به گزارش مجله خبری نگار، آزمایش پیادهروی شش دقیقهای میتواند روشی ساده و مؤثر برای شناسایی خطرات احتمالی قلبی عروقی، مانند حمله قلبی یا سکته مغزی باشد. این آزمایش را میتوان به طور مستقل انجام داد، اما نتایج آن ممکن است نشان دهنده نیاز به معاینه پزشکی اضافی باشد.
اساس این آزمایش این است که بیمار باید حداکثر مسافت را در شش دقیقه طی کند. مسافت بیش از ۵۵۰ متر به عنوان هنجار در نظر گرفته میشود. اگر نتیجه کمتر از این شاخص باشد، باید محتاط باشید و برای رد نارسایی قلبی به پزشک مراجعه کنید.
علاوه بر این، نظارت منظم بر فشار خون بسیار مهم است، زیرا انحرافات به شکل فشار خون بالا یا پایین ممکن است نشان دهنده مشکلات قلبی باشد. برای تشخیص دقیق تر، میتوان از روشهایی مانند سمع (گوش دادن به صداهای قلب با استفاده از فونندوسکوپ)، عکس برداری از قفسه سینه برای ارزیابی اندازه قلب و اکوکاردیوگرافی که به شما امکان مطالعه ساختار و عملکرد آن را میدهد، استفاده کرد.
الکتروکاردیوگرام (ECG) به تشخیص آسیبهای مختلف قلبی، از جمله آریتمی و حمله قلبی، کمک میکند. نظارت ۲۴ ساعته بر فشار خون و نظارت هولتر ECG به شما این امکان را میدهد که تغییرات فعالیت و فشار قلب را در یک دوره ۲۴ ساعته یا بیشتر پیگیری کنید و تصویر کاملتری از سلامت بیمار ارائه دهید.
تستهای ورزشی مانند تردمیل یا دوچرخهسواری نیز به طور گسترده برای تشخیص مشکلات قلبی، به ویژه ایسکمی میوکارد، استفاده میشوند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) استاندارد طلایی برای تشخیص نقصهای قلبی و بیماری آئورت است. آزمایش الکتروفیزیولوژیک برای تشخیص اختلالات ریتم قلب استفاده میشود که میتواند مشکلات فعالیت الکتریکی قلب را با دقت بیشتری شناسایی کند.
بنابراین، حتی آزمایشهای سادهای مانند شش دقیقه پیادهروی میتواند ابزار مهمی برای تشخیص زودهنگام مشکلات جدی قلبی باشد. با این حال، تشخیص نهایی باید توسط پزشک و بر اساس معاینات دقیقتر انجام شود.