماعی بهتر می‌توان متوجه شد؛ جایی که محصولاتی مانند «حبیب» و «بچه زرنگ» با موضوعی مشابه، بازتاب فراوانی نمی‌یابند، اما درباره این سریال نمایش خانگی، نظرات زیادی از مخاطبان به چشم می‌خورد.

نمایش خانگی همچنین محل حضور ستاره‌ها و بعضی عوامل گران‌قیمت پشت صحنه است که حضورشان در تلویزیون در سال‌های اخیر به تدریج کم‌رنگ‌تر شده و نقش‌آفرینی آن‌ها در اثری استراتژیک که خارج از تلویزیون تولید شده است، از جهات مختلفی برای کلیت عرصه فرهنگ و هنر در کشور، اهمیت دارد.