ضعیف شدن جریان‌های اقیانوسی در تسریع تغییرات اقلیمی نقش دارد

پژوهش جدید MIT نشان می‌دهد که برخلاف باور‌های قبلی، ضعیف شدن جریان‌های اقیانوسی می‌تواند منجر به افزایش سطح دی‌اکسید کربن در جو و تسریع تغییرات اقلیمی شود.

به گزارش مجله خبری نگار/برنا؛ مطالعه‌ای جدید از MIT، دیدگاه‌های پیشین در مورد نقش اقیانوس‌ها در تغییرات اقلیمی را به چالش کشیده و نشان می‌دهد که ضعیف شدن جریان‌های اقیانوسی ممکن است نه‌تن‌ها منجر به کاهش دی‌اکسید کربن در جو نشود، بلکه باعث افزایش آن شود. این یافته از تعامل میان اجزای مختلف اقیانوسی مانند آهن، لیگاند‌ها و میکروارگانیسم‌ها به دست آمده است و نشان می‌دهد که کاهش گردش آب اقیانوسی می‌تواند به‌طور غیرمنتظره‌ای باعث افزایش سطح CO ۲ شود.

گردش اقیانوسی و تغییرات اقلیمی

با پیشرفت تغییرات اقلیمی، پیش‌بینی می‌شود که گردش آب اقیانوسی به‌طور قابل‌توجهی کند شود. با کاهش سرعت این گردش، دانشمندان تخمین می‌زنند که اقیانوس‌ها دی‌اکسید کربن کمتری از جو جذب خواهند کرد. با این حال، کند شدن گردش آب نیز باید به معنای این باشد که کربن کمتری از عمق اقیانوس به سطح آمده و در نتیجه به جو بازگردانده شود. در مجموع، انتظار می‌رود که اقیانوس‌ها همچنان نقش خود را در کاهش انتشار کربن از جو ایفا کنند، اما با سرعتی کمتر.

بازنگری در ذخیره‌سازی کربن اقیانوسی

مطالعه جدیدی که توسط یک محقق از MIT انجام شده است، نشان می‌دهد که ممکن است نیاز باشد رابطه بین گردش اقیانوسی و ظرفیت بلندمدت آن برای ذخیره کربن را دوباره مورد بررسی قرار دهیم. با کاهش قدرت گردش آب، اقیانوس ممکن است کربن بیشتری از اعماق خود به جو آزاد کند. دلیل این موضوع به بازخوردی مرتبط است که پیش از این شناخته نشده بود؛ بین آهن موجود در اقیانوس، کربن و مواد مغذی به‌سوی سطح، میکروارگانیسم‌ها، و مولکول‌های کمتر شناخته شده‌ای به نام «لیگاندها». وقتی گردش آب اقیانوسی کندتر می‌شود، همه این اجزا به شکل یک چرخه خودافزا عمل کرده و در نهایت میزان کربنی که اقیانوس به جو بازمی‌گرداند را افزایش می‌دهد.

پیامد‌های تغییرات اقلیمی

جاناتان لادردیل، پژوهشگر علمی در دپارتمان علوم زمین، جو، و سیارات MIT گفت: با جداسازی تأثیر این بازخورد، ما به رابطه‌ای کاملاً متفاوت بین گردش اقیانوسی و سطح کربن جوی می‌رسیم که برای اقلیم پیامد‌های مهمی دارد. آنچه فکر می‌کردیم در اقیانوس رخ می‌دهد کاملاً وارونه شده است.

لادردیل تأکید می‌کند که این یافته‌ها نشان می‌دهد ما نمی‌توانیم روی اقیانوس به‌عنوان ذخیره‌کننده کربن در عمق اقیانوس حساب کنیم، بلکه باید به‌جای اتکا به این فرایند‌های طبیعی برای خریدن زمان، به سرعت انتشار‌ها را کاهش دهیم.

این مطالعه اخیراً در مجله Nature Communications منتشر شده است.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری