به گزارش مجله خبری نگار، «دخترم، پسرم! بزرگ که شدی میخواهی چه کاره شوی؟». این سؤالی است که دست کم چندبار از همه کودکان پرسیده میشود.
اگر دخترها معلمی را انتخاب میکنند و پسرها بیشتر تمایل دارند پلیس شوند و دنبال خلاف کارها بدوند یا خلبان شوند و در آسمانها اوج بگیرند. البته ناگفته نماند که پزشکی و مهندسی هم طرفداران خود را دارد.
این پرسش از همان نخستین روزهای سن تحصیلی در ذهن خانوادهها و دانش آموزان تا پایان سال تحصیلی و برگزاری کنکور و آغاز فصلی جدید از بهار تحصیل پیچ و تاب میخورد و هزار بار میچرخد.
بزرگترین و مهمترین ماراتن علمی کشور برگزار شد. ماراتنی که سالهاست مسؤولان آموزشی ما تصمیم دارند آن را حذف کنند، اما نه تنها مؤفق به اسن کار نشدند، بلکه هرسال بر شرایط سخت آن اضافه میشود.
اعتقاد روانشناسان و افرادی که در این حوزه صاحب نظر هستند بر این است که کنکور بزرگترین و نخستین چالش جدی زندگی دانش آموزان محسوب میشود و میتواند در آینده آنان اتفاقات بزرگی را رقم زند، ولی این چالش گاهی جنبه منفی خود را هم نمایان میکند.
استرس و فشارهای عصبی دانش آموزان پشت کنکوری، گاهی آنقدر زیاد است که میتواند فرد را افسرده، گوشه گیر و عصبی کند و میتوان گفت گره زدن آینده پشت کنکوریها به آزمون کنکور اشتباه است و خانوادهها باید این موضوع را به خوبی درک کنند.
انتظارات خانواده و اطرافیان از یک سو و رقابت هم کلاسیها با هم از سوی دیگر، فشار روانی زیادی در پی دارد و گاهی ترس از شکست و قبول نشدن در رشته دلخواه، آن قدر سبب استرس دانش آموز میشود که شاید نتواند شاخ غول کنکور را که همان غول مرحله آخر تحصیلی است، بشکند.
روزها و شبهای قبل کنکور برای همه دانش آموزانی که برای زندگی تحصیلی خود هدف گذاری کردند و برنامه ریزی داشتند، حال و هوای عجیبی دارد. هیجان همراه با استرس و رقابت در اوج رفاقت.
از نخستین ساعات برگزاری کنکور، ترافیک انسانی و خودرویی به اوج خود میرسد و تب و تاب کنکور به گونهای به همه سرایت میکند که حتی راننده تاکسی تلفنی هم از هیجان دیر نرسیدن دانش آموز، به محل برگزاری آزمون پایش را روی پدال گاز میفشارد تا زودتر به محل مقرر برسد.
از همه اینها که بگذریم بعد از شروع آزمون دانش آموزان، نوبت به خانوادهها میرسد.
پدر و مادرهایی که چند سال تمام از نظر مالی و عاطفی فرزندان خود را حمایت کردند و حال پشت دربهای بسته چشم انتظارند تا ثمره تلاشهای چندساله فرزندان خود را ببینند.
این چندساعت برای همه آنها به اندازه یک عمر میگذرد و با خواندن دعا و ذکر صلوات، حمایت معنوی خود را بدرقه راه کنکوریهای خود میکنند.
بعد از اتمام کنکور، عدهای با روی گشاده و لبی خندان میدوند و عدهای اشک حسرت میریزند و آه تستهای نزده را میکشند.
بعد از امروز، تازه استرسها و رایزنیها آغاز میشود. چشم انتظاری برای اعلام نتایج و انتخاب رشته، خوان بعدی کنکور است که برای برخیها راضی کننده و برای عدهای دیگر، اوج حسرت و نا امیدی است.
امید میرود مسؤولان ذیربط به نحوی پازلهای اشتغال را کنار هم قرار دهند که فارغ التحصیلان در رشتههای مختلف بدون دغدغه وارد بازار کار شوند و چرخه اقتصاد ملی کشور را به بهترین نحو ممکن به گردش درآورند تا گامی مؤثر در تحقق شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» که توسط مقام معظم رهبری تعیین شده است، بردارند.