به گزارش مجله خبری نگار لرزش و تکانهای غیر ارادی است که دقیقاً بعد از مصرف دارو اتفاق میافتد و در سر، اندامها یا پلکها ایجاد میشود. معمولا این لرزش یک ریتم خاصی دارد و حرکات غیر قابل کنترل را در بخشی از بدن ایجاد میکند.
این حرکات لرزشی معمولا سریع هستند که در چرخههای بین ۶ الی ۱۰ ثانیه اتفاق میافتند. معمولاً در بیماری پارکینسون رواج بیشتری دارند و تقریباً ۱۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون به این مشکل دچار هستند.
این لرزش ممکن است در هر قسمت خاصی از بدن یا در یک موقعیت خاصی اتفاق بیفتد و در هنگام حرکت یا هنگام استراحت رخ دهد. لرزش و تکانهای غیر ارادی معمولاً سریع است و به صورت ناگهانی رخ میدهد و ممکن است در هنگام خواب فروکش کرده و در وضعیت استرسی بدتر شود.
اکثرا این لرزش در دست اتفاق میافتد و ممکن است در نواحی دیگر هم باشد که شامل موارد زیر است:
بازو
سر
صورت
تارهای صوتی
ساق پا
بالا تنه
این لرزش ممکن است که باعث حرکت غیر قابل کنترل سر شود و معمولاً همیشه اتفاق نمیافتد و احتمال آن در یک ساعت بعد از مصرف دارو بیشتر است.
اگر احساس کردید که این اتفاق برای شما رخ داده است، حتماً به پزشک اطلاع رسانی کنید شاید او بتواند داروی شما را تغییر دهد تا علائم بهبود پیدا کند.
معمولا زمانی که خواب هستید، این لرزشها متوقف میشوند و هنگامی که استرس دارید وضعیت بدتر میگردد. شاید احساس کنید که صدای شما هم دچار لرزش شده است.
این لرزشها معمولا بر اثر پاسخ شیمیایی مغز به مواد خاصی میباشد. معمولا بعد از مصرف بعضی از داروها و همچنین الکل افزایش پیدا میکند. داروهایی که عامل ایجاد این لرزش هستند، شامل:
مهارکنندههای انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) و داروهای ضد افسردگی سه حلقهای انواع خاصی از داروهای ضد افسردگی هستند که میتوانند باعث لرزش شوند. این لرزش میتواند در هر زمان پس از شروع دارو رخ دهد. بر طبق تحقیقات ۲۰ ٪ از بیماران تحت درمان با SSRI یا داروی ضد افسردگی سه حلقهای دچار لرزش میشوند.
مهارکنندههای انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) مانند:
Celexa (سیتالوپرام)، لکساپرو (اسکیتالوپرام)، لوووکس (فلووکسامین)، پاکسیل (پاروکستین)، پروزاک (فلوکستین)، Zoloft (سرترالین)
داروهای ضد افسردگی سه حلقهای مانند:
آسندین (آموکساپین)، آنافرانیل (کلومیپرامین)، الاویل (آمیتریپتیلین)، Norpramin (دسیپرامین)، پاملور (نورتریپتیلین)، سورمونتیل (تریمی پرامین)، Sinequan (دوکسپین)، توفرانیل (ایمی پرامین)، ویواکتیل (پروتریپتیلین)
مانند لیتیوم و دپاکوت که در اختلال دوقطبی استفاده میشوند معمولاً لرزش ایجاد میکنند. بعضی از این داروها خودشان عامل ایجاد لرزش بوده و بعضی دیگر لرزش افراد را در بیماریهایی مثل پارکینسون افزایش میدهند.
این داروها جزء رایجترین انواع داروها هستند که در وضعیتهای مختلفی استفاده میگردند.
داروهای مخصوص آسم هم میتواند عامل ایجاد این وضعیت باشد.
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای جلوگیری از پس زدن یک عضو جدید در بدن استفاده میگردد که میتواند این مشکل را ایجاد کند.
این دارو که یک محرک قوی قلبی است عوارضی، چون ایجاد لرز دارد.
آنتی بیوتیکها که برای درمان عفونتهای باکتریایی مورد استفاده قرار میگیرند گاهی در برخی افراد ایجاد لرزش میکنند.
داروهای ضد ویروسی یا آنتی ویروسی که همانطور که از اسمشان پیداست برای درمان انواع بیماریهای ویروسی کاربرد دارند یکی دیگر از داروهای ایجاد کننده لرزش در بدن هستند.
در مطلب عوارض داروهای شیمی درمانی در بخشهای قبلی بهداشت و سلامت نمناک گفتیم که ترکیبات قوی این داروها در بدن دریافت کننده دارو عوارضی، چون لرز و.. را موجب میشود.
داروهای فشار خون و قلب به دلیل ساختاری که دارند و عملکرد مهمشان در بدن میتوانند موجب لرزش در فرد مصرف کننده شوند.
این شرایط پزشکی باعث لرزش میشوند
بیماری پارکینسون
ترک الکل
پرکاری تیروئید
فئوکروموسیتوما
بیماری ویلسون
نارسایی کبدی
تشخیص لرزش حاصل از دارو با سوال پرسیدن از شما در مورد سوابق پزشکی و علائم آن اتفاق میافتد. در چنین حالتی باید لیستی کامل از داروهای خود را به پزشک ارائه دهید. به او بگویید که چند وقت یک بار این اتفاق برایتان رخ میدهد. سرعت لرزش هم میتواند به تعیین علت آن کمک کند.
بعضی از ویژگیهای مهم که میتواند لرزش بدن را با لرزش حاصل از بیماریهای پارکینسون مجزا کند:
علائمی که هم در سمت راست و هم در سمت چپ هستند. بیماری پارکینسون فقط در یک طرف اتفاق میافتد.
علائمی که بعد از قطع دارو متوقف میشود. بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن پیشرفته است و لرزش آن وابسته به دارو نیست.
زمانی که هیچ مشکل مغزی وجود نداشته باشد، اما بیماری پارکینسون به دلیل مشکلات مغزی اتفاق میافتد.
همچنین پزشک از شما آزمایش خون میگیرد و سطوح غیر طبیعی مواد شیمیایی را در بدن بررسی میکند.
سی تی اسکن و ام آر آی هم میتواند در تشخیص لرزش حاصل از دارو موثر باشد.
پزشک در چنین حالتی از شما میخواهد که داروی عامل ایجاد لرزش را قطع کنید. البته همه اینها در شرایطی اتفاق میافتد که قطعا دارو آسیب زیادی به شما وارد نکند، همچنین ممکن است گزینههای درمانی و داروهای جایگزین را به شما معرفی کند.
اگر لرزش شما به دلیل مصرف یک داروی خاص باشد، احتمالاً بعد از قطع آن وضعیت بهبود پیدا میکند. البته برای بعضی از افراد ممکن است تا ۱۸ ماه هم طول بکشد.
برخی از داروهایی که ممکن است برای کنترل لرزش ناشی از ضد افسردگی استفاده شوند:
میزولین (پریمیدون)
نورونتین (گاباپنتین)
توپاماکس (توپیرامات)
مسدود کنندههای بتا
بنزودیازپینها
بعضی از افراد در معرض خطر بیشتری هستند که این افراد شامل موارد زیر میباشند:
افراد سال خورده
افراد مبتلا به ویروس اچ آی وی
خانمها
افراد با سابقه ابتلا به بیماری جنون
جلوگیری از لرزش حاصل از دارو
در چنین شرایطی در مورد داروی مصرفی خود با پزشک صحبت کنید و از او بخواهید که داروی بهتری را جایگزین کند.
بعضی از داروهای محرک هستند که برای بعضی از افراد مشکل ساز میباشند.
نوشیدن نوشیدنیهای حاوی کافئین مثل قهوه، چای و نوشابه ممکن است وضعیت را بدتر کند، زیرا کافئین فعالیت عضلانی را تحریک میکند، و لرزش را افزایش میدهد.
علت این لرزشها هیچ خطری برای زندگی فرد ندارند، اما ممکن است از لحاظ روانی برای شما اسیب زا باشند و باعث میشوند که در بین عموم از این وضعیت خجالت بکشید.