به گزارش مجله خبری نگار،بررسیهای دانشمندان نشان دهنده وجود تعداد زیادی سنگ مریخی روی زمین است. محققان به طور معمول برای تعیین سن این تکههای سنگ از تکنیکی به نام «تاریخ گذاری رادیومتری» استفاده میکنند.
روش، که مشابه تاریخ گذاری رادیو کربن مواد آلی است، به بررسی نسبت ایزوتوپهای رادیواکتیو خاص در شهاب سنگها میپردازد. از آنجایی که ایزوتوپها با سرعتهای مشخصی دچار فروپاشی میشوند، مقایسه نسبتهای آنها زمان تشکیل شهاب سنگ یا حداقل زمان آخرین گرم شدن آنها را نشان میدهد.
مطالعات انجام شده نشان میدهد، بیشتر شهاب سنگهای فوق حدود ۴ میلیارد و ۵۶۰ میلیون سال سن دارند، زیرا از سیارکهایی میآیند که مربوط به زمان پیدایش منظومه شمسی در این بازه زمانی است. به گفته ستاره شناسان، هر چیزی جوانتر از این تاریخ میتواند دارای منشا یک سیاره یا ماه باشد، زیرا این مناطق تنها جاهایی در منظومه شمسی هستند که میتوانستند سنگهای جوانتر از ۴ میلیارد و ۵۶۰ میلیون سال را تشکیل دهند.
دانشمندان همچنین دریافتند: نسبت ایزوتوپهای اکسیژن در شهاب سنگها برای هر سنگ متفاوت است. دلایل این امر هنوز نامشخص است، اما احتمالاً به نحوه شکل گیری اولیه منظومه شمسی مربوط میشود.
شهاب سنگهای مریخی دارای ترکیبات ایزوتوپی هستند که با سنگهای مریخ مطابقت دارند. علاوه بر این، در داخل برخی از شهاب سنگهای مریخ گازهایی به دام افتادهاند که ترکیب ایزوتوپی آنها دقیقاً مطابق با اتمسفر مریخ است. در مجموع، این رشته شواهد منشأ شهاب سنگها را کاملاً مشخص میکنند، آنها از مریخ به اینجا رسیده اند.
حال سوال این است که اگر این تکههای شهاب سنگ از مریخ هستند، چگونه به زمین رسیدهاند؟ دانشمندان بر این باورند که احتمالا یک شهاب سنگ بزرگ به مریخ برخورد کرده و میلیونها تکه سنگ در فضا پخش شده و تعداد کمی از آنها میتوانند در مدارهایی قرار گیرند که آنها را در مسیر برخورد با زمین قرار دهد. این تکهها به اندازه کافی بزرگ هستند که پس از عبور از جو زمین به سطح زمین میرسند. تا به امروز، حدود ۲۷۷ شهاب سنگ مریخی از این دست روی زمین پیدا شده است.