به گزارش مجله خبری نگار/ایمنا و به نقل از اسپیس، در چهاردهم ژوئیه ۱۹۶۵، فضاپیمای مارینر ۴ ناسا برای نخستین بار تصاویر نزدیک از سیاره مریخ را به زمین ارسال کرد و بدین ترتیب تحولی بزرگ در دانش بشر درباره «سیاره سرخ» رقم زد.
این مأموریت تاریخی پس از سفر ۲۲۸ روزه، با عبور از فاصله تنها ۹۸۴۶ کیلومتری از سطح مریخ، ۲۲ عکس مهم و منحصربهفرد از سطح این سیاره خشن و خشک مخابره کرد که تصورات پیشین درباره مریخ را به کلی تغییر داد.
پیش از این مأموریت، دانش ما درباره مریخ بیشتر بر پایه حدس و گمان و مشاهدات تلسکوپی بود، فرضیاتی همچون وجود کانالهای آبی و حتی تمدنهای پیشرفته روی سطح مریخ بهوفور مطرح میشد، اما مارینر ۴ تصویر واقعی از دهانههای برخوردی زیادی که سطح مریخ را پوشانده بود ارائه کرد و نشان داد که این سیاره محیطی سرد، خشک و نامناسب برای زندگی انسان دارد.
مارینر ۴ که توسط مؤسسه فناوری کالیفرنیا و آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) طراحی و هدایت میشد، دارای ابزارهای بسیاری، چون دوربین تلویزیونی، مگنتومتر و آشکارساز پرتو کیهانی بود که حول دادههای متنوع علمی جمعآوری شده تمرکز داشتند، این تصاویر ابتدا به صورت دادههای دیجیتال ارسال شدند و سپس تبدیل به عکسهای واقعی شدند که روش کار صداقت و تلاش علمی آن روزگار را نمایان میکرد.
این مأموریت، نقطه عطفی در اکتشافات فضایی به شمار میرود و مسیر را برای مأموریتهای بعدی مریخ همچون وایکینگها، کورِیوسیتی و پرزروِنس هموار کرد. دادههای ارسالی مارینر ۴، مبنای بسیاری از تحقیقات علمی و فناوریهای فضایی امروزی است و باعث شده تا جستجوی حیات و شرایط قابل سکونت در مریخ با دقت و تمرکز بیشتری ادامه پیدا کند.
مارینر ۴ پس از فعالیتهای علمی ارزشمند خود در سال ۱۹۶۷ پایان مأموریت را اعلام کرد، اما میراث آن همچنان در عرصه فضانوردی و اکتشافات فضایی پرنور باقی مانده است، تاریخی که آغاز واقعی سفرهای بیپایان بشر به سیارات همسایه بود.