به گزارش مجله خبری نگار/صدا و سیما به نقل از پایگاه علمی ساینتیفیک اِمریکن (scientificamerican) در شرایط نامطلوب بیرون از جو زمین، تنها چیزی که بین یک فضانورد و مرگ حتمی قرار دارد، فضاپیماست، بنابراین داشتن نشتی در ایستگاه فضایی بین المللی یک خطر ایمنی بزرگ محسوب میشود.
دیوید کلاوس، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه کلرادو میگوید: ایستگاه فضایی اکنون بیشتر از گذشته نشت میکند، اما اگر میزان آن ثابت بماند، تنها مشکل واقعی این است که فضانوردان ممکن است به ارسال مکرر یا بزرگتر محفظههای هوا نیاز داشته باشند، که یکی از مواد مصرفی مانند آب و غذاست که با وسایل نقلیه باری فضایی به آنها ارسال میشود.
مایکل کزیریان، پروفسور مهندسی فضانوردی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، میگوید: به سختی میتوان نشتیها را برطرف کرد، زیرا ایستگاه بزرگ است و حجم زیادی از هوا وجود دارد بنابراین تلاش برای جداسازی یک نشتی کوچک سخت است. در حقیقت ناسا و شرکای بینالمللی که ایستگاه فضایی را اداره میکنند، در ردیابی و رفع نشتها با مشکلات زیادی روبرو بودهاند. این نشتیها برای اولین بار توسط فضانوردان در ۵ سال پیش شناسایی و ردیابی شدند.
مهندسان میگویند اساسا محلهای نشت هوا تحت کنترل هستند و در دراز مدت به یک فاجعه منجر نخواهند شد، اما احتمالا چالش برانگیزتر میشود.
ناسا امیدوار است ایستگاه فضایی را تا سال ۲۰۳۰ عملیاتی نگه دارد گرچه روسیه تاکنون تنها تا سال ۲۰۲۸ به همکاری تحقیقات مداری متعهد شده است، اما چالشهای نشت به این بازنشستگی فوریت میبخشد، زیرا احتمال دارد ایستگاه فضایی قبل از اینکه به طور ایمن از بین برود، از کار بیافتد و بدون کنترل در جو زمین سقوط و زبالههای آن به طور بالقوه آسیب جدی به افراد و ساختمانها وارد کند.
در اوایل سال جاری، ناسا به اسپیس ایکس سفارش داد تا در سال ۲۰۳۱ وسیله نقلیهای را برای خارج کردن ایمن ایستگاه فضایی از مدار ایجاد کند.