.به گزارش مجله خبری نگارفیلم سینمایی غریب فیلم تکنیک، ساختار و موقعیت است. صحنههای جنگی اش و آرایش میزانسن ها، به درستی در آمده است و درگیری ها، قتل عام کوملهها و کشتار مردم بیگناه در سکانسهای مختلف به ضرورت منطق روایت نفس گیر است. بازی بابک حمیدیان در نقش شهید بروجردی و ظرافتهای که برای باور پذیری و طراحی گریم درخشان اش؛ آن را به یک اثر سینمایی خوش ساخت و مهم تبدیل میکند.
سازمان اوج این بار و در اینجا تمام قد پشت فیلمی ایستاده که تحقیق و نگارش درستی داشته است. اگر به این جمله شهید همت که درباره شهید بروجردی شش ماه قبل از شهادتش گفت: بروجردی شناخته نشد. نه بر ملت ایران و نه بر تاریخ ایران شناخته نشده است. تصور من بر این است که زمان بسیاری باید سپری شود تا شناخته شود.
استناد کنم، به جرات میتوان گفت به ضرورت و نیاز درام، فیلمنامه خوبی دارد تا زوایای پیدا و پنهان زندگی این شهید در این ١٢٨ دقیقه درست روایت کند. جدا از همه ویژگیهای مبارزه و چریک بودن، شهید بروجردی؛ تصویر تازهای از شخصیت او به تصویر کشیده میشود، شهید بروجردی اهل سینما است و فیلم نبرد الجزایر و محمد رسول الله میبیند، خانواده برای او مفهوم دارد و اهل شعر است. همین نگاه یک دستاورد بزرگ و تازهای است که از شهید ارائه میشود و این قدرشناسی قابل اهمیت و تامل است.
غریب یک ادای دین با زبان سینمایی است، شاید آنطور که تصور میکنیم به واقعیت موجود وفادار نباشد، اما همین شاعرانگی در لحنش این فیلم را شاخص میکند. "مسیح کردستان" و تاثیرگذاری اش در تاریخ جنگ و انقلاب، رشادتها و از خودگذشتگی هایش در مبارزه و کنار مردم بودنش در تاریخ ثبت شده و خالقان این اثر تلاش کردند که وجوه شخصیتی شهید بروجردی را به درستی روایت کنند. این قصه یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین روایتها درباره شهدا است. در پایان هم به این دو بیت وحشی بافقی که در تیتراژ با صدای حمیدیان خوانش میشود بسنده میکنم: مبادا یارب آن روزی که من از چشم یار افتم/ که گر از چشم یار افتم، ز چشم اعتبار افتم
انگار همین شعر راوی عاشقانههای شهید بروجردی نسبت به دنیای پیرامونش بوده است ...