به گزارش مجله خبری نگار، یکی از عوامل فیلم «مگالوپولیس» رویکرد کاپولا در زمان تصویربرداری را آزاردهنده و اعصابخردکن توصیف کرده و معتقد است این کارگردان ٨٥ ساله سردرگم و گیج بوده و تعریف دقیقی از کاری که انجام میداده، نداشته است.
«او اغلب صبحها، پیش از شروع کار روی سکانسهای بزرگ، سروکلهاش پیدا میشد و از آنجا که هیچ برنامهای در نظر گرفته نشده بود و به همکارانش اجازه نمیداد برنامهای را اجرا کنند، ساعتها در تریلر خود مینشست؛ با کسی صحبت نمیکرد و اکثر اوقات ماریجوانا میکشید.» یکی دیگر از عوامل فیلم ادعا کرد.
«ساعتها و ساعتها بدون اینکه نمایی تصویربرداری شود، میگذشت؛ و گروه همگی در اطراف میایستادند و منتظر میمانند. سپس او بیرون میآمد و چیزی را آماده کار میکرد که بیمنطق بود و با چیزی که از قبل روی کاغذ نوشته شده بود، مطابقت نداشت.»
این عضو تیم «مگالوپولیس» از هدررفتن وقت عوامل در طول تصویربرداری گلایه کرد و گفت: «تقریبا هرروز بیکار میچرخیدیم و فکر میکردیم در طول دوازده ساعت گذشته چه کاری انجام دادهایم.»
«بهزبانآوردن این حرف عجیب به نظر میرسد، اما گاهی دور هم جمع میشدیم و میگفتیم: آیا این مرد تابهحال فیلمی ساخته است؟» سومین نفر از عوامل فیلم در مورد کاپولا گفت.
یکی دیگر از عوامل فیلم نیز به روشهای قدیمی کاپولا که چند دهه قبل مورد استفاده قرار میگرفته است، اعتراض کرد و مدعی شد او رفتار ناخوشایندی با افرادی که سعی میکردند به تسهیل فرایند و بهبود کیفیت فیلم کمک کنند، داشته است.
چندین منبع نیز ادعا کردند که رفتار کاپولا با زنان مناسب نبوده است. «او زنان را به سمت خود میکشید تا روی پایش بنشینند.»
شاهدان میگویند که در زمان تصویربرداری سکانس کلوب شبانه، کاپولا سعی کرده سیاهیلشکران زن را به زور ببوسد.
اما همهچیز در ماه دسامبر ٢٠٢٢، تقریباً در نیمه فیلمبرداری شانزده هفتهای فیلم، زمانی که اکثر تیمهای جلوههای بصری و هنری اخراج شدند و یا کنار کشیدند، به اوج خود رسید.
«مگالوپولیس» که پس از سالهای طولانی و با بودجه سنگین و شخصی کاپولا و حدود ٣٠٠ بار بازنویسی فیلمنامه به سرانجام رسید، در اکران اولیه موفق عمل کرده و بازخوردهای مثبت زیادی به دنبال داشته است. استودیوهای آمریکایی «مگالوپولیس» را فیلمی گران که هیچ شانسی برای بازاریابی و سوددهی ندارد توصیف کردند و تمایلی برای همکاری با سازنده «پدرخوانده» برای اکران آخرین اثرش ندارند.
در این فیلم دو ساعت و سیزده دقیقهای، کاپولا گذشته و آینده را بهم پیوند میزند. شهر کوچکی در نیویورک بر اثر حادثهای ویران میشود و تقابلی بین مردی جاهطلب و آرمانگرا، با شهردار که دشمن قسمخورده اوست، شکل میگیرد. مباحثه بر سر بازسازی شهر است؛ از یک سو، ساخت آرمانشهری با مواد تجدیدپذیر، و از سوی دیگر دلالی، قدرت، فساد، آسیب به قشر محروم هسته مرکزی آخرین اثر کاپولا را شکل میدهد.
آدام درایور، فارست ویتاکر، ناتالی امانوئل، جان ویت، لارنس فیشبرن، آبری پلازا، شیا لابوف، کلوئه فاینمن، کاترین هانتر و داستین هافمن از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم ایفای نقش میکنند.