به گزارش مجله خبری نگار، اواخر دهه هشتاد موجی از سامانههای فروش بلیت در تئاتر کشور بهخصوص در تهران به راه افتاد و هرچند وقت یکبار نام جدیدی از یک سامانه برای تهیه بلیت تئاترها در کنار پوسترهای نمایشی به چشم میخورد، اما مخاطبان تئاتر که سالها عادت داشتند بلیت را از گیشه سالن تهیه کنند اقبال آنچنانی برای حضور در فضای مجازی و تهیه بلیت از سامانههای رنگووارنگ نشان نمیدادند و همین عامل باعث شد بسیاری از سامانهها در همان سالهای ابتدایی عطای حضور در فضای تئاتر را به لقایش ببخشند و از این حوزه رخت بربندند.
درنهایت با آغاز دهه نود و در سالهای ابتدایی تنها به تعداد انگشتان دست ولو کمتر سامانههایی با پشتوانههای مالی پیدا و پنهان مصرانه در فضای تئاتر ماندند و به کار ادامه دادند، اما در آن سالها با توجه به اقبال مخاطبان به خرید سنتی و تهیه بلیت از گیشه معدود سامانههای باقیمانده را ناچار کرد برای ترغیب مخاطبان و بهتبع گروههای تئاتری دست به ارائه پیشنهادها ویژه و خاصی بزنند.
تولید محتواهای تبلیغاتی، تخفیفهای بسیار چشمگیر، ایجاد شبکههای و تالارهای گفتگو و تماشای تئاتر بهصورت گروهی و سرمایهگذاری در تئاترها ازجمله پیشنهادها و یا آفرهایی بود که از سوی سامانهها ارائه شد تا جایی که بعضی سامانهها دست به دامن سالنها شدند و با پرداخت هزینههای یک سال سالن تلاش کردن بهصورت انحصاری فروش بلیت نمایشهای آن سالن را در اختیار بگیرند، اما درنهایت همان تعداد نیز به دلایل عدم تأمین مالی از ادامه راه بازماند.
امروز باگذشت یک دهه از ظهور و بروز سامانههای مجازی به معنای واقعی تنها یک سامانه فروش در حال فعالیت است سامانهای که دیگر جزو لاینفک خانواده تئاتر شده و اغراق نیست اگر اذعان داشته باشیم امروز بالای ۹۰% از مخاطبان برای دستیابی به اطلاعات و به اشتراکگذاری نظرات به همان یک سامانه مراجعه میکنند. البته که ماندگاری بالای یک دهه نشان از عزم راسخ و اقبال و استقبال مخاطبان و گروههای نمایشی است آنهم با توجه به خدماتی که این سامانه بهصورت مستمر طی سالهای فعالیتش ارائه کرده است، اما در کنار مزایایی فعالیت چنین سامانهای که خود جای تقدیر دارد، اما یکی بودن و اصطلاحاً منوپل شدن همواره زمینه ایجاد انحصاری ناخواسته را فراهم میکند و از همین روی طی سالهای گذشته از سوی دستگاه متولی تئاتر کشور تلاشهایی برای ایجاد یک سامانه مرجع در کنار این سامانه صورت گرفته بود که بنا به دلایلی به سرانجام نرسید، اما بهمنماه سال گذشته و در آستانه سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی کاظم نظری مدیرکل هنرهای نمایشی کشور طی گفتگویی خبر از راهاندازی سامانه فروش بلیت با عنوان گیشه تئاتر را اعلام کرد، سامانه که با پیگیریهای صورت گرفته هماکنون بهصورت آزمایشی در حال فعالیت است و از نمایشهای روی صحنه تعداد محدودی ظرفیت را در برای فروش در دسترس مخاطبان قرارداده است.
صدالبته که با مروری بر وبسایت این سامانه ایرادات و اشکالاتی به چشم میخورد که بنا بر آزمایشی بودن برای رفع ایرادات اجرایی میتوان از آن چشمپوشی کرد، اما با نگاهی کلیتر و وسیعتر ظهور یک سامانه تخصصی و جامع در کنار سایر سامانههای فروش بلیت را میتوان یکی از مهمترین دستاوردهای صورت گرفته در حوزه تئاتر در سالیان اخیر دانست.
اقدامی که شاید در یک الی دو سال ابتدایی خود به توفیق چندانی دست پیدا نکند، اما نفس عمل و آغازش یک حرکت بسیار مهم و ستودی به شمار میرود و از سوی دیگر میتوان امیدوار بود با روند رو به رشد و اقبال و استقبال اهالی تئاتر در آینده نهچندان دور فضای رقابت برای ارائه خدمات مفید و مطلوب به گروههای تئاتری را شاهد باشیم.
اما نکته بسیار مهم و شاید یکی از معضلات و چالشهای پیش روی گیشه تئاتر با توجه به تجربیات سالهای ابتدایی دهه نود عدم استمرار و اهتمام نسبت به این سامانه است که بسیاری از موارد مشابه را در آن سالها از میدان رقابت دور کرد، اما تاکیدات ویژه مدیرکل هنرهای نمایشی و مبنی بر فعالیت پر قدرت و استفاده از حداکثر ظرفیت تئاتر برای همراهی و کمک به این سامانه میتوان امیدوار بود که گیشه تئاتر به آفتی مشابه سایر سامانهها دچار نشود.
اتخاذ ایدههای نو و به روز در فضای مجازی، تهیه آسان بلیت، فراهم آوردن فضای گفتمانی و دریافت اطلاعات جامع برای اصحاب رسانه، مخاطبان عادی و حتی جامعه تئاتری و هنرمندان قطعا میتواند در ثبات این سامانه نقش بسیار تعیینکننده و مثمر ثمر داشته باشد.
اما آنچه مشخص است ثبات و سپس حرکت رو به رشد دو گام ابتدایی در ماندگاری این سامانه را میتوان از الزامات ابتدایی آن دانست و از سوی دیگر استفاده از تجربیات سایر سامانهها و ارائه ایدههای نو در جذب گروههای نمایشی بدون شک گیشه تئاتر را در ردیف یکی از ماندگارترین کارهای صورت گرفته در دوران مدیریت تئاتر در دولت سیزدهم دانست.