به گزارش مجله خبری نگار،یک تیم بینالمللی از دانشمندان دریافتهاند که زندگی در محلههایی با فضای سبز فراوان، خطر ابتلا به سندرم متابولیک را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. تجزیه و تحلیل دادههای بیش از ۲۲۰،۰۰۰ شرکتکننده تأیید کرد که هرچه سطح فضای سبز در اطراف خانه بیشتر باشد، خطر چاقی شکمی، فشار خون بالا، چربی خون و اختلالات قند خون کمتر میشود. این مطالعه در مجله تحقیقات محیطی (ER) منتشر شده است.
سندرم متابولیک ترکیبی از چندین عامل خطر است که خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و دیابت نوع ۲ را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد. محیط شهری به طور سنتی یکی از عوامل اصلی بدتر شدن سلامت متابولیک در نظر گرفته میشود: قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا را افزایش میدهد و سبک زندگی بیتحرک را ترویج میدهد.
دانشمندان دو شاخص سرسبزی محله را تجزیه و تحلیل کردند: شاخص NDVI مبتنی بر ماهواره و نسبت زمینهای پوشیده از باغها و پارکها. سطح کلی پوشش گیاهی قویترین ارتباط را با سلامت متابولیک خوب نشان داد - NDVI خطر ابتلا به این سندرم را ۲۹.۳ درصد کاهش داد. با این حال، وجود باغهای خصوصی به طور کلی اثر محافظتی قابل توجهی ایجاد نکرد.
یکی از اهداف اصلی این مطالعه، درک مکانیسمهایی بود که طبیعت از طریق آنها بر بدن تأثیر میگذارد. تقریباً نیمی از این اثر محافظتی با بهبود کیفیت هوا توضیح داده شد. فضاهای سبز غلظت اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق را کاهش میدهند و التهاب مزمن و استرس متابولیک را کاهش میدهند. سطح بالاتر ویتامین D نیز سهم قابل توجهی داشت: افرادی که در مناطق سبز زندگی میکنند، زمان بیشتری را در فضای باز میگذرانند و نور خورشید بیشتری دریافت میکنند. فعالیت بدنی نیز در کاهش خطر نقش داشت، اما تأثیر آن کمتر از کیفیت هوا و ویتامین D بود.
جالب توجه است که تأثیر فضاهای سبز در گروههای مختلف جمعیتی متفاوت بود. این تأثیر برای مردان قویتر و بهویژه در بین افراد ۵۱ تا ۶۰ ساله مشهود بود. ساکنان محلههای محروم بیشترین بهره را از طبیعت بردند، جایی که فضاهای سبز عمومی بهعنوان جبرانکننده مهمی برای کمبود منابع بهداشتی عمل میکردند. از سوی دیگر، باغهای خصوصی فقط در محلههای ثروتمندتر تأثیر داشتند.
کارشناسان تأکید کردند که گذراندن وقت در مناطق طبیعی میتواند راهی ساده و طبیعی برای حفظ سلامت متابولیک در درازمدت باشد.