چگونگی محافظت در برابر عفونت‌های مسری ذات الریه

به گزارش مجله خبری نگار،پنومونی یا ذات الریه یک عفونت ریوی است که شامل التهاب و یا تجمع مایع یا چرک در ریه‌ها می‌شود. انواع مختلفی از پنومونی وجود دارد و نوع آن می‌تواند میزان خطر، علائم و حتی گزینه‌های درمانی را تعیین کند.

یکی دیگر از مواردی که نوع خاصی از ذات الریه می‌تواند روشن کند، مسری بودن یا نبودن آن است. برخی از اشکال ذات الریه ممکن است بین افراد منتقل شود. برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد انواع این بیماری و آنچه شما باید در مورد نحوه آن بدانید، این مطلب را بخوانید

تعریف پنومونی

بر اساس گزارش موسسه ملی قلب، ریه و خون (NHLBI)، ذات‌الریه عفونتی است که یک یا هر دو ریه را درگیر می‌کند. ذات‌الریه باعث می‌شود کیسه‌های هوایی که آلوئول نامیده می‌شوند، پر از مایع یا چرک شوند. این مسئله می‌تواند منجر به علائم آزاردهنده مانند سرفه با یا بدون مخاط، تب، لرز و مشکلات تنفسی شود.

ذات الریه می‌تواند شدید و گاهی کشنده باشد. دیوید کاتلر، پزشک خانواده، گفت: ذات الریه می‌تواند شما را بکشد. دکتر کاتلر افزود: ذات الریه یکی از علل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده و جهان بود. تنها از زمان توسعه آنتی بیوتیک‌هایی که برای درمان ذات الریه و واکسن‌هایی که از ذات الریه جلوگیری می‌کنند، این بیماری کمتر مرگبار است.

پنومونی می‌تواند مسری باشد

برخی از انواع پنومونی مسری هستند. طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) در ابتدایی‌ترین اصطلاح، ذات الریه می‌تواند توسط یک عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی ایجاد شود.

طبق اعلام انجمن ریه آمریکا (ALA)، پنومونی قارچی، مسری نیست. ALA می‌گوید که ذات الریه قارچی معمولاً در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف دیده می‌شود و پس از قرار گرفتن در معرض مقادیر زیادی از قارچ‌های خاص، معمولاً در خاک یا مدفوع پرندگان، رخ می‌دهد.

انواع باکتریایی و ویروسی پنومونی آن‌هایی هستند که قابل انتقال هستند (یعنی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شوند). اگرچه هر دو مسری هستند، اما تفاوت‌هایی بین ذات‌الریه باکتریایی و ویروسی وجود دارد.

پنومونی باکتریایی

این گزارش می‌گوید، باکتری‌ها یکی از علل شایع ذات الریه در بزرگسالان هستند. در حالی که بسیاری از انواع باکتری‌ها می‌توانند باعث ذات الریه باکتریایی شوند، اما استرپتوکوک پنومونی بزرگترین عامل ذات الریه در ایالات متحده است، علاوه بر این، مایکوپلاسما پنومونیه و لژیونلا پنوموفیلا نیز می‌توانند باعث ذات الریه باکتریایی شوند.

رینولد پانتیری، متخصص مراقبت‌های ویژه ریوی، گفت: می‌توان به خودی خود به ذات الریه باکتریایی مبتلا شد یا حتی می‌توان آن را به عنوان یک عفونت ثانویه پس از سرماخوردگی یا آنفولانزا تجربه کرد.

جان ای. مک گینیس، پزشک متخصص ریه در بیمارستان پن مدیسین، گفت: پنومونی باکتریایی را می‌توان با آنتی بیوتیک‌ها درمان کرد و پس از چند روز مصرف دارو، دیگر شما ناقل این بیماری نیستید.

پنومونی ویروسی

NHLBI می‌گوید، ذات الریه ویروسی می‌تواند در نتیجه مستقیم ویروس‌هایی رخ دهد که راه‌های هوایی و ریه‌های شما را آلوده می‌کنند، مانند آنفولانزا (که توسط ویروس آنفولانزا ایجاد می‌شود) یا سرماخوردگی معمولی (ناشی از راینوویروس). در کودکان، ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) شایع‌ترین علت پنومونی ویروسی است.

اما پنومونی ویروسی فقط ناشی از سرماخوردگی و آنفولانزا نیست. دکتر مک گینیس خاطرنشان کرد: SARS-CoV-۲ یعنی ویروسی که باعث COVID-۱۹ می‌شود، هم می‌تواند باعث ذات الریه شود.

به طور کلی، دکتر مک گینیس گفت: پنومونی ویروسی مسری‌تر از پنومونی باکتریایی است. دکتر مک گینیس توضیح داد که به همین دلیل است که اگر در اطراف فردی هستید که به ذات الریه ویروسی مبتلا است، مهم است که اقدامات احتیاطی مانند پوشیدن ماسک و رعایت دقیق بهداشت دست را انجام دهید.

به گفته ALA، بیشتر ذات الریه‌های ویروسی به اندازه ذات الریه باکتریایی جدی نیستند و به آن اندازه هم طول نمی‌کشند. درحقیقت این ذات الریه ناشی از ویروس آنفولانزا است که در برخی موارد می‌تواند بسیار شدید و کشنده باشد.

طبق برآورد سازمان NHLBI، پنومونی ویروسی معمولاً با دارو‌های ضد ویروسی درمان می‌شود، اگرچه آن‌ها در برابر هر ویروسی که باعث ذات الریه می‌شود مؤثر نیستند.

عوامل خطرناک برای ابتلا به ذات الریه

هنگامی که ذات الریه توسط باکتری یا ویروس ایجاد می‌شود، می‌تواند به طرق مختلف بین افراد گسترش یابد، مثل قرار گرفتن در معرض ذرات ویروسی از طریق سرفه یا عطسه، اشتراک نوشیدنی یا ظروف با فرد آلوده، یا حتی لمس دستمال کاغذی یا مراقبت از فردی که ذات الریه گرفته است. توجه به این نکته مهم است که این‌ها عمدتاً نمونه‌هایی از ذات‌الریه اکتسابی هستند که طبق گزارش CDC زمانی رخ می‌دهد که فردی در جامعه به پنومونی مبتلا شود.

به گفته ALA، هر کسی ممکن است به ذات‌الریه مبتلا شود، اما برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به ذات‌الریه شدید هستند. آن‌ها عبارتند از:

افراد ۶۵ سال و بالاتر.
کودکان زیر دو سال.
افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن ریوی مانند COPD یا فیبروز کیستیک.
افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن جدی مانند بیماری قلبی، دیابت و بیماری سلول داسی شکل.
افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف به دلیل HIV/AIDS، پیوند عضو، شیمی درمانی یا استفاده طولانی مدت استروئید.
افرادی که در بلع مشکل دارند.
کسانی که اخیراً یک عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی، حنجره یا آنفولانزا داشتند.
افرادی که اخیرا در بیمارستان بستری شده اند.
سیگاری‌ها
افرادی که از مواد مخدر و الکل سوء استفاده می‌کنند.
قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی، آلاینده‌ها یا بخارات سمی، افرادی که در معرض دود سیگار قرار دارند.

جلوگیری

در واقع چند واکسن مختلف وجود دارند که می‌توانند خطر ابتلای شما را به میزان قابل توجهی کاهش دهند، البته تا زمانی که پزشک شما مطمئن شود که این واکسن‌ها برای شما کاربردی هستند.

واکسن آنفولانزا:
دکتر مک گینیس گفت: واکسن آنفولانزا در واقع در پیشگیری از ذات‌الریه باکتریایی بسیار موثر است، زیرا آنفولانزا شما را مستعد ابتلا به ذات‌الریه باکتریایی به عنوان یک عفونت ثانویه می‌کند. دکتر مک گینیس افزود: این واکسن همچنین می‌تواند در پیشگیری از ذات‌الریه ویروسی ناشی از ویروس آنفولانزا مفید باشد.
واکسن‌های پنوموکوک:
دو واکسن برای جلوگیری از عفونت‌های باکتری پنوموکوک که رایج‌ترین نوع باکتری است که باعث ایجاد واکسن مزدوج پنوموکوکی پنوموکوک (PCV۱۳) و واکسن پلی‌ساکارید پنوموکوک (PPSV۲۳) می‌شود، وجود دارد.
این واکسن‌ها معمولاً برای بزرگسالان بالای ۶۵ سال یا مسن تر، افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن و افرادی که سیگار می‌کشند توصیه می‌شود. دکتر پانتیری گفت: “واکسن‌های فعلی بسیار موثر هستند. ”

واکسن Hib
Hib مخفف Haemophilus influenzae type b است که نوعی باکتری است که می‌تواند باعث ذات‌الریه و مننژیت شود. NHLBI می‌گوید، این دارو برای همه کودکان زیر پنج سال در ایالات متحده توصیه می‌شود و به نوزادان دو ماهه نیز داده می‌شود.
واکسن کووید-۱۹:
دکتر مک گینیس خاطرنشان کرد: در حالی که واکسن‌های کرونا جدید هستند، ثابت شده است که خطر ابتلا به نوع شدید این ویروس را کاهش می‌دهند، که می‌تواند شامل عوارض جدی مانند ذات‌الریه باشد.
جدا از واکسینه شدن، CDC بر اهمیت بهداشت کامل دست‌ها و انجام تمام تلاش خود برای اجتناب از افراد بیمار برای کاهش خطر ابتلا به ذات‌الریه تاکید می‌کند.

اگر به طور اتفاقی علائم ذات‌الریه در شما ظاهر شد، بهترین کار این است که با یک پزشک تماس بگیرید.