جزئیات حمله وحشتناک به تومیتا مایو بعد از ۹ سال

به گزارش مجله خبری نگار،تومیتا مایو، آیدل سابق ژاپنی، ۹ سال پس از نجات از یک حمله مرگبار توسط هوادار وسواس‌گونه‌اش، سکوت خود را شکست و جزئیات دردناک ماجرا، آسیب‌های ماندگار و خواسته‌اش برای اصلاحات سیستماتیک را بیان کرد.

در ۲۱ مه ۲۰۱۶ و تنها چند ساعت پیش از اجرای کنسرت Solid Girls Night Vol. ۱۱ در کوگانه‌ای توکیو، مایو ۲۰ ساله با حمله توموهیرو ایوازاکی مواجه شد. مهاجم با یک چاقوی ۸.۲ سانتی‌متری، ۶۱ ضربه به سینه و گردن او وارد کرد و فریاد زد: «باید بمیری!»

مایو با خوش‌شانسی از آسیب کشنده به اعضای حیاتی جان سالم به در برد، اما جراحاتش بسیار شدید بود: نابینایی جزئی در چشم چپ، آسیب دائمی به دست‌ها و توانایی خواندن و خوردن، و زخم‌هایی که سراسر صورت، بازو و پشتش را پوشانده‌اند.

ماه‌ها پیش از حادثه، ایوازاکی پس از بازگرداندن هدیه‌ای — یک ساعت — توسط مایو، به ارسال بیش از ۴۰۰ پیام آزاردهنده در چند هفته روی آورد. مایو چندین بار این رفتار را به پلیس گزارش داد و درخواست محافظت کرد، اما پاسخ شنید «تهدید فوری وجود ندارد». تنها هفته‌ها بعد، او قربانی حمله شد.

در دادگاه سال ۲۰۱۷، مهاجم ادعا کرد قصد کشتن نداشته و از بی‌توجهی پس از هدیه عصبانی شده است. او به ۱۴ سال و ۶ ماه زندان محکوم شد؛ حکمی که بسیاری آن را سبک دانستند.

مایو در سال ۲۰۱۹ از شهرداری توکیو، مدیر سابق و ایوازاکی شکایت کرد و ۷۶ میلیون ین غرامت خواست، به دلیل قصور در حفاظت از او. این پرونده در ژوئیه ۲۰۲۵ به توافق رسید.

اکنون او در حال نوشتن خاطراتش است — کاری که به گفته خودش «از نظر احساسی فرساینده، اما ضروری» است. مایو پلیس را به بی‌توجهی متهم می‌کند و می‌گوید در جلسه بازجویی، بدون هشدار، عکس روزنامه‌ای ضارب را به او نشان داده‌اند و باعث کابوس و فلش‌بک شده‌اند:

«احساس کردم دوباره جلوی من ایستاده، با چاقو در دست. قلبم تکه‌تکه شد. فهمیدم پلیس نه تنها درد مرا درک نکرد، بلکه تلاشی هم برای درک نکرد.»

مایو امروز زندگی منزوی دارد و از حملات PTSD رنج می‌برد؛ نمی‌تواند بخوابد، با حمل‌ونقل عمومی سفر کند یا تنها بیرون برود. سالگرد حمله، ۲۱ مه، همچنان روزی هولناک برای اوست. ترس از آزادی مهاجم هرگز از بین نرفته است.

با وجود اصلاح قانون ضد‌تعقیب ژاپن در دسامبر ۲۰۱۶ که «تعقیب سایبری» را نیز شامل می‌شود، مایو هشدار می‌دهد خطر هنوز پابرجاست و باید قبل از وقوع فاجعه واکنش سریع نشان داد:

«پرونده‌های تعقیب در این ۹ سال ادامه داشته‌اند. هر بار که یکی را در اخبار می‌بینم، ناامیدی و عصبانیت سراسر وجودم را می‌گیرد. لطفاً اجازه ندهید وعده‌ها بی‌اثر بمانند؛ یک تصمیم می‌تواند برای همیشه زندگی کسی را تغییر دهد.»

امروز، صدای مایو تنها روایت یک بازمانده نیست؛ بلکه هشدار و فراخوانی است برای حفاظت از دیگران و جلوگیری از تکرار چنین وحشتی.