به گزارش مجله خبری نگار،حیدری روانشناس مرکز مشاوره مبتنی بر سبک زندگی اسلامی ایرانی به مناسبت هفته ازدواج و خانواده یادداشتی را با موضوع فرزندپروری منتشر کرد. رمز تمام رابطهها، ارتباط درست و مفید است.
به دوستیهای خود فکر کنید. دوستان با یکدیگر حرف میزنند و به حرفهای یکدیگر گوش میدهند. دوستیها با گوش دادن و درددل گسترش مییابند.
وقتی دوستان ما مشکل پیدا میکنند یا اشتباه میکنند، احساس آنها را درک میکنیم. به احساس آنها گوش میدهیم و سعی میکنیم به آنها کمک کنیم. ما میخواهیم با فرزندانتان نیز همینطور رفتار کنید. به این تربیت رابطه نزدیکتری با آنها خواهید داشت.
پدر و مادرها گاهی اوقات میخواهند مشکلات را «برطرف کنند». این طبیعی است که چنین احساسی داشته باشند. اما آیا فایده دارد؟
ما همیشه نمیتوانیم مشکلات را «برطرف کنیم».
در ضمن نمیتوانیم احساسات فرزندمان را از بین ببریم. پس چه کار میتوانیم بکنیم؟
ما میتوانیم نشان بدهیم احساسشان را میفهمیم و میپذیریم، حتی اگر با آن مخالف باشیم. ما با لحن و کلمات، پذیرش خود را نشان میدهیم. این رفتار از نصیحت کردن که کمکی به حل مشکلات آنها نمیکند بهتر است. در نصیحت، فرزندمان یا به ما متکی میشود یا نصیحت را نادیده میگیرد. ولی وقتی به حرفشان گوش دهیم، به آنها مجال فکر کردن دادهایم.
ارتباط دو بخش دارد: گوش دادن و حرف زدن. برای آنکه فرزندتان با شما ارتباط برقرار کند، با دقت به حرفهای او گوش بدهید و با او محترمانه حرف بزنید.
چرا گوش دادن به احساسات مهم است؟ چون به افراد میفهماند که حال آنها را میفهمیم. این کار باعث میشود به مشکلشان فکر کنند و بدانند حرف زدن در مورد احساس، کار خوبی است.
۱. گوش بدهید و با بدن خود نشان بدهید در حال گوش دادن هستید. نزدیک فرزند خود بنشینید، کارهای دیگر را کنار بگذارید و به او کاملا توجه کنید.
۲. احساس فرزندتان را بشنوید. به کلماتش گوش دهید و از خودتان بپرسید فرزندم چه احساسی دارد؟ چطور شد چنین احساسی پیدا کرد؟
۳. گوش دادن انعکاسی، تکرار برداشتتان از احساس و حرفهای اوست. خودتان رو همچون آینهای در نظر بگیرید که احساسات فرزندتان را منعکس میکند. این آینه، دلیل احساس را نیز منعکس میکند.