راه ۱۶ سال پیش فوتبال پیش روی ورزش ایران

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: تجربه موفق، اما پرهزینه فدراسیون فوتبال در تصویب اساسنامه مستقل، حالا وزارت‌نشین‌ها را بر آن داشته تا راهی را که فوتبال ایران قریب به ۱۶ سال پیش رفت امروز استارت بزنند. روز گذشته بود که کیومرث هاشمی وزیر ورزش و جوانان دولت سیزدهم از عقایدش مبنی بر مستقل شدن اساسنامه کلیه فدراسیون‌های ورزشی پرده برداشت و بیان کرد باید با استفاده از ظرفیت حقوقی داخل کشور و با کمک فدراسیون‌ها، هر فدراسیونی اساسنامه تخصصی خود را داشته باشد.

او با تاکید بر این که وزارت ورزش و جوانان برای مستقل شدن اساسنامه کلیه فدراسیون‌های ورزشی کاملا مصمم است، گفت: «به دنبال آن هستیم که راهکار‌های قانونی را به لحاظ حقوقی پیدا کنیم تا هم دغدغه و نگرانی که در بخش بین‌المللی طبق منشور المپیک وجود دارد، برطرف شود و هم دغدغه‌های داخل کشور. همچنین قوانین و مقررات کشور مدنظر قرار بگیرد تا هر فدراسیونی دارای اساسنامه مستقل شود.»

اصرار بر مستقل شدن اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی شاید این سوال را شکل دهد که اساسا چرا باید در این برهه زمانی وزارت ورزش چنین تصمیمی بگیرد؟ هرچند که این تصمیم قطعا مولود کار کارشناسی قوی است، اما اتفاقات اخیر در ورزش کشور از جمله پیشروی برخی از فدراسیون‌ها (از جمله سوارکاری، دوچرخه‌سواری، ژیمناستیک) تا لبه تیز تعلیق و ایرادات موجود در اساسنامه واحد فدراسیون‌های ورزشی که معضلاتی در مجامع بین‌المللی برای برخی فدراسیون‌های ایجاد کرده، بی‌تاثیر در اتخاذ این تصمیم نیست.

ضمن این که تجربه خوب فدراسیون فوتبال در تصویب یک اساسنامه مستقل، بسیاری از مشکلات این فدراسیون حساس را رفع و رجوع کرد. هنوز خاطرمان هست که بعد از عملکرد ضعیف تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶ با برانکو ایوانکوویچ، تراژدی فوتبال ایران رقم خورد و با دستور شفاهی محمد علی‌آبادی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی در دولت بهار، محمد دادکان از ریاست فدراسیون فوتبال برکنار شد؛ اتفاقی که تبعات فاحشی به دنبال داشت؛ تعلیق تشکیلاتی فدراسیون فوتبال ایران در تاریخ ۲ آذرماه ۱۳۸۵. درحالی که این تعلیق می‌رفت تا به عرصه جهانی هم کشیده شود، اما با رایزنی‌های مقامات ورزش ایران با فیفا، فدراسیون بین‌المللی فوتبال با تشکیل کمیته‌ای شش نفره و ارائه فرصتی ۱۰۰ روزه به فوتبال ایران، خواستار اصلاح اساسنامه این فدراسیون شد.

از همان جا بود که کلید اصلاح اساسنامه و مستقل شدن اساسنامه فدراسیون فوتبال ایران از سایر فدراسیون‌های ورزشی زده شد و درنهایت دی‌ماه سال ۸۶ بود که علی کفاشیان با اساسنامه تازه تدوین شده، به‌عنوان رئیس وقت فدراسیون فوتبال انتخاب شد.

البته این اساسنامه که نخستین تجربه ورزش ایران در تدوین یک اساسنامه مستقل بود، چندین بار مورد بازنگری و اصلاح قرار گرفت درنهایت اساسنامه جدید در تاریخ ۲۲ آبان ماه سال ۹۹ به تایید فدراسیون جهانی رسید و متعاقب آن مجمع انتخاباتی برگزار و طی آن شهاب‌الدین عزیزی خادم به‌عنوان رئیس فدراسیون (۱۰ اسفند ۹۹) انتخاب شد. صرف‌نظر از شفاف‌شدن مسیر برگزاری مجامع انتخاباتی، مستقل شدن اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی مزایای متعددی به دنبال خواهد داشت که از آن جمله می‌توان به کوتاه شدن دست مدعیان پرتعداد و البته سفارشی برای رسیدن به صندلی ریاست فدراسیون‌های ورزشی اشاره کرد.

استقلال در اساسنامه، اما به همان اندازه که بار دولت را در تامین اعتبارات مورد نیاز فدراسیون‌ها سبک می‌کند، وظیفه فدراسیون‌های ورزشی و در راس آن‌ها روسای فدراسیون‌ها را در رسیدن به استقلال مالی سنگین‌تر خواهد کرد. با این حال به نظر می‌رسد استقلال در اساسنامه فدراسیون‌ها، نیاز روز ورزش کشور است تا یک‌بار برای همیشه با استاندارد‌های روز جهانی همگام شویم. ضمن این‌که اساسنامه کنونی فدراسیون‌های ورزشی که پیشتر و در تاریخ ۲۰ تیر ۱۴۰۰ توسط اسحاق جهانگیری، معاون اول وقت رئیس جمهور ابلاغ شده بود، با ایراداتی همراه است؛ ایراداتی که موجب شد هم آیین‌نامه و هم اساسنامه نیازمند بازنگری شود و حالا به نظر می‌رسد این بهترین فرصت است ضمن اصلاح ایرادات قبلی، فدراسیون‌های ورزشی با استعانت از یک تیم حقوقی قوی تدوین اساسنامه مستقل خود را کلید بزنند.