به گزارش مجله خبری نگار، در این مطالعه، تیم تحقیقاتی ۸۵،۷۶۱ نفر را طی پنج سال پیگیری کرد که طی آن ۸٪ از شرکتکنندگان (۷۵۵۵ نفر) فوت کردند. ۸۱.۴٪ از شرکتکنندگان زن بودند و میانگین سنی آنها در شروع مطالعه ۶۶.۴ سال بود.
نتایج نشان داد افرادی که اضافه وزن داشتند یا کمی چاق بودند، نسبت به افرادی که در محدوده BMI سالم بالایی (۲۲.۵-۲۵) قرار داشتند، احتمال مرگ بیشتری نداشتند، پدیدهای که گاهی اوقات به عنوان "چاقی به علاوه تناسب اندام" شناخته میشود.
افراد در گروه کموزن (BMI کمتر یا مساوی ۱۸.۵) ۲.۷ برابر بیشتر از افراد در گروه مرجع در معرض خطر مرگ بودند. حتی افرادی که BMI بین ۱۸.۵ تا ۲۰ داشتند، دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ بودند و افرادی که در میانه محدوده سالم (۲۰ تا ۲۲.۵) قرار داشتند، ۲۷ درصد بیشتر در معرض مرگ و میر بودند.
از سوی دیگر، این مطالعه نشان داد که چاقی درجه دو (۳۵-۴۰) خطر مرگ را ۲۳ درصد افزایش میدهد.
دکتر سیگرید برگ گریبسولت، محقق ارشد از بیمارستان دانشگاه آرهوس، توضیح داد: «در برخی موارد، خود بیماری علت وزن کم است، نه خود لاغری. افراد مسن با شاخص توده بدنی بالا ممکن است دارای ویژگیهای محافظتی باشند که خطر مرگ را کاهش میدهد.»
این یافتهها پس از آن منتشر شد که مطالعهی دیگری نشان داد افراد لاغر ممکن است به دلیل چربی احشایی که در اطراف کبد، معده و روده پنهان شده و از بیرون قابل مشاهده نیست، همچنان در معرض خطر حملهی قلبی باشند. محققان دریافتند که سطح بالای تری گلیسیرید با تسریع پیری قلبی عروقی مرتبط است، که نشان میدهد شکل بدن ممکن است در ارزیابی سلامت قلب از وزن به تنهایی مهمتر باشد.
نتایج نشان داد که مردانی که فرم بدنی «سیبی» دارند، بیشتر در معرض پیری زودرس قلب قرار دارند، در حالی که زنان با فرم بدنی «گلابی» که مستعد ذخیره چربی در اطراف باسن و ران هستند، کمتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند و قلبهای سالمتر و جوانتری دارند.
نتایج این مطالعه در نشست سالانه انجمن اروپایی مطالعات دیابت در وین، اتریش ارائه خواهد شد.
منبع: دیلی میل