به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه توسط یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه منچستر و بر اساس تجزیه و تحلیل دادههای بیش از ۸۰،۰۰۰ بیمار از شمال غربی انگلستان بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۰ انجام شده است.
نتایج نشان داد که مسکنهایی مانند مورفین، اکسیکدون، فنتانیل و اوپیوئیدهای ترکیبی در مقایسه با کدئین با افزایش قابل توجه خطر یبوست شدید همراه بودند. در مقابل، ترامادول در مقایسه با کدئین با خطر کمتر یبوست همراه بود.
محققان دریافتند که خطر یبوست شدید در بیمارانی که دوزهای بالای مواد افیونی مصرف میکنند، به ویژه هنگامی که از ۵۰ میلیگرم معادل مورفین (MME) در روز تجاوز میکنند، افزایش مییابد. این معیار، معیاری است که پزشکان برای مقایسه قدرت مواد افیونی مختلف با تبدیل آنها به اثر معادل مورفین استفاده میکنند. به عنوان مثال، مصرف ۵۰ میلیگرم مورفین در روز دقیقاً معادل ۵۰ MME است، در حالی که مصرف تنها ۳۳ میلیگرم اکسیکدون برای رسیدن به همان قدرت (۵۰ MME) کافی است، زیرا اکسیکدون از مورفین قویتر است.
دستورالعملهای آگاهیبخشی در مورد مواد افیونی، که توسط کالج پزشکی درد بریتانیا صادر شده است، توصیه میکند که از دوز ۱۲۰ میلیگرم معادل مورفین در روز تجاوز نشود، زیرا این آستانهای است که در آن ممکن است مضرات مواد افیونی از مزایای آنها بیشتر شود، اما این توصیه هنوز در دست بررسی است.
این مطالعه «یبوست شدید» را بر اساس مواردی که نیاز به استفاده از شیاف یا تنقیه داشتند، تعریف کرد و همچنین از سوابق دارویی بیمارستان برای اندازهگیری میزان مواجهه با مواد افیونی استفاده کرد.
دکتر مگنا جانی، محقق ارشد این مطالعه و عضو موسسه ملی تحقیقات سلامت، خاطرنشان کرد که یبوست ناشی از مصرف مواد افیونی فقط یک عارضه جانبی جزئی نیست. این بیماری میتواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد و منجر به طولانیتر شدن مدت بستری در بیمارستان، افزایش هزینهها و افزایش دفعات مراجعه به اورژانس شود.
جانی تأکید کرد که میزان بروز یبوست در پروندههای سلامت ممکن است کمتر از حد واقعی تخمین زده شود، زیرا یبوست یک بیماری است که همیشه به طور دقیق ثبت نمیشود و بیماران ممکن است تمایلی به بحث در مورد آن با ارائه دهندگان خدمات درمانی خود نداشته باشند.
نتایج این مطالعه به پشتیبانی از تصمیمات پزشکی آگاهانهتر کمک میکند و پزشکان و بیماران را قادر میسازد تا مسکنهای مناسبی را انتخاب کنند که این عارضه جانبی را کاهش داده و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
این مطالعه در مجله پزشکی BMC منتشر شده است.
منبع: مدیکال اکسپرس