به گزارش مجله خبری نگار، به گفته مخترعان، این ایمپلنتها میتوانند در موارد آسیبهای شدید برای تسریع ترمیم بافت مورد استفاده قرار گیرند، زیرا در داخل بدن حل میشوند. عفونتهای زخم در این نوع آسیبها بسیار رایج هستند. برای جلوگیری از این عفونتها، دانشمندان مادهای حاوی ونکومایسین (یک آنتیبیوتیک)، ویتامین K۲ و زولدرونیک اسید ایجاد کردند، ترکیباتی که رشد استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد کننده عفونت را بدون ایجاد مانع در رشد سلولهای سالم مهار میکنند.
برای مثال، بیماران دچار شکستگی از التهاب و عفونتهای باکتریایی رنج میبرند. علاوه بر این، ممکن است یک ایمپلنت موقت برای جایگزینی بافت آسیبدیده کاشته شود که پس از بهبودی باید با جراحی برداشته شود و فشار بیشتری بر بدن وارد کند. بنابراین، دانشمندان به دنبال توسعه ایمپلنتهای زیستتخریبپذیر هستند که نیازی به برداشتن نداشته باشند و همزمان از عفونت و التهاب بافت جلوگیری کنند.
این ایمپلنتها را میتوان از آلیاژهای منیزیم ساخت که خواص مکانیکی مشابه استخوان دارند و زیستتخریبپذیر هستند (یعنی به تدریج در بدن حل میشوند). با این حال، این آلیاژها مستعد خوردگی سریع هستند که منجر به انحلال سریع و نارسایی زودرس ایمپلنت، همراه با سایر عوارض جانبی میشود. این امر مستلزم استفاده از موادی است که این فرآیند را کند میکنند.
کنستانتین ناداریا، محقق ارشد آزمایشگاه پوششهای کامپوزیتی برای اهداف پزشکی این موسسه، میگوید: «این پوشش نوآورانه امکان انحلال کنترلشدهی آلیاژ منیزیم را فراهم میکند و در نتیجه از تخریب زودرس ساختار نگهدارندهی استخوان قبل از بهبودی کامل آن جلوگیری میکند.» «از سوی دیگر، این پوشش فرآیند انحلال را که در مورد ایمپلنتهای زیستتخریبپذیر مهم است، به طور کامل متوقف نمیکند. ما در حال حاضر آزمایشهای گستردهای را با استفاده از حیوانات آزمایشگاهی انجام میدهیم و در آینده قصد داریم آزمایشهای پیشبالینی و سپس بالینی را برای اثبات اثربخشی و ایمنی محصول در هنگام استفاده در انسان انجام دهیم.»
شایان ذکر است که آنتی بیوتیک موجود در این پوشش، میکروبها را از بین میبرد، در حالی که اسید زولدرونیک سرعت تخریب بافت استخوانی را کاهش میدهد و ویتامین K۲ ترمیم استخوان را تحریک میکند.
منبع: ایزوستیا