به گزارش مجله خبری نگار، به گفته وی، حافظه انسان به حافظه اولیه و حافظه بلند مدت تقسیم میشود. دادههای پایه حاوی مقدار کمی داده است که برای مدت کوتاهی ذخیره میشود. حافظه بلند مدت حجم عظیمی از اطلاعات را ذخیره میکند - خاطرات دوران کودکی، تمام دانش و مهارتهایی که فرد آن را مهم میداند، و همچنین رویدادهای مهم. برای اینکه دادهها از حافظه اولیه به حافظه بلند مدت منتقل شوند، تلاش خاصی لازم است.
پزشک خاطرنشان میکند که مشکلات تیروئید، التهاب، کمبود ویتامین و خستگی میتواند در یادآوری رویدادها یا اطلاعات اخیر مشکل ایجاد کند. به عنوان مثال، هورمون کورتیزول که در طول استرس آزاد میشود، بر هیپوکامپ تأثیر منفی میگذارد - ناحیهای از مغز که مسئول حافظه و یادگیری است.
"اگر عملکرد سلولهای ذخیره حافظه - نورونهای قشر مغز، هیپوکامپ، گانگلیونهای پایه و آمیگدال - به طور مداوم مختل شود، حافظه بلند مدت میتواند شکست بخورد. در سنین بالا، علل در درجه اول فرآیندهای دژنراتیو هستند. در سنین پایین، علت آسیب مغزی تروماتیک، التهاب عصبی و اختلال در جریان خون در گردش خون مغزی است.
به گفته وی، فشار خون شریانی بالا، تصلب شرایین به دلیل اختلال ژنتیکی متابولیسم کلسترول، دیابت نوع I، نارسایی کلیوی یا کبدی به دلیل هپاتیت یا پس از مسمومیت حاد، منجر به اختلال در تغذیه نورونها در مغز میشود. کمبود ویتامینهای B۱ و B۱۲ و اسید فولیک، سیگار کشیدن فعال و غیرفعال و مصرف الکل نیز میتواند بر مشکلات مربوط به حافظه تأثیر بگذارد.
در سالهای اخیر، زوال عقل دیجیتال به یک پدیده تبدیل شده است - کاهش قابل توجه حافظه در میان جوانان به دلیل استفاده مکرر از دستگاه ها. مردم دادههای لازم را به خاطر نمیآورند، زیرا در فروشگاههای الکترونیکی ذخیره میشوند. علاوه بر این، بینایی و شنوایی فقط هنگام تماشای فیلم تحریک میشود و در نتیجه با گذشت زمان، بقیه مراکز حسی از جمله حافظه عضلانی، مهارتهای هماهنگی و تعادل، آتروفی ایجاد میشوند.
او میگوید: "اگر مشکلات حافظه قبل از رسیدن به ۵۰ تا ۶۰ سالگی فرد را آزار دهد، این روند معمولا برگشت پذیر است و تنها کاری که باید انجام شود این است که با پزشک مشورت کنید تا تأثیر بیماریها بر حافظه را رد کند و سطح ویتامین و پیشینه هورمونی آنها را بررسی کند. "
منبع: ایزوستیا