به گزارش مجله خبری نگار، مادری هستم ۶۱ ساله. ۳ پسر و ۲ دختر دارم. ۳ سال پیش شوهرم فوت کرد. پسرهایم خیلی کم به من سر میزنند و قدر من را نمیدانند. اگر خودم به آنها زنگ نزنم، حتی احوالم را هم نمیپرسند. گلایهام را به پسرهایم بگویم یا نه؟
مخاطب گرامی، تا زمانی که زوجین مسن با هم زندگی میکنند، به شرایط در کنار یکدیگر به هر سبک و سیاقی که باشد، عادت کردهاند. اما وقتی که یکی از آنها از دنیا میرود، فرد بازمانده بیشتر حس تنهایی به سراغش آمده و توقع دارد که این جای خالی و پرکردن تنهاییها را فرزندان عهدهدار شوند. در ادامه، چند توصیه به شما داریم.
اینکه پسرانتان به شما خیلی کم سر میزنند، دلایل زیادی میتواند داشته باشد. این روزها دغدغههای زندگی و مشکلات فراوان شده که رفع آنها زمانبر و طاقت فرساست. چرا به این فکر نمیکنید که ممکن است خیلی گرفتار باشند نه اینکه قدر شما را ندانند. البته که پسرانتان وظیفه دارند به شما سر بزنند و جویای احوال شما بشوند، اما زدن برچسب منفی به آنها راهکار حل این مشکل نیست.
پرسیدهاید که گلایهام را به پسرهایم بگویم یا نه؟ شما میتوانید در نهایت آرامش نه با خشم و گلهگزاری، نیاز خودتان را که سرزدن به شما باشد، به آنها بگویید. بیان این نیاز هیچ ایرادی ندارد، اما این کار نباید همیشگی، بیش از حد و در همه حال باشد، چون کارکرد خودش را از دست میدهد و ممکن است آنها شما را متهم به گلهکردن مدام کنند.
شما هنوز سن خیلی زیادی ندارید؛ بنابراین میتوانید به تنوع دادن در زندگی خود در حد توانی که دارید، بپردازید. مثلا سفر رفتن، ارتباط با دوستانی که دارید، انجام کارهای هنری مورد علاقه و ... میتواند حس و حال شما را در زندگی بهتر کند. وقتی برای خود سرگرمی مناسب بنا به سلیقه خودتان فراهم کنید، متوجه میشوید که زندگی شما بدون سرزدن پسران هم میتواند جذاب باشد. چیزی که شما به شدت نیاز دارید حفظ سلامت جسمی و روحی خودتان است. سعی کنید به شدت از آن محافظت کنید. پس اینکه دایما غصه سرنزدن پسرانتان را بخورید، راه به جایی نمیبرد. فراموش نکنید که پرداختن به خودتان از همه چیز مهمتر است. در زندگی چیزهای جذاب زیادی وجود دارد، البته اگر با دقت و بررسی، آنها را کشف کنید.
منبع: خراسان