نمک زمینه ساز چه بیماری‌هایی است؟

خونی که در سرخرگ‌ها جریان دارد، نیرویی به دیواره رگ‌ها وارد می‌کند که به آن فشارخون می‌گویند. اگر فشارخون سیستول ۱۴۰ میلی مترجیوه یا بالاتر باشد و یا فشارخون دیاستول ۹۰ میلی متر جیوه یا بالاتر باشد، در اصطلاح به این حالت پرفشاری خون گفته می‌شود. فشارخون بالا بزرگترین عامل خطر سکته‌های قلبی و مغزی، نارسایی قلب و کلیه و زوال عقل است و در اکثر موارد علامتی ندارد.

به گزارش مجله خبری نگار، مصرف زیاد نمک و غذا‌های شور از عوامل مؤثر بر افزایش فشارخون و بروز بیماری‌های قلبی و عروقی به ویژه در افرادی است که سابقه این بیماری‌ها را در خود یا خانواده دارند. طبق تحقیقات مشخص شده است که دریافت زیاد نمک علاوه بر افزایش فشار خون، اثرات مضر دیگری نظیر سکته قلبی، پوکی استخوان، سرطان معده و آسم نیز به همراه دارد؛ از همین رو بهتر است مصرف نمک را کاهش داده و نمکدان از سفره حذف شود.

بر اساس برآورد‌های موجود، میزان دریافت روزانه نمک در کشور ۱۵-۱۰ گرم است؛ در حالی که مقدار توصیه شده سازمان بهداشت جهانی ۵ گرم در روز است.

به این نکته توجه داشته باشیم که تمام نمک‌ها از مولکول‌های سدیم و کلرید تشکیل شده است. سدیم می‌تواند فشارخون را افزایش دهد، زیرا مایعات اضافی را در بدن نگه می‌دارد. محتوای سدیم نمک دریا و نمک تصفیه شده یددار یکسان است. با این حال، اگر مقدار سدیمی که مصرف می‌کنیم از حد توصیه شده فراتر رود، استفاده از نمک دریا به جای نمک معمولی تفاوتی نمی‌کند.

تفاوت اصلی نمک دریا و نمک خوراکی در طعم، بافت و فرآوری آن‌ها است. نمک سفره حاوی ید (یک ماده مغذی ضروری که به حفظ سلامت تیروئید کمک می‌کند) است. این در حالی است که نمک دریا تصفیه نشده حاوی ید کمتر است و می‌تواند سطوح قابل توجهی از جیوه داشته باشد. مطالعات نشان داده است فلز جیوه در افزایش فشارخون موثر است. در ترکیب اصلی همه نمک‌ها از جمله نمک دریا، نمک هیمالیا و نمک صورتی سدیم وجود دارد و افزایش دریافت سدیم از هر منبعی می‌تواند منجر به افزایش فشار خون، بیماری‌های قلبی و سکته شود.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری