گزارش‌های علمی: میکروگرین‌ها از نظر میزان ویتامین از سبزیجات بالغ پیشی می‌گیرند

به گزارش مجله خبری نگار، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که میکروگرین‌ها از نظر ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها از سبزیجات بالغ بهتر هستند و راه‌حل قدرتمندی برای بهبود سلامت و امنیت غذایی ارائه می‌دهند. *

در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله Scientific Reports منتشر شده است، دانشمندان خواص تغذیه‌ای و ترکیبات زیست‌فعال شش ریزسبزی را ارزیابی و مقایسه کردند تا پتانسیل آنها را به عنوان غذا‌های کاربردی و تأثیر آنها بر تغذیه و سلامت جهانی ارزیابی کنند.

میکروگرین‌ها حاوی ترکیبات عطری فرار منحصر به فردی هستند که تربچه سیاه پیچیده‌ترین مشخصات عطری را دارد و پس از آن نخود فرنگی و آفتابگردان قرار دارند که نشان‌دهنده پتانسیل آنها برای بهبود طبیعی طعم غذا‌ها است.

آیا می‌دانستید که بیش از ۲ میلیارد نفر در سراسر جهان از کمبود ریزمغذی‌ها رنج می‌برند که منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری، اختلال شناختی و تضعیف سیستم ایمنی می‌شود؟ با افزایش جمعیت جهان، امنیت غذایی و تغذیه به مسائل حیاتی تبدیل می‌شوند.

میکروگرین‌ها، گیاهان خوراکی جوانی هستند که طی ۷ تا ۲۱ روز پس از جوانه‌زنی برداشت می‌شوند و حاوی مقادیر زیادی ویتامین، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان هستند. رشد سریع، نیاز کم به منابع و ارزش غذایی بالا، آنها را به یک راه حل امیدوارکننده برای بهبود رژیم‌های غذایی، به ویژه در مناطق شهری و فقیرنشین تبدیل می‌کند. با این حال، علیرغم محبوبیت روزافزون آنها، تحقیقات سیستماتیک محدودی در مورد ترکیب مواد مغذی خاص و فواید سلامتی آنها وجود دارد. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل محیطی مانند شدت نور، دما و محیط رشد می‌توانند به طور قابل توجهی بر پروفایل‌های تغذیه‌ای آنها تأثیر بگذارند. درک پتانسیل آنها می‌تواند به حل مشکل سوءتغذیه جهانی کمک کند.

میکروگرین‌های کلم بروکلی (Brassica oleracea)، تربچه سیاه (Raphanus sativus)، چغندر قرمز (Beta vulgaris)، نخود فرنگی (Pisum sativum)، آفتابگردان (Helianthus annuus) و لوبیا (Phaseolus vulgaris) تحت شرایط کنترل‌شده در یک اتاقک رشد پرورش داده شدند. بذر‌ها در محیط کشت پیت با دمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد ± ۲ برای کلم و آمارانت و ۲۳ درجه سانتی‌گراد ± ۲ برای حبوبات و آفتابگردان تحت چرخه‌های ۱۶ ساعت روشنایی/۸ ساعت تاریکی و رطوبت نسبی ۶۰ درصد جوانه زدند. میکروگرین‌ها ۷ تا ۲۱ روز پس از جوانه‌زنی، زمانی که لپه‌ها گسترش یافتند، برداشت شدند.

آنالیز‌های تغذیه‌ای شامل تعیین اسید آسکوربیک (ویتامین C) با کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC)، ترکیب ماکرو و میکروالمنت با طیف‌سنجی جذب اتمی و تعیین پروفایل قند با HPLC با آشکارساز رفرکتومتری بود.

اسید‌های آلی با استفاده از HPLC و محتوای فنلی و فلاونوئیدی کل به ترتیب با استفاده از روش‌های فولین-سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم به روش اسپکتروفتومتری تعیین شدند. فعالیت آنتی‌اکسیدانی با استفاده از روش مهار رادیکال‌های آزاد ۱، ۱-دی‌فنیل-۲-پیکریل‌هیدرازیل (DPPH) ارزیابی شد.

ترکیبات آروماتیک فرار با استفاده از کروماتوگرافی گازی-طیف‌سنجی جرمی (GC-MS) شناسایی شدند. این مطالعه همچنین بررسی کرد که چگونه ویژگی‌های ژنتیکی خاص گونه‌ها بر جذب و تجمع مواد مغذی تأثیر می‌گذارند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس انجام شد و تفاوت‌های معنی‌داری در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>p تعریف شد.

میکروگرین‌های کلم بروکلی بیشترین میزان فنول کل (۸۲۵.۵۳ میلی‌گرم GAE/۱۰۰ گرم وزن تازه) را داشتند، که یک آنتی‌اکسیدان کلیدی است که به کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو کمک می‌کند.

شش گونه میکروگرین تفاوت‌های معنی‌داری در ترکیب مواد مغذی نشان دادند که نشان‌دهنده فواید متنوع غذایی آنهاست. میکروگرین‌های لوبیا بیشترین میزان اسید اسکوربیک (۸۰.۴۵ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) را داشتند که آنها را به منبع عالی ویتامین C برای پشتیبانی از عملکرد سیستم ایمنی تبدیل می‌کند. میکروگرین‌های نخود فرنگی، سرشار از فسفر و مس هستند و برای حفظ سلامت استخوان‌ها و سلامت قلب و عروق ضروری می‌باشند.

تجزیه و تحلیل ریزمغذی‌ها نشان داد که ریزسبزی‌های لوبیا از نظر پتاسیم (۴۱۶.۰۵ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه)، فسفر (۴.۸۸ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) و منیزیم (۷۴.۱۵ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) غنی‌ترین بودند.

میکروگرین‌های آفتابگردان بالاترین میزان کلسیم (۱۴۸.۶۳ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) را دارند که آنها را به گزینه‌ای ارزشمند برای جمعیت‌های در معرض خطر پوکی استخوان تبدیل می‌کند.

میکروگرین‌های کلم بروکلی بالاترین میزان آهن (۲۶۱۰.۴۲ میکروگرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) و منگنز (۳۵۰.۵۶ میکروگرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) را نشان دادند، مواد مغذی حیاتی برای تشکیل گلبول‌های قرمز و متابولیسم.

تجزیه و تحلیل ترکیب قند نشان داد که قند غالب در تمام میکروگرین‌ها گلوکز است و بیشترین غلظت آن در چغندر قرمز (۰.۵۸۰ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) یافت می‌شود.

در بین اسید‌های آلی، اسید سیتریک در چغندر قرمز (۳۵۸.۸۳ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه)، اسید سوکسینیک در میکروگرین‌های لوبیا (۶۱۱.۹۹ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) و اسید فوماریک در میکروگرین‌های آفتابگردان (۱۲.۵۶ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) بیشترین فراوانی را داشتند.

در مقایسه با سبزیجات بالغ، میکروگرین‌ها نه تنها حاوی ویتامین‌های بیشتری هستند، بلکه فراهمی زیستی بهتری از مواد معدنی نیز دارند و همین امر آنها را به یک انتخاب غذایی عالی تبدیل می‌کند.

محتوای فنلی کل در میکروگرین‌های کلم بروکلی (۸۲۵.۵۳ میلی‌گرم معادل اسید گالیک در ۱۰۰ گرم وزن تازه) بالاترین بود، با این حال تربچه سیاه (۶۵۹.۵۳ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) و آفتابگردان (۶۳۸.۹۴ میلی‌گرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه) نیز دارای سطوح فنلی بالایی بودند که پتانسیل آنتی‌اکسیدانی آنها را افزایش می‌دهد.

میکروگرین‌های چغندر قرمز بالاترین میزان فلاونوئید کل (۱۶۲۵ میلی‌گرم روتین معادل در ۱۰۰ گرم وزن تازه) را نشان دادند، در حالی که تربچه سیاه با ۱۱۹۳ میلی‌گرم روتین در ۱۰۰ گرم وزن تازه در رتبه دوم قرار گرفت که نشان‌دهنده فعالیت زیستی قوی آن است.

میکروگرین‌های تربچه سیاه فعالیت آنتی‌اکسیدانی قدرتمندی دارند و همین امر آنها را به یک مکمل غذایی مؤثر برای افرادی که به دنبال تقویت دفاع سلولی در برابر بیماری هستند، تبدیل می‌کند.

میزان نیترات به طور قابل توجهی متفاوت بود، به طوری که میکروگرین‌های چغندر قرمز بالاترین میزان (۶۳۶.۴۱ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن تازه) و میکروگرین‌های آفتابگردان کمترین میزان (۷۷.۲۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن تازه) را نشان دادند. نکته قابل توجه این بود که ریزسبزی‌های نخود فرنگی سطح نیترات غیرقابل تشخیصی داشتند که آنها را از سایر گونه‌ها متمایز می‌کرد.

تجزیه و تحلیل ترکیبات معطر فرار، پروفایل متنوعی از الکل‌ها، کتون‌ها و ترپن‌ها را نشان داد، که در آن ریزسبزی‌های تربچه سیاه پیچیده‌ترین پروفایل عطر را نشان دادند و پس از آن نخود فرنگی و آفتابگردان قرار گرفتند. الکل‌ها ترکیبات فرار غالب در تمام گونه‌ها بودند که بر خواص حسی منحصر‌به‌فرد آنها تأثیر می‌گذاشتند.

شرایط رشد تأثیر زیادی بر تغذیه میکروگرین‌ها دارد، به طوری که عوامل محیطی مانند شدت نور، دما و ترکیب خاک بر میزان آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد معدنی تأثیر می‌گذارند.

به طور خلاصه، تنوع تغذیه‌ای میکروگرین‌ها، پتانسیل آنها را به عنوان یک غذای کاربردی برای افراد، جوامع و امنیت غذایی جهانی برجسته می‌کند.

میکروگرین‌های چغندر قرمز منبع غنی از فلاونوئید‌های مفید برای قلب هستند، در حالی که میکروگرین‌های تربچه سیاه خواص آنتی‌اکسیدانی قوی از خود نشان می‌دهند. میکروگرین‌های لوبیا و آفتابگردان حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری برای سیستم ایمنی و سلامت استخوان‌ها هستند. علاوه بر این، محققان تأکید کردند که عوامل ژنتیکی و شرایط محیطی، مانند در دسترس بودن مواد مغذی و قرار گرفتن در معرض نور، نقش کلیدی در شکل‌گیری این پروفایل‌های تغذیه‌ای دارند.

این نتایج، لزوم گنجاندن ریزسبزی‌ها در توصیه‌های غذایی، به‌ویژه برای جمعیت‌های شهری و مناطق دچار کمبود غذا را برجسته می‌کند. بهبود فراهمی زیستی مواد معدنی آنها در مقایسه با سبزیجات بالغ نشان می‌دهد که آنها ممکن است به عنوان مداخلات تغذیه‌ای برتر عمل کنند.

با ترویج مصرف میکروگرین‌ها، جوامع می‌توانند با کمبود مواد مغذی مبارزه کرده و وابستگی به محصولات کشاورزی پرمصرف را کاهش دهند. تحقیقات آینده باید بر بهینه‌سازی شرایط رشد برای افزایش بیشتر تراکم مواد مغذی و بررسی نقش آنها در رفع کمبود‌های خاص ریزمغذی‌ها تمرکز کند.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.