رژیم فستینگ و تاثیر آن بر خستگی!

به گزارش مجله خبری نگار/بهداشت نیوز، تحقیقات جدید تاثیر تغذیه دوره‌ای، به ویژه تغذیه با محدودیت زمانی یا همان رژیم فستینگ و روزه‌داری را برای کاهش خستگی مورد بررسی قرار می‌دهند.

ریتم شبانه‌روزی و خستگی

مطالعه‌ای جدید از دپارتمان قلب و عروق مرکز متابولیسم و بیماری‌های قلبی عروقی بیمارستان جنوب غربی چین، با هدف رفع چالش رو به رشد خستگی در جوامع مدرن و صنعتی صورت گرفت و نشان داد که خستگی، که با کاهش استقامت عضلانی و قدرت، مشخص می‌شود، اغلب با اختلال در ریتم شبانه‌روزی مرتبط است. با وجود تأثیر گسترده آن، مکانیسم‌های مولکولی ایجاد خستگی به طور کامل شناخته نشده است.

تحقیقات اخیر نحوه اثرگذاری فرآیند‌های مولکولی بر نوسانات روزانه استقامت عضلانی را روشن نموده است و استراتژی‌های تغذیه‌ای امیدوارکننده‌ای را شناسایی کرده که اختلالات عضلانی و شناختی را در مدل‌های حیوانی کاهش می‌دهد.

این تحقیق، تغذیه با زمان محدود را بطور قابل توجهی بر عملکرد مغز و عضلات، اثربخش دانست. این یافته‌ها نشان می‌دهند که تغذیه دوره‌ای می‌تواند به عنوان یک مداخله عملی آسان بر سبک زندگی برای کاهش خستگی و افزایش رفاه عمومی در نظر گرفته شود.

تغذیه محدود در شب (NRF)، مشابه روزه‌داری متناوب ۱۶:۸ در انسان، استقامت عضلانی و عملکرد شناختی را در موش‌ها نیز افزایش داده است. تغذیه محدود روزانه (DRF)، مشابه روزه در ماه مبارک رمضان برای انسان، استقامت عضلانی را در موش‌های لاغر در طول چرخه روز/شب افزایش می‌دهد. درواقع با تغذیه محدود زمانی، ساعت فیزیولوژیک عضلانی تنظیم می‌شود که عامل اصلی تنظیم فعالیت‌های روزانه و آنزیم‌های ضروری متابولیسم و انقباض عضلانی می‌باشد.

تحقیقات امیدوارکننده‌ای در زمینه تغذیه با زمان محدود و خستگی عضلانی و اختلالات شناختی مرتبط با خستگی، در دهه اخیر صورت گرفته که بسیار مهم هستند. تغذیه دوره‌ای با محدودیت زمانی (TRF) شامل محدود کردن مصرف غذای روزانه به یک پنجره خاص زمانی و ایجاد یک چرخه تغذیه سریع متناوب است. شواهد در حال حاضر ثابت کرده‌اند که تغذیه با فاز محدود/ فعال (NRF)، مشابه روزه‌داری در انسان، عملکرد‌های عمومی بدن را با ساعت شبانه‌روزی هماهنگ می‌کند و از بیماری‌های متابولیک ناشی از رژیم غذایی در موش‌ها جلوگیری می‌کند.

روش روزه متناوب ۱۶:۸، خوردن را به یک پنجره ۸ ساعته در روز و به دنبال آن یک دوره ناشتایی ۱۶ ساعته محدود می‌کند. این تمرین با تشویق به اکسیداسیون چربی در طول روزه داری و افزایش حساسیت به انسولین، سبب بهبود فرآیند‌های متابولیک طبیعی بدن می‌شود.

مطالعات نشان می‌دهد که هماهنگ کردن وعده‌های غذایی با ریتم شبانه روزی می‌تواند سطح انرژی را افزایش دهد، وزن را کنترل کند و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را کاهش دهد.

طی این مطالعات پژوهشگران مشاهده کردند که علاوه بر استقامت عضلانی، طول عمر هر دو جنس در موش‌های تغذیه شده طول شب، افزایش یافته است. تغذیه منحصر شبانه، مسبب افزایش انعطاف پذیری متابولیک می‌شود. محققان اخیرا دریافته‌اند که تغذیه در بازه‌های زمانی محدود، قدرت میوفیبر را در موش‌های مسن، از طریق اعمال هماهنگ ساعت‌های مغز و عضله بازیابی می‌کند که پیری را به تاخیر می‌اندازد.

تا به امروز، کارآزمایی‌های بالینی روی بیماری‌های متابولیک، تغذیه دوره‌ای را به‌عنوان یک مداخله سبک زندگی ایمن، راحت و قابل پذیرش شناسایی کرده است. دانشمندان امیدوارند که با درک دقیق زیست شناسی خستگی در سطح مولکولی بتوانند چالش‌های اجتماعی و اقتصادی ناشی از خستگی را برطرف کند.