به گزارش مجله خبری نگار به نقل از space، داستانهای علمی-تخیلی همیشه واسطهای برای نزدیک کردن تخیل آیندهنگرانه به واقعیت زندگی روزمره بودهاند، اگرچه تماشاچیان معمولا آنها را بهچشم سرگرمی نگاه میکنند، اما مخترعان میتوانند از آنها ایده بگیرند و چیزهایی را که زمانی خیالپردازی محسوب میشده است به واقعیت تبدیل کنند. در ادامه با چند ایده جالب آشنا میشویم که ابتدا در فیلمها دیده شده و بعد سر از واقعیت درآوردهاند.
در فیلم «پیشتازان فضا، ۱۹۶۶» شخصیتهای اصلی قصه، «کاپیتان کرک» و «اسپاک» حین کاوش در فضا با بیگانهای مواجه میشوند که به زبانی متفاوت از آنها حرف میزند. شخصیتهای فیلم برای درک بیگانگان فضایی از دستگاهی استفاده میکنند که زبان آنها را به زبان خودشان ترجمه میکند. ایده آشنایی است، نه؟ حالا سرویسهای ترجمه مکتوب و صوتی، یک راه فوری هستند برای برقراری ارتباط بین کسانی که زبان یکدیگر را نمیفهمند.
رایانههای دستی سبکی که با فشار انگشت قابل کنترل هستند، اولینبار در فیلم «ادیسه فضایی، ۱۹۶۸» استنلی کوبریک دیده شدند. در این فیلم دکتر «دیوید بومن» و دکتر «فرانک پول»، اخبار را از طریق صفحات رایانهای تختی دنبال میکردند که سالها بعد دست هر بچه و بزرگ سالی دیده شد. جالب است بدانید از این فیلم در یک دعوای حقوقی استفاده شده است؛ شرکت سامسونگ با استناد به نسخه اولیه تبلت در «ادیسه فضایی» سعی کرد ادعای کمپانی «اپل» را رد کند. اپل ادعا کرده بود که اولین تبلتها با آیپدهای او به بازار وارد شدهاند. البته شرکت سامسونگ نتوانست قاضی دادگاه را مجاب کند که یک فیلم را بهعنوان سند حرفش بپذیرد.
«لوک اسکایواکر»، شخصیت اصلی فیلم «جنگ ستارگان» بعد از آنکه دستش قطع شد، یک دست بیونیکی دریافت کرد که تمام قابلیتهای یک دست طبیعی را داشت. درست است که سرنوشت لوک و اتفاقاتی که برایش رخ داد، خیلی عجیب و باورنکردنی بود، ولی لااقل ماجرای دست مصنوعیاش به واقعیت نزدیک بود. امروزه استفاده از اندامهای مصنوعی برای افراد دچار نقص عضو، یک کارکرد پزشکی رایج است.
فیلم «بلید رانر» تصویری آیندهنگرانه از لسآنجلس را نمایش میدهد؛ روی آسمانخراشهای این شهر یک بیلبورد بزرگ دیجیتالی ظاهر میشود، چیزی که امروز دیدنش برای ما عجیب نیست، ولی آنوقتها تخیل محض بود.
«اندرو فیپس نیومن»، مدیر عامل کمپانی «DOOH» که کارش ارائه تبلیغات زنده و پویا بود، ایده بلید رانر را به واقعیت تبدیل کرد و بیلبوردهای دیجیتالی به عضو شناخته شده شهرهایی مثل لندن و نیویورک تبدیل شدند.
منبع: خراسان