به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: تساوی خانگی فولاد با صنعت نفت در هفته نخست از فصل جدید لیگ برتر فوتبال کشور با اینکه به چهار روز پیش برمیگردد، هنوز بازتاب دارد و در اردوی فولادیها مشکلساز است و بخصوص برای سرمربی معروفشان (جواد نکونام) مسبب اعتراض و گلایه شدیدی شده است.
قرمز و زردهای اهوازی توقع داشتند، چون میزبان این دیدار هستند و تیمشان با کیفیت و توانا است، از سد صنعت نفت بگذرند و سه امتیاز در همان شروع لیگ بیندوزند. ولی اینطور نشد و بازی تدافعی، اما هدفمند و حساب شده تیم آبادانی بلای جان مردان نکونام شد و فرصتهای گلزنی آنها را به حداقل رساند و سرانجام موجب ثبت نتیجه صفر – صفر روی تابلوی ورزشگاه «فولاد آره نا» شد. چیزی که اگر برای نکونام و تیم تقویت شده او کمی تا قسمتی شبیه به یک باخت خفیف بود، برای رضا پرکاس سرمربی نفت آبادان که کمتر از سه ماه است جای علیرضا منصوریان را گرفته، نوعی پیروزی تلقی میشد. پرکاس در شرایطی از فولاد یک امتیاز گرفت که چند بازیکن مصدوم و غایب داشت و مهمترین آنها طالب ریکانی بود که در دو سه سال اخیر ستاره مسلم آبادانیها بوده است. پرکاس بعد از بازی گفت، چون تیمش میهمان بوده و در شروع فصل آمادگی آرمانی هم نداشته، ترجیح داده که به دنبال روشهای مطمئنتری برود و با پرهیز از ریسک بازی را به روی فولاد ببندد و بازنده این میدان نباشد.
جواد نکونام که فولادیها را در دو فصل گذشته صاحب دو جام کرد و امسال هم تیمش تنها نماینده ایران است که به مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا رسیده، دفاعیه و اظهارات پرکاس را رد کرده و گفته است که از پیش هم میدانست طلاییهای آبادان خیال ارائه یک فوتبال سر راست و رو به جلو و تهاجمی را ندارند و فقط آمدهاند که با تمارض و اتلاف وقت یک نتیجه مساوی بگیرند. کاپیتان اسبق تیم ملی فوتبال ایران به وضوح امیر عرببراقی داور این دیدار را به بیکفایتی و ضعف در کارش متهم کرد و گفت این داور با عدم توجه به حقایق جاری در میدان اجازه انواع وقتکشیها را به آبادانیها داده است و شاگردان پرکاس هر پنج دقیقه یک بار روی زمین ولو شدهاند تا مانع جاری شدن بازی دلخواه فولادیها شوند. نکونام گفت: «اگر یک داور جوان و گمنامتر هم این بازی را اداره میکرد، بهتر و بیشتر از آقای عرب براقی میتوانست از اجرای این ضد فوتبال آشکار توسط صنعت نفت جلوگیری کند.»
از آنجا که صنعت نفت به خاطر سالها ارائه نمایشهای تهاجمی و زیبا و اجرای فوتبالهایی مثبت و پرشور تحسین شده و آن را به همین سبب «آبادان – برزیلته» لقب دادهاند. شاید برخی نمایشهای توأم با احتیاط این تیم طی فصول اخیر ناقض و نافی شهرت فوق بوده و از اعتبار تیم بسیار پرطرفدار شهر آبادان که مردم این شهر با عشق آن زندگی میکنند، کاسته باشد، اما تا آنجا که به فولاد مربوط میشود، این تیم اهوازی با ارائه یک فوتبال بدون تنوع و حملات تکراری و بخصوص ارسالهایی پرتعداد و نه چندان هدفمند سهم اصلیتر را در ثبت نتیجه نهایی این بازی داشته. با احتساب اینکه تیم جواد نکونام از قبل هم پر مهره بود و در ایام «پیش فصل» هم خریدهای درشت و پر سر و صدایی مثل وریا غفوری و اشکان دژاگه داشت توقع از این تیم در دیدار با رقیب آبادانی بسیار بیشتر از چیزی بود که در میدان رؤیت شد. به واقع نمایش فولاد در این دربی خوزستانی به قدری متوسط و معمولی بود که خود نکونام هم نتوانست آن را پنهان نگه دارد. درست است که او در صحبت با رسانهها تمام تقصیرات را متوجه تدابیر کاملاً دفاعی صنعت نفت و ضعف داور کرد، اما در صحبتهای خصوصی و زمانی که با شاگردانش رودررو شد، آشکارا از آنها انتقاد کرد و گفت به هیچوجه از نمایش آنها راضی نیست و چیزهایی بسیار بیشتر از این را از آنها میطلبد. او چند بازیکن تیمش را هم جریمه نقدی کرده تا حساب کار دستشان بیاید و در دیدارهای بعدی مؤثرتر ظاهر شوند.
هر طور به ماجرای بازی بدون گل فولاد – صنعت نفت نگاه کنیم، این دیدار شروع خوبی برای نکونام نبود و تبلیغ مناسبی برای تیم وی در آغاز یک فصل طولانی به حساب نمیآید. بر عکس عدهای که همیشه نکونام را به اجرای تاکتیکهای کارلوس کیروشی متهم کرده و میگویند او در طراحی روشهای تهاجمی هیچ مهارتی ندارد و مقابل تیمهای «بسته و تدافعی» کم میآورد و فقط وقتی نتیجه میگیرد که رقبایش تهاجمی ظاهر شوند (و او بتواند با دفاع یکپارچه و ضدحمله و ضربات ایستگاهی نسخه آنها را بپیچد) با دیدن اتفاقات دیدار اخیر اهواز بیش از پیش خود را محق تلقی میکنند و این مسابقه را جدیدترین سند ناقص بودن تدابیر تاکتیکی این مربی و اثرگذاری اندک سیستمهای تهاجمی وی توصیف میکنند. چیزی که نکونام اگر آن را رفع نکند و هر چه سریعتر برای بیشتر و متنوعتر کردن تدابیر تهاجمیاش اقدام نکند، روی بعضی بازیهای بعدی فولاد هم تأثیر منفی خواهد گذاشت و این تیم را از رسیدن به اهدافش باز خواهد داشت. این هشداری جدی و یک بیدارباش واقعی به مردی است که اگرچه در سه فصل اخیر در اهواز نتایج خوبی گرفته، اما هرگز یک مربی توانا در ترسیم کارهای تهاجمی تلقی نشده است.