آن صعود، باور‌های ما را قوی کرد

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: هشت آذر دوباره از راه رسید. سالروز بازی تاریخی ایران و استرالیا در سال ۱۳۷۶ که با تساوی ۲-۲ به پایان رسید و منجر به صعود تیم ملی به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه شد. دیداری که حالا ۲۶ سال از آن می‌گذرد، اما همچنان در ذهن علاقه‌مندان به فوتبال باقی مانده و بسیاری از آن مسابقه به‌عنوان خاطره‌ای خوش و به یادماندنی یاد می‌کنند. اما امسال، ایام بیست‌و‌ششمین سالگرد این دیدار مصادف شد با درگذشت تری ونبلز سرمربی انگلیسی و مطرح سابق فوتبال جهان که در آن بازی هدایت استرالیا را برعهده داشت، اما این تیم با وجود این مربی نتوانست برابر ایران به پیروزی برسد و درعین ناباوری از صعود به جام جهانی بازماند.

مجید جلالی کارشناس فوتبال کشورمان در خصوص بازی ایران و استرالیا و تأثیراتی که این مسابقه بر فوتبال ما گذاشت گفت: «این بازی از نظر فنی که تأثیر زیادی نگذاشت، اما توانست باور‌های ما در فوتبال را قوی کند و آن نسلی که آن اتفاق تاریخی را رقم زدند، نشان دادند که ما ظرفیت‌های زیادی داریم. بازی ایران و استرالیا یک اتفاق شیرین بود که ما را دوباره به جام جهانی برد و باعث شد تا دوباره به خودباوری برسیم.»

بررسی بازی‌های تیم ملی در دوره‌های مختلف نشان می‌دهد که تا پیش از بازی ایران و استرالیا، تیم ملی بازی به این بزرگی پس از انقلاب برگزار نکرده بود. جلالی با تأیید این موضوع عنوان کرد: «بله همین‌طور است. ما دیداری در آن سطح انجام نداده بودیم که حریف سرمربی سابق تیم‌ملی انگلیس را روی نیمکت داشته باشد و از بازیکنانی بهره ببرد که آن موقع در لیگ برتر جزیره و دیگر لیگ‌های اروپایی بازی می‌کردند.»

او یادآورشد: «آقای ونبلز برای موفقیت در آن بازی، تمام اقدامات لازم را انجام داده بود و از نظر تاکتیک مربی هیچ گافی رخ نداد. همه چیز را آن وضعیت روانی بازی تغییر داد. مثل آن شخصی که آمد تور دروازه ایران را پاره کرد و این یک تأثیر منفی روی ذهن بازیکنان استرالیا گذاشت و یک تأثیر مثبت و قوی در ذهن بازیکنان ما به وجود آورد وگرنه از چهره خود ونبلز می‌شد این‌طور استنباط کرد که چه کار باید می‌کردم که نکردم. هر کسی که با مربیگری آشنایی دارد، می‌داند که او کاری که برای آن بازی لازم بود را انجام داده بود و حتی تعویض‌های خوبی هم داشت، اما اتفاق‌های حاشیه‌ای در آن بازی تأثیرگذار بود.»

آیا نمی‌توان گفت که ونبلز و بازیکنان استرالیا در دو بازی رفت و برگشت، به‌خصوص در بازی دوم نگاه از بالایی به تیم ملی ما داشتند و مغرورانه بازی کردند؟ جلالی به این سؤال چنین پاسخ داد: «نه اصلاً چنین چیزی وجود نداشت و حتی نشانه‌های آن را هم در طول دو بازی نمی‌توان مشاهده کرد. استرالیا در بازی رفت که در آزادی برگزار شد، خیلی خوب بازی کرد و ما هم خیلی خوب بازی کردیم. در بازی برگشت هم آن‌ها از شروع بازی تیم برتر بودند و بعد از دو گلی که زدند، باز هم شانس‌های دیگری برای گلزنی داشتند. حتی در ۲-۱ و ۲-۲ می‌توانستند به گل برسند، ولی خوشبختانه این اتفاق نیفتاد و آن نتیجه شیرین حاصل شد.»

جلالی درباره ونبلز و دوران مربیگری او این‌طور توضیح داد: «اولاً ایشان یک مربی آکادمیک بود و در دنیای فوتبال هم از لحاظ تاکتیکی به‌عنوان مربی‌ای تأثیرگذار شناخته می‌شد. او مربی با نفوذی بود و می‌توانست بازیکنان بزرگ را متقاعد کند که از او حساب ببرند. ونبلز صاحب سبک و فکر بود.»

یعنی روی همین اصل او بارسلونا را قهرمان لالیگا در فصل ۸۵-۱۹۸۴ کرد؟ این کارشناس گفت: «حتماً. این یک پارامتر خیلی مهم است. اگر مربیان بزرگ می‌خواهند در تیم‌های بزرگ موفق باشند، حتماً نباید فقط علوم فوتبال را بدانند. اینکه بتوانند سوادشان را در قالب تمرینات و یک‌سری جملات خوب، طوری ارائه کنند که بازیکنان بزرگ به این باور برسند که زیر نظر این مربی در حال بهتر شدن هستند و می‌توانند موفق باشند. آن‌ها باید به این حس برسند که حرف‌هایی را می‌شنوند که تازه است و مدل تمرینات‌شان فرق می‌کند و تا به حال ندیده‌اند.»

جلالی درباره اینکه او از معدود مربیان انگلیسی موفق در خارج از این کشور بوده، چنین نظر داد: «انگلیس مربی بزرگ زیاد داشته است. از سربابی رابسون گرفته تا روی هاجسون. هاجسون با اینکه ۷۶ سال دارد، اما هنوز مربیگری می‌کند و سرمربی کریستال پالاس است. انگلیس فضای خاصی دارد که سعی می‌کند مربیانی را که استعداد خاصی دارند را حفظ کند و آن‌ها را ارتقا دهد و الان هم، این کار را کرده است.»