به گزارش مجله خبری نگار، ما همیشه اقیانوس را با ماهیهای جورواجور و کوسه و نهنگهای بزرگ تصور میکنیم. ممکن است به نظر برسد اقیانوسها پر از ماهی هستند، اما کارشناسان میگویند در بعضی مناطق، ماهیها به کمترین میزان خود رسیدهاند و شاید در آینده با جهان بدون ماهی مواجه شویم! ماهیها بخش زیادی از اکوسیستم اطراف ما را تشکیلمیدهند و مهم است که درباره آنها بیشتر بدانیم. بسیاری از کارشناسان اقیانوس و زیستشناسهای دریایی میگویند ماهیها به اندازهای که صیدمیشوند ذخیره نمیشوند.
شان اندرسون استاد دانشگاه کالیفرنیا با تهیه یک ویدئو از جهان زیر آب در اقیانوس میگوید: «ما پس از جنگ جهانی دوم، شاهد کاهش شدید زیستتوده ماهی در سراسر اقیانوسهای جهان بودهایم. بیشتر ذخایر ماهی در سراسر جهان بیش از حد یا به تعداد حداکثری صیدمیشوند.» میخواهید بدانید دلیل کمشدن ماهیها چیست و اگر این اتفاق بیفتد، چه خواهدشد؟
ما در دنیا پنج اقیانوس داریم؛ اقیانوس آرام، اطلس، هند، منجمد شمالی و منجمد جنوبی. مناطقی در دنیا وجوددارند که کارشناسان فکرمیکنند کارشان تمام شدهاست و به اصطلاح نقطههای بدون بازگشت برای ماهیها هستند. یعنی دیگر ماهیها در آنجا به اندازه قبل نمیرسند و حتی شاید در آنجا خبری از ماهی هم نباشد.
دریای مدیترانه که آسیا و اروپا را بههم وصلمیکند و دریای کارائیب در غرب اقیانوس اطلس که در آن، جمعیت ماهیها بیش از حد برداشتشده و بههمین دلیل اکوسیستمهای صخرههای مرجانی بههمریختهاست مثال این ماجرا هستند. همینطور دریای سیاه را چترهای دریایی احاطهکردهاند که در نتیجه برداشت بیشازحد و آلودگی صنعتی است. یکی از مناطق نگرانکننده دیگر، دریاهای غرب آفریقاست. یک چهارم ماهیهایی که در اتحادیه اروپا راهی بازار ماهی میشوند در خارج از آبهای اروپا صیدمیشوند و بیشتر آن محصول دریاهای غنی غرب آفریقا بودند که حالا دیگر به اندازه قبل ماهی ندارند.
مشکل دیگر برای جمعیت ماهیها این است که شیمی اقیانوس بهسرعت در حال تغییر است. یخهای قطبی ذوب و با آب اقیانوس ترکیبمیشود. جذب دیاکسید کربن موجود در هوا سطح اسیدی بودن آبها را بالاتر میبرد و زندگی را برای ماهیها و موجودات دریایی سختتر میکند. حالا به همه اینها تلاش برای صید هرچه بیشتر ماهی را اضافهکنید.
اقیانوسشناسها میگویند چندین گروه از جمعیت ماهیها ناپدید شدهاند و اوضاعشان دیگر مثل قبل نخواهدشد. البته کارشناسان میگویند یک تهدید بزرگتر از آلودگیها که در این دوره آلودگی با میکروپلاستیکهاست، وجوددارد و آن هم یارانههای دولتی و سیاست دولتها به ناوگانهای بزرگ ماهیگیری در مورد صید ذخایر ماهیِ باقیمانده است. برای مثال در اسپانیا از هر سه ماهی صیدشده هزینه یک ماهی از طریق یارانه دولتی پرداختمیشود.
دنیا به راحتی در حال حذف ارگانیسمهای دریایی است که نمیتوانند به راحتی و بهسرعت جایگزین جمعیت قبلیشان شوند. مسئله دیگر این است ما نمیتوانیم به راحتی ماهیهای اقیانوس را ببینیم و بشماریم. این باعث میشود واقعا ندانیم در اعماق اقیانوس چهخبر است، کدام گونهها در معرض خطر بیشتری قرار دادند و اصلا وضعیت درون اقیانوس چند چند است؟
مسئله بعدی درباره تغذیه مردم بخشهای زیادی از جهان است که ماهی برای آنها منبع اصلی پروتئین است و جایگزینهای کمی برای آن وجوددارد. کمشدن ماهیها در این مناطق میتواند سوءتغذیه گسترده و حتی گرسنگی بیاورد. این موضوع در جنوب شرقی آسیا، اقیانوسیه و بیشترِ آفریقا پررنگ است. به همین دلیل کارشناسان حدسمیزنند افراد زیادی در آینده به خاطر فرار از گرسنگی به شهر و کشورهای دیگر مهاجرتکنند.
منبع: rd