"تاریک کردن خورشید" برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی| راه حل بحث برانگیز!

به گزارش مجله خبری نگار، این تکنیک مبتنی بر ایده انتشار ذرات کوچک بازتابنده نور به جو است تا میزان نور خورشید را که به زمین می‌رسد کاهش دهد و در نتیجه سیاره را خنک کند.

دانشمندان دانشگاه کالج لندن (UCL) فاش کردند که هواپیما‌های تجاری فعلی مانند بوئینگ ۷۷۷F در واقع قادر به پرواز در ارتفاعات مورد نیاز برای انجام این ماموریت هستند که می‌تواند کاربرد مهندسی زمین را در مقایسه با آنچه قبلا تصور می‌شد تسریع کند.

در گذشته، دانشمندان فکر می‌کردند که موفقیت این فرآیند مستلزم تزریق ذرات در ارتفاعات بیش از ۲۰ کیلومتر است. با این حال، شبیه سازی‌های کامپیوتری جدید نشان داده‌اند که انجام تزریق در ارتفاع تنها ۱۳ کیلومتری از قطب‌ها می‌تواند به نتایج خنک کننده ملموس دست یابد.

آلیستر دافی، محقق اصلی و دانشجوی دکترا در دانشگاه کالج لندن، گفت که این موضوع هنوز در حال تحقیق است: "هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا تزریق آئروسل به استراتوسفر راه حل مناسبی است یا خیر؛ ما به مطالعات بیشتری نیاز داریم قبل از اینکه بتوان تصمیمات سیاسی روشن مبتنی بر شواهد گرفت. "

این خنک کننده بر این اصل استوار است که سیاره معمولا به تدریج گرما را به سمت فضا از دست می‌دهد، اما تجمع گاز‌های گلخانه‌ای مانند دی اکسید کربن ناشی از سوزاندن سوخت‌های فسیلی، از نشت این گرما جلوگیری می‌کند و منجر به دمای بالاتر می‌شود.

برای چندین دهه، تحقیقات ثابت کرده است که تجمع این گاز‌ها عامل اصلی گرم شدن کره زمین است. بنابراین، تکنیک‌هایی مانند تزریق آئروسل با هدف کاهش میزان گرمایی که در ابتدا به سطح زمین می‌رسد، نه فقط مقابله با اثرات آن.

در این مطالعه، دانشمندان تزریق دی اکسید گوگرد، یک گاز خورنده که ممکن است باعث آسیب به سلامتی و افزایش اسیدیته بارندگی شود، شبیه سازی کردند. هنگامی که با ذرات اتمسفر برهمکنش می‌کند، اسپری تشکیل می‌شود که از قطرات ریز بسیار بازتابنده تشکیل شده است که نور خورشید را به فضا منعکس می‌کند.

نتایج نشان داد که تزریق ۱۲ میلیون تن دی اکسید گوگرد در سال در ارتفاعات ۱۳ کیلومتری در بهار و تابستان می‌تواند دمای کره زمین را ۰.۶ درجه سانتیگراد کاهش دهد، اثری مشابه آنچه پس از فوران کوه پیناتوبو در سال ۱۹۹۱ اتفاق افتاد.

اگرچه تزریق در ارتفاع پایین نسبت به تزریق در ارتفاع بالاتر (که در آن ذرات برای مدت زمان کوتاه تری گیر می‌کنند) کمتر موثر است، اما این مطالعه نشان داد که تزریق در عرض‌های جغرافیایی ۶۰ درجه شمالی و جنوبی ممکن است به خنک کننده قابل اندازه گیری دست یابد. این خط در نزدیکی شهر‌هایی مانند اسلو در نروژ و انکوریج در آلاسکا واقع شده است.

اگرچه استفاده از هواپیما‌های تجاری موجود این پروژه را تسریع می‌کند، ویک اسمیت از دانشگاه ییل توضیح داد که این هواپیما‌ها برای تبدیل شدن به تانکر‌های اسپری ذرات تخصصی نیاز به تغییرات قابل توجهی دارند.

با این حال، دانشمندان تاکید کردند که تزریق آئروسل نوشدارو برای تغییرات آب و هوایی نیست، زیرا خطرات زیادی از باران اسیدی گرفته تا تنش‌های ژئوپلیتیکی و مبارزه بر سر کنترل فناوری را به همراه دارد.

دافی خاطرنشان کرد که پذیرش عجولانه این فناوری‌ها می‌تواند توجه را از تلاش‌های واقعی برای کاهش انتشار کربن و دستیابی به انتشار خالص صفر منحرف کند.

دکتر متیو هنری، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه اکستر، تاکید کرد که استفاده از تزریق آئروسل نباید جایگزینی برای کاهش شدید انتشار گاز‌های گلخانه‌ای باشد.

منبع: دیلی میل