به گزارش مجله خبری نگار، پروفسور سوتلانا تروفیمووا، رئیس انجمن پزشکی ضد پیری روسیه، خاطرنشان میکند که بغل کردن، تولید اکسیتوسین، «هورمون عشق» را تحریک میکند که تأثیر مثبتی بر سیستمهای عصبی-ایمنی و غدد درونریز بدن دارد. بغل کردن با افرادی که دوستشان داریم و به آنها اعتماد داریم، بهویژه مؤثر است.
به گفته او، اهمیت ارتباط لمسی به ویژه در طول همهگیری کووید-۱۹، زمانی که بسیاری خود را در انزوای اجتماعی یافتهاند، آشکار شده است. مطالعات نشان دادهاند که فقدان طولانی مدت ارتباط لمسی منجر به کاهش عزت نفس، اختلالات خواب و ایجاد افسردگی میشود. افراد برونگرا که با افراد زیادی روابط اجتماعی برقرار میکنند، بیشترین آسیب را از کمبود آغوش میبینند.
او میگوید: «محققان تأیید میکنند که فقدان مزمن ارتباط لمسی میتواند منجر به افزایش هورمونهای استرس و کاهش تولید هورمونهای شادی شود.»
به گفته او، بنابراین، در آغوش گرفتن منظم با عزیزان نوعی درمان است که وضعیت روانی و سلامت عمومی فرد را بهبود میبخشد.
او اشاره میکند که جالب است که نیاز به آغوش حتی قبل از تولد، زمانی که جنین در موقعیت محافظتشده و فشرده قرار دارد، آغاز میشود. به همین دلیل، آغوش به ما حس امنیت و راحتی میدهد.