به گزارش مجله خبری نگار،دادههای اخیر تلسکوپ فضایی جیمز وب باعث ایجاد حساسیت شده است: مولکولهای تولید شده توسط موجودات زنده روی زمین در جو سیاره فراخورشیدی K۲-۱۸b، واقع در ۱۲۵ سال نوری از زمین، شناسایی شدهاند. این مولکولها دی متیل سولفید (DMS) و مشتقات آن هستند - نشانگرهای زیستی بالقوه. با این حال، دانشمندان، از جمله سارا سیگر، متخصص مشهور اخترشناسی از موسسه فناوری ماساچوست، هشدار میدهند که این اثبات حیات نیست، بلکه صرفاً دلیلی برای تحقیقات بیشتر است. این کار در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) منتشر شده است.
به گفته محققان، تلسکوپ جیمز وب، با وجود قابلیتهای چشمگیرش، هنوز قادر به تشخیص قطعی حیات در سیارات دیگر نیست.
نویسندگان این مقاله خاطرنشان کردند: «این ایده که یک تلسکوپ ناگهان یک «گلوله نقرهای» - مولکولی که به طور واضح وجود حیات را نشان میدهد - را شکار کند، یک توهم است.» «K۲-۱۸b سیارهای است که به دور یک کوتوله قرمز میچرخد و اگرچه چنین ستارههایی برای مطالعه با استفاده از طیفسنجی عبوری ایدهآل هستند، اما خود آنها به دلیل فعالیتشان: شرارهها، لکههای خورشیدی و سایر پدیدههای مغناطیسی، در دادهها نویز ایجاد میکنند.»
علاوه بر این، تفسیر طیفهای سیارهای از تلسکوپ کار دشواری است. آنچه ما میبینیم، سیگنال میانگینی از جو سیاره، ساختار داخلی و ستاره میزبان آن است. تجزیه این سیگنال و جداسازی نشانههای احتمالی حیات از سایر عوامل، همچنان کاری تقریباً غیرممکن است.
نویسندگان مقاله سه معیار را برای تأیید وجود نشانگرهای زیستی شناسایی کردهاند: قابلیت اطمینان سیگنال، شناسایی صحیح گاز و تفسیر قابل اعتماد آن در چارچوب خواص سیاره. در مورد K۲-۱۸b، آنها معتقدند که هیچ یک از این شرایط رعایت نشده است؛ و با این حال، تلسکوپ فضایی جیمز وب ابزاری بینظیر در اختیار بشریت قرار میدهد که با آن میتوانیم به پاسخ این سوال اساسی نزدیکتر شویم: آیا ما در کیهان تنها هستیم؟ هر طیف جدید، هر مولکول احتمالی، گامی به جلو است، حتی اگر نیاز به احتیاط و صبر داشته باشد.