گربه‌ای که ۲۰ میلیون دلار به سازمان جاسوسی آمریکا ضربه زد!

به گزارش مجله خبری نگار، سازمان‌سیا اقدام به نصب تجهیزات شنود جاسوسی در بدن گربه کرده بود، اما این پروژه سرنوشت خوبی نداشت. این پروژه که در اوج مناقشات جنگ سرد در دهه ۱۹۶۰ کلید خورد، نمادی بی‌بدیل از یک نگرش خطرناک است: هر موجود زنده‌ای، حتی یک گربه، می‌تواند به ابزاری برای شبکه‌های جاسوسی تبدیل شود و طبیعت را می‌توان با جراحی و مهندسی به خدمت گرفت. سرنوشت این پروژه، روایتی از شکست فناوری در برابر غریزه و نمادی از بی رحمی و بی اخلاقی در پیشبرد اهداف تروریسم و جاسوسی است.

هدف پروژه گربه صوتی (شنود) جا به جا کردن سطح جاسوسی در دنیا بود. در دورانی که میکروفون‌های مخفی به راحتی کشف می‌شدند، سازمان سیا به دنبال یک حامل بی‌نقص برای دستگاه‌های شنود خود می‌گشت؛ حاملی که بتواند به خصوصی‌ترین محافل دشمن نفوذ کند، بدون آنکه کوچک‌ترین سوءظنی برانگیزد؛ و چه گزینه‌ای بهتر از یک گربه؟ موجودی که در پارک‌ها، کوچه‌ها و حتی سفارتخانه‌ها پرسه می‌زند، نوازش می‌شود و حضورش آن‌قدر عادی است که کاملاً نادیده گرفته می‌شود. این ایده، اوج تفکر ابزارگرایانه آمریکایی‌ها در آن دوران بود: استفاده از هر وسیله ممکن برای شکست دادن دشمن روس، حتی اگر آن وسیله، یک موجود زنده با اراده مستقل باشد.

فناوری به کار رفته در این پروژه، ترکیبی شگفت‌آور و در عین حال هولناک از مهندسی الکترونیک و جراحی دامپزشکی بود. دانشمندان و جراحان سیا، یک گربه را به یک ماشین بیولوژیکی جاسوسی تبدیل کردند.

این فرآیند شامل کاشت یک میکروفون مینیاتوری در کانال گوش برای ضبط صدا، یک فرستنده رادیویی کوچک در پایه جمجمه برای ارسال سیگنال، و یک باتری بسیار ریز برای تأمین انرژی بود. تکان‌دهنده‌ترین بخش این مهندسی، آنتن آن بود: یک سیم نازک که در امتداد ستون فقرات گربه و زیر پوستش تا دم او کشیده شده بود و عملاً دم حیوان را به آنتن فرستنده تبدیل می‌کرد. این جراحی پیچیده، گواهی بر این واقعیت بود که در مسابقه تسلیحاتی اطلاعاتی، هیچ چیز مقدس یا دور از دسترس تلقی نمی‌شد و حتی بدن یک گربه هم میتواند ابزار جنگی تلقی شود.

اما بزرگ‌ترین چالش پروژه، فناوری نبود، بلکه طبیعت بود. مهندسان سیا خیلی زود دریافتند که کاشت تجهیزات در بدن یک گربه یک چیز است و کنترل آن چیز دیگر. گربه‌ها، برخلاف سگ‌ها، موجوداتی با اراده آزاد و غیرقابل پیش‌بینی هستند.

آنها به دستورات اهمیتی نمی‌دهند و انگیزه‌شان گرسنگی، کنجکاوی یا غریزه است، نه انجام مأموریت‌های محرمانه. تیم پروژه حتی تلاش کرد با کاشت الکترود در مغز گربه و ارسال پالس‌های الکتریکی، حرکات او را کنترل کند، اما این تلاش‌ها نیز با شکست مواجه شد.

گربه یا حواسش با دیدن یک پرنده پرت می‌شد، یا گرسنه می‌شد و به دنبال غذا می‌رفت، یا به سادگی در میانه راه می‌نشست و خود را تمیز می‌کرد. این تقابل میان فناوری پیشرفته و غریزه رام‌نشدنی، هسته اصلی شکست این پروژه بود.

پس از پنج سال تحقیق و صرف هزینه‌ای بالغ بر ۲۰ میلیون دلار، تیم سیا گربه-جاسوس خود را برای شنود مکالمه دو فرد مشکوک در پارکی در واشنگتن رها کرد. اما سرنوشت، پایانی تلخ و تاریخی برای این جاه‌طلبی جاسوسی تدارک دیده بود. گربه به محض خروج از ون مأموران و برداشتن چند قدم به سمت خیابان، با یک تاکسی تصادف کرد و در دم جان باخت. تمام آن سال‌ها تحقیق، میلیون‌ها دلار هزینه و جراحی‌های بی‌رحمانه، در یک لحظه دود شد و به هوا رفت.

پروژه Acoustic Kitty در سال ۱۹۶۷ رسماً متوقف شد و اسناد آن تا سال ۲۰۰۱ مهر محرمانه بر پیشانی داشت تا اینکه در سال ۲۰۰۱ بخشی از اسناد مربوط به آن انتشار عمومی پیدا کرد.