«پسر دلفینی» غرق در دریای اکران؛ بازگشتی درخشان از سرزمین تزار‌ها

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: در حالی که در سینمای ایران، به ندرت پویانمایی باکیفیت ساخته می‌شود، اما این روز‌ها اثری روی پرده سینماهاست که می‌تواند گامی رو به جلو در بین‌المللی شدن صنعت پویانمایی سینمای ایران قلمداد شود. فیلم «پسر دلفینی» از چهارشنبه ۹ شهریورماه به اکران عمومی درآمده است. این فیلم تا عصر دیروز و زمان تنظیم این گزارش، حدود ۱۵ هزار قطعه بلیت به ارزش ۵۷۰ میلیون تومان فروخته که اگرچه رقم بالایی نیست، اما برای شروع، مناسب است.

جالب آن که در همین ۲.۵ روز نخست نمایش، از دیگر فیلم‌های بالانشین جدول فروش شامل «ابلق»، «دوزیست»، «انفرادی» و «تی‌تی»، در شاخص صندلی پر به ازای هر سئانس، بهترین وضعیت را دارد و در هر سئانس، به صورت میانگین بیش از ۲۸ قطعه بلیت فروخته است؛ بنابراین در روز‌های آینده، «پسر دلفینی» احتمالا سئانس‌های بیشتر و سالن‌های بزرگ تری برای نمایش خواهد داشت و فروش بهتری را نیز تجربه خواهد کرد. «پسر دلفینی» ماجرای نوزادی است که در سانحه سقوط یک هواپیما به داخل دریا، گم و توسط یک مادر و پسر دلفین بزرگ می‌شود. او پس از آن که متوجه می‌شود انسان است و با موجودات دریایی تفاوت دارد، به دنبال پدر و مادر واقعی خود می‌گردد و در این مسیر، با مشکلاتی مواجه می‌شود.

محصول تازه سازندگان «فهرست مقدس»

«پسر دلفینی» را استودیو اسکای فریم با همکاری سازمان هنری-رسانه‌ای اوج ساخته است که پیش از این، همکاری در پروژه «فهرست مقدس» را تجربه کرده بودند. «فهرست مقدس» محصول سال ۹۴ نیز در زمان خودش از دیگر آثار شاخص پویانمایی، از نظر تکنیکی و فنی جلوتر بود، اما در نهایت به دلیل ضعف‌هایی که در فیلم نامه و جذابیت دراماتیک داشت، به رغم کیفیت بالای ساخت، نتوانست پرفروش شود. در «پسر دلفینی» محمدامین همدانی که محصولات قبلی استودیو اسکای‌فریم را کارگردانی می‌کرد، تنها در جایگاه تهیه‌کننده حضور داشته و محمد خیراندیش که در «فهرست مقدس»، طراح کاراکتر‌ها بود، به عنوان نخستین تجربه، کارگردانی «پسر دلفینی» را بر عهده داشته است.

در انتظار تکرار اکران پرفروغ خارجی

نام «پسر دلفینی» پس از اخباری که درباره شرکت آن در جشنواره ملی فیلم فجر سال ۹۹ به گوش رسید و در نهایت از آن انصراف داد، یکی دو ماه پیش بسیار به گوش رسید؛ وقتی که خبر اکران موفق آن در روسیه منتشر شد. این فیلم در حدود دو هفته نمایش گسترده در روسیه که در بیش از ۲۷۰۰ سالن سینما اکران شد، گیشه‌ای فوق‌العاده به نسبت سینمای ایران داشت و حدود ۱۰۰ میلیون روبل معادل ۵۰ میلیارد تومان فروخت؛ رقمی که نزدیک به گیشه پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران مانند «دینامیت» و «انفرادی» است. از همان زمان شمار زیادی از علاقه‌مندان سینما منتظر نمایش عمومی این اثر در ایران بودند.

تقلیدی از «لوکا»؟

پویانمایی تازه سینمای ایران، در عین حال در بخش‌هایی فیلم «لوکا» پویانمایی نامزد اسکار دیزنی و پیکسار را به یاد می‌آورد که قصه و فضای آن نیزدر آب می‌گذشت و بعضی کاراکتر‌های آن شباهت‌هایی به «پسر دلفینی» داشت؛ هرچند محصول تازه ایران در نهایت هویت خود را می‌سازد؛ به ویژه با توجه به المان‌های فرهنگ اسلامی، ایرانی و جنوبی که در آن به کار رفته است، با این حال باید توجه داشت که «پسر دلفینی» پیش از نمایش «لوکا» ساخته شده و نمی‌تواند تقلیدی از آن باشد.

ویژگی‌های فرمی قابل توجه

نخستین نکته‌ای که در تماشای «پسر دلفینی» به ذهن مخاطب می‌رسد، کیفیت ساخت آن است که با کمی اغماض، در حد برترین آثار پویانمایی سینمای دنیاست. در حالی که در سینمای رئال، کشورمان هنوز نتوانسته آثاری مطابق استاندارد محصولات جریان اصلی سینمای جهان تولید کند، اما «پسر دلفینی» از نظر تکنیک پویانمایی، وضعیت بسیار خوبی دارد. این جا به نظر می‌رسد مشکلات فیلم نامه‌ای ساخته‌های قبلی سازندگان نیز تا حد زیادی حل شده. شخصیت‌پردازی در این اثر قابل توجه و مناسب سن مخاطب کودک و نوجوان است. فیلم همچنین فضاسازی خوبی دارد؛ چه زمانی که معمایی و کم وبیش وهم‌آلود یا حتی ترسناک می‌شود و چه زمانی که شوخ‌وشنگ و پر از آوا و موسیقی ا‌ست.

«پسر دلفینی» در عین آن که مقدمه‌چینی زیادی ندارد و قصه را از لحظه نخست شروع می‌کند، اما تعلیق مناسبی دارد که مخاطب را برای تماشای ادامه اثر ترغیب می‌کند. این فیلم همچنین ریتم بسیار خوبی دارد که اجازه نمی‌دهد مخاطب در تمام طول ۸۵ دقیقه زمان فیلم، لحظه‌ای چشم از پرده سینما بردارد. صدای صداپیشه‌ها خصوصا برخی از آنان مانند نادر سلیمانی که بازیگرهستند و در دوبله، تجربه جدی ندارند، احتمالا به مدد سرپرستی حامد عزیزی که از خبرگان نسل‌های جدیدتر دوبله است، روی کاراکتر‌ها نشسته است. انتخاب دقیق صداپیشگانی مانند ناهید امیریان و جواد پزشکیان نیز قابل توجه است.

بر اساس همین ویژگی‌های هنری و فرمی که ذکر شد، به نظر می‌رسد «پسر دلفینی» می‌تواند موفقیتی چشمگیر و همپای اثری مانند «فیلشاه» رقم بزند که در نمایش عمومی و نمایش خانگی، بسیار موفق بود و محبوب مخاطب کودک و نوجوان شد. از موسیقی متن بسیار خوب بهزاد عبدی نیز نباید گذشت که با حال و هوای فیلم تناسب جالبی دارد.