تحویل دل به نام حسین است/ شور و عشق حسینی و محرم خاموشی ندارد

به گزارش مجله خبری نگار از بیجار، تاریخ ورق می‌خورد و یادآور می‌شود که بیش از هزار و ۴۰۰ و چهل سال قبل که از مبدأ تاریخ قمری یعنی هجرت پیامبر مهر و مهربانی می‌گذرد و اکنون آغاز دیگری بر تحول قمری است که تحویل می‌شود و سال قمری در این زمان شب و روز جاری به ۱۴۴۳ تبدیل و بدل شده است و تقویم آن آبستن تمامی رخداد‌هایی است که به تقدیر خداوند گره خورده است.

اولین روز سال جدید قمری، اولین روز از محرمی است که ندای «هل ناصر من ینصرنی» سرور و سالار شهیدان کربلا را در گوش رهروانش نجوا می‌کند و این آغاز مکرر، هیچ سالی تکرار نخواهد شد، چرا که تحویل سال نو قمری، عطرآگین به نام حسین (ع) و تربت ناب کربلا است و «تحویل دل به نام حسین» می‌تواند تعبیر سال نو قمری باشد.

اگر چه سال نو دیگر تقویم‌ها در سایه آذین‌بندی‌ها و چراغانی‌ها و شادی‌هاست، اما سال نو قمری تحت لوای پرچم عزای امام حسین (ع) و یاران باوفایشان به تحویل می‌رسد و من به این تقویم و تاریخ تحویل سالش حسادت می‌ورزم چرا که مزین است به نام نامی ابا عبدالله الحسین (ع) و چه برکتی خواهد داشت این سال‌ها در تقویم قمری...

محرم به نام امام حسین (ع) معنا می‌یابد و گرنه شاید یک ماه قمری ساده بود و از آن می‌گذشتیم، اما اکنون که مزین به نام سرور و سالار شهیدان است قداستش برای ما بیش از پیش است.

شاید این تحویل سال نو قمری در محرم و ثبت آن به نام امام حسین (ع) تعبیرش این باشد که عشق معرفت و بینش امام حسین (ع) پرچمدار دلمان باشد و روزگار با نگاه کریمانه او گره خورد و این چه تعبیر زیبایی است که اگر دل را به حسین (ع) تحویل دهیم و روزگارمان را به اصحاب کربلایش، این دلسپردگی راه به بهشت خواهد داشت...

و اکنون محرم حسین (ع) فرا رسیده است، محرم که می‌رسد بیرق‌های عزا به اهتزاز در می‌آید؛ کربلاییان اذن می‌گیرند از حسین بن علی (ع) تا برایش برپا کنند مجلس عزایی و دل‌هایشان را بسپارند به کرم مولایشان حضرت حسین (ع) ...

اینجا کردستان و دیار گروس است فرسنگ‌ها دور از کربلا، دین و مذهب و همه عزت و آزادگی می‌شوند و این راه و روسم پیروان هیچ مذهبی نیست، راه و رسم عاشقان ابا عبدالله است، شهر‌ها و خیابان‌های دیار گروس همچون سایر نقاط ایران‌زمین سیاه‌پوش می‌شود در عزای سالار شهیدان؛ اصلا فرقی نمی‌کند در هر نقطه از این کره خاکی که باشی یا با هر دین و مذهبی، با آغاز سال قمری و محرمش، کربلا کربلاگویان، واژه‌هایشان معنا می‌یابند و با تکرار عاشورا عاشورا و حسین‌گویان، دعایشان رنگ و بوی آزادگی می‌گیرد.

شهر‌ها و خیابان‌های بیجار گروس که سیاه‌پوش می‌شود، دیگر تمام محله‌ها و خیابان‌ها می‌شود کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا... و این عزاداری‌ها آغازگر و نشانه‌ای کوچک از ارادات مردمان خطه کردستان و بیجار گروس به امام حسین (ع) و یاران باوفایشان است...

دو سال پیاپی، سال عجیبی است، نمی‌دانم چرا، اما تمام توجه‌ها به ما و حماسه‌ای است که می‌خواهیم بسازیم حماسه‌ای دیگر از شور و شوق حسینی؛ می‌دانید خون غیرت عاشورایی باید در ما بجوشد این ایام را ما وظیفه‌ای خطیر در پیش داریم مگر می‌شود ویروس کرونا ما را از عاشورا و محرمش دور سازد...

محبان اهل بیت و دوست‌داران حضرت امام حسین و مریدان قمر بنی‌هاشم در تمامی نقاط جهان و ایران زمین به احیای عاشورا می‌پردازند؛ درست است شرایط خاصی در ارتباط با شیوع ویروس کرونا ایجاد شده که این مسئله باعث شده تا ساز و کار‌های احیای مراسم عاشورایی متفاوت از سنوات گذشته باشد، اما محرم همان محرم و ارادت همان ارادت‌هاست.

مگر می‌شود این شور و اشتیاق و عشق عاشقان اهل بیت و به ویژه بازگویی حماسه کربلا را در محرم خاموش کرد؟ اما همانگونه که قافله کربلا با قافله سالارشان منزلگاه‌هایی بسیاری را طی کردند، قرار است با شرایط ایجاد شده به دلیل ویروس کرونا عاشقان ابا عبدالله نیز منزلگاه‌های متعددی را سپری کنند.
‌

می‌خواهم بگویم ارادات به امام حسین و تجلی آن در مراسم‌های عاشورایی و محرم خاموشی ندارد و تعطیل‌بردار نیست...