به گزارش مجله خبری نگار/وطن امروز: تا ۵ روز پیش از تنظیم این گزارش، انیمیشن «پسر دلفینی» با فروش یک میلیارد و ۱۱۵ میلیون تومانی خود فاتح گیشه سینما بود و بعید است در این چند روز هم تغییری در این روند فروش به وجود آمده باشد. این فروش خوب در حالی توسط این انیمیشن ثبت شده که سالنهای سینما در یک ماه اخیر، دوران پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشتهاند.
حالا با گذر نسبی از این دوران پر فراز و نشیب، انیمیشن دیگری به نام «لوپتو» که محصول مرکز انیمیشن سوره است، یک هفته دیگر پا به سینماها میگذارد. به گزارش «وطنامروز»، در سینمای کودک کمتر اثری را میتوان یافت که توانسته باشد در رقابت با فیلمهای متنوع بزرگسال، بر رقبایش فائق آید و خود را به صدر گیشه برساند، اما «پسر دلفینی» در دوران کسادی بازار سینما و کمبود مخاطبانی که پس از کرونا و افزایش قیمت بلیت هنوز به سینما آمدن عادت نکردهاند، به چرخه اکران اضافه شد و در ادامه اکرانش هم شرایط عادی و معمولی را تجربه نکرد و بهرغم همه این اوصاف تا امروز هم صدر گیشه سینما را با فروش بیش از یکمیلیاردی خود سفت چسبیده است.
این انیمیشن هر چند با سرمایهگذاری موسسه فرهنگی- رسانهای اوج ساخته شد، اما در ادامه، توسط محمدامین همدانی، تهیهکننده فعلی خریداری شد و در شرایطی به اکران رسید که طبق توافقات قبلی، هیچ نامی از موسسه اوج در آن دیده نمیشد. با این حال، توفیقات این انیمیشن، آن هم در شرایطی که پیشتر گفته شد، گویای ۲ نکته است: اول اینکه توجه خانوادهها به سینمای کودک نسبت به یک دهه قبل افزایش یافته و پدر و مادرها با درک عمیقتر اهمیت کالاهای فرهنگی در تربیت کودکانشان، بیش از پیش به گرفتن دست فرزندانشان و بردن آنها به سینما برای تماشای آثار متناسب سنشان بها میدهند.
نکته دیگر اینکه سینمای ما در حوزه کودک، امروز به بلوغی نسبی رسیده و در پلهای قرار گرفتهایم که میتوانیم در عرصه جهانی با انیمیشنهایمان عرض اندام کنیم.
اگر به کارهای سینمایی عرصه کودک در سالیان قبل همچون «شاهزاده روم»، «فیلشاه» و «بنیامین» نگاهی بیندازیم و آنها را با «پسر دلفینی» مقایسه کنیم، میتوانیم این تغییر را حس کنیم و متوجه این پیشرفت در سینمای کودک شویم. «پسر دلفینی» برخلاف نمونههای قبلی، خط داستانیای را دنبال میکند که دیگر کشورها سالهاست در ساخت انیمیشنهایشان دنبال میکنند. به طوری که به گفته تهیهکننده آن، مخاطبان روس باور نمیکردند این انیمیشن ساخته کشور ایران باشد!
قهرمان قصه که معمولا به جهت همزادپنداری بهتر مخاطب، کم سن و سال است، یکی از عزیزانش -که میتواند دوست یا از اعضای خانواده باشد- را در بند یک شخصیت منفی بدجنس میبیند و در طول قصه تلاش میکند او را نجات دهد و سختیهای بسیاری را در این راه متحمل میشود. در نهایت هم با شجاعت و فداکاری موفق به نجات آن شخصیت میشود و در حالی که اطرافیانش فکر میکنند در این راه جانش را از دست داده، به هوش میآید و در کنار دوستانش بخوبی و خوشی روزگار میگذراند. نمونههای مشابه این سیر داستانی را در برخی انیمیشنهای شناخته شده جهانی از جمله «گربه چکمهپوش» و «پاندای کونگفوکار ۲» میتوان مشاهده کرد. دیگر کشورها مدتها پیش به این فرمول در داستانپردازی برای کودکان دست یافته و از جذابیت آن برای کودکان آگاه شده بودند و امروز، ما توانستهایم به این فرمول و این جذابیت در انیمیشنهایمان دست پیدا کنیم.
حالا در شرایطی که «پسر دلفینی» باید اندکاندک از پرده نقرهای فاصله بگیرد، انیمیشن دیگری مجوز اکران در سالنهای سینما از هفته آینده را کسب کرده است. انیمیشن بلند «لوپتو» ساخته عباس عسکری به تهیهکنندگی محمدحسین صادقی است که مخاطبان سینما از چهارشنبه هفته آینده میتوانند به تماشایش بنشینند. «لوپتو» که در لهجه کرمانی به معنای نوعی اسباببازی و عروسک دستساز است، نام تازهترین محصول پویانمایی مرکز انیمیشن سوره است که چندی پیش هم در بخش رقابتی دهمین جشنواره یونیورسال کیدز کشور ترکیه -که محور آن صلح جهانی است- به نمایش درآمد. این انیمیشن سینمایی، نخستین محصول سینمایی مرکز انیمیشن سوره است که با تکنیک سهبعدی در استودیو فراسوی ابعاد، توسط هنرمندان کرمانی تولید شده است.
در خلاصه داستان «لوپتو» میخوانیم: پدر علی در کارگاه لوپتو با یاد دادن ساخت اسباببازی به بیمارانش، آنها را درمان میکند. کارگاه اسباببازیهای خلاقانه لوپتو که بین کودکان ایرانی محبوبیت زیادی دارد با خرابکاری یک ناشناس تعطیل میشود. علی تلاش میکند پدرش را که ناامید شده است از این مخمصه نجات دهد.
تازهترین ساخته مرکز انیمیشن سوره حالا در شرایطی قصد دارد راهی پرده سینماها شود که تنشهای موجود در جامعه در زمان اکران «پسر دلفینی» تقریبا مرتفع شده است و با توجه به استقبالی که «لوپتو» در جشنوارههای بینالمللی تجربه کرده، میتوان گفت روزهای خوشی در انتظار این انیمیشن است. مواجهه مخاطبان با «لوپتو» هر چه که باشد، تجربه موفق «پسر دلفینی» نباید فراموش شود.
باید به خاطر داشته باشیم که امروز، انیمیشن ما در سطح جهانی، چند پله رشد را تجربه کرده و اگر تولیداتمان در حوزه سینمای کودک مسیری که آغاز کرده را ادامه دهد، میتوانیم در سینمای کودک هم همانند سینمای بزرگسال، حرفی برای گفتن داشته باشیم.