چند راهکار برای مدیریت فرزندان هنگام بازار گردی

به گزارش مجله خبری نگار،حتما شما هم موقع بازارگردی، با معضل کودکانی که همه چیز می‌خواهند و پای ویترین مغازه‌ها پا می‌کوبند، مواجه شده‌اید. اما راهکار درست در برابر این بچه‌ها چیست و چطور می‌توان آن‌ها را مدیریت کرد؟

پیش از رفتن به خرید، حجت را تمام کنید!

پیش از رفتن به مراکز خرید، به کودک بگویید امروز برای خریدن چه چیزی به بازار می‌روید؛ مثلا بگویید: «امروز می‌خوایم کاپشن بخریم» یا مثلا بگویید که فقط به اندازه یک اسباب‌بازی، حق انتخاب دارد.

اجازه انتخاب به او بدهید

حق انتخاب را از کودک نگیرید؛ اما انتخاب‌هایش را محدود کنید؛ مثلا بگویید امروز فقط می‌توانیم دو تا خوراکی بخریم. اجازه بدهید دست به انتخاب بزند؛ این کار هم به او حس اعتمادبه‌نفس می‌دهد، هم باعث می‌شود انتخاب کردن را یاد بگیرد.

با او همدلی کنید

باید این را در نظر بگیرید که با یک کودک سروکار دارید که طاقتش کمتر از یک انسان بزرگسال است. پس اگر در موقعیت، نظرش عوض شد و گفت: «آخه این اسباب‌بازی خیلی قشنگه» با او همراهی کنید و بگویید: «بله خیلی قشنگه؛ اما امروز اومدیم که کاپشن بخریم.»

اجازه ندهید از شما باج بگیرد

گریه کردن، پا کوبیدن، داد زدن و خود را روی زمین کشیدن نباید مجوزی برای گوش دادن به حرف کودک و رسیدن به خواسته‌اش باشد. اجازه ندهید با این کار‌ها از شما باج بگیرد. اگر کودک یک بار با گریه بتواند به خواسته‌اش برسد، احتمالا دفعات بعد هم از این حربه استفاده خواهد کرد.

تمرین صبر با تهیه لیست علاقه‌مندی‌ها

اگر کودک خیلی اصرار به خرید کالای خاصی دارد، یک لیست تهیه کنید. به ترتیب آن‌ها را بنویسید و به او این اطمینان را بدهید که در آینده یا در مناسبتی مثل تولد یا عید برایش آن را تهیه می‌کنید. این شکلی بچه‌ها صبر کردن را هم یاد می‌گیرند.

گفتگو کنید

با بچه‌ها منطقی حرف بزنید. به جای اینکه دست کودک را بکشید و قاطعانه با خواسته‌اش مخالفت کنید، با او حرف بزنید و استدلال کنید که چرا نباید فلان اسباب‌بازی یا خوراکی را بخرید. اگر در بیشتر مواقع با کودکتان منطقی برخورد کنید، بعید است با شما لجبازی کند.

نگویید پول نداریم!

هرگز به فرزند خود نگویید که پول نداریم. این کار، علاوه بر اینکه امنیت روانی کودک را مختل می‌کند، به حس اقتدار شما در چشم کودک هم ممکن است آسیب وارد کند. جوری با کودک استدلال کنید که حس کند این یک مدل مدیریت مالی است. مثلا اگر همان کاپشن گران بود، نگویید: «پول کافی براش نداریم» و به جایش بگویید «با همین پول می‌تونیم لباس مناسب‌تر و بهتر پیدا کنیم.»