اسکندانی: حمایت قطع شده! با مربی ایرانی می‌توانستیم نتایج بهتری در هانگژو بگیریم

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: کیا اسکندانی ملی‌پوش کانو کانادایی یکی از این قایقرانان است که بعد از مدال برنز قایق ۲ نفره به همراه عادل مجللی، حالا این روز‌ها به بندر ترکمن کوچ کرده تا فرصت باقی‌مانده برای حضور در انتخابی المپیک را در آنجا پارو بزند. او که گرفتن سهمیه المپیک پاریس در ماده دونفره ۵۰۰ متر را شدنی می‌داند، از مسئولان کمیته ملی المپیک گلایه دارد و معتقد است که مسئولان بعد از بازی‌های آسیایی دست از حمایت کشیده‌اند.

چه شد که برای تمرینات بندرترکمن را انتخاب کردید؟

در حال حاضر فاز تمرینات ما استقامتی است و باید در مسافت طولانی پارو بزنیم. در بندر ترکمن مثل دریاچه آزادی مشکلی از بابت پارو زدن در مسافت طولانی مدت نداریم و مدام مجبور به دور زدن نیستیم. از طرفی دمای هوا اینجا بالاتر از تهران است و فقط یکی، دو روز در هفته بارندگی داریم که همین موضوع تمرین را برای‌مان راحت‌تر می‌کند.

تا شروع انتخابی المپیک چند ماهی باقی مانده است، دوری از خانواده سخت نیست؟

به خاطر هدف بزرگ‌تری که داریم مجبور هستیم خیلی چیز‌ها حتی خانواده را رها کرده و دور‌تر از آن‌ها تمرین کنیم. چشم‌انداز بزرگی داریم و خانواده این را درک می‌کند. رقبا درحال تمرین در بهترین شرایط هستند و ما هم برای سهمیه المپیک باید سختی‌ها را به جان بخریم.

اینکه همسرت مونا خواجه کلایی والیبالیست حرفه‌ای است، چقدر در زندگی ورزشی شما تأثیرگذار بوده است؟

همسرم به دلیل اینکه سال‌ها ورزشکار ملی بوده و سختی‌های ورزش حرفه‌ای را می‌داند خیلی درکم می‌کند. شاید اگر تجربه زندگی قهرمانی را نداشت من هم نمی‌توانستم مجدداً به اردو‌های تیم ملی برگردم و ادامه بدهم، اما او کاملاً با من همدل است.

در مقطعی از تیم ملی کنار رفتی، چه چیزی باعث شد تا مجدداً به تیم ملی برگردی؟

شرایط اردو‌های تیم ملی در مقطعی بد بود و اعزام‌ها خیلی کم شده بود. من هم تصمیم به کناره‌گیری کردم، اما بعد از مدتی مربی خارجی آمد و دیدم که اوضاع فرق کرده است و ۶ ماه قبل از بازی‌های آسیایی تصمیم گرفتم یک فرصت دیگر به خودم بدهم که بازی‌ها یک سالی به تعویق افتاد و از آنجایی که مدتی تمرین کرده و زحمت کشیده بودم، تصمیم گرفتم این یک سال را هم صبر کنم که خوشبختانه زحماتم جواب داد و از هانگژو دست پر برگشتم.

پدرو کمکی هم به قایقرانی ایران کرد یا فقط باعث عقبگرد شد؟

پدرو بیشتر مناسب رده‌های پایه بود و برای بازیکنانی که در سطح جهانی مسابقه داده‌اند و به یک لول تکنیکی رسیده‌اند، مناسب نبود. قایقرانان در این سطح به یک سری ریزه‌کاری‌ها نیاز داشته و بیشتر درگیر جزئیات هستند که باید طراحی برنامه‌ها متناسب با همین موضوع باشد، اما متأسفانه پدرو در این زمینه‌ها نتوانست به ما کمکی کند. ما با مربی‌های ایرانی هم می‌توانستیم این نتایج حتی بهترش را در بازی‌های آسیایی بگیریم.

گرفتن سهمیه در قایق ۲ نفره ۵۰۰ متر چقدر شدنی است؟

ما حالا در کورس سهمیه هستیم. کلاً ۳ تیم هستیم که در آسیا رقابت تنگاتنگی داریم. در بازی‌های آسیایی هم با فاصله‌ای ۷۰ صدم ثانیه‌ای اول تا سوم شدیم. حالا در مسابقات انتخابی المپیک این جایگاه قابل تغییر است و تیمی که سوم شده می‌تواند اول شود؛ البته به شرطی که تمرینات خوبی داشته باشیم و همه چیز به خوبی پیش برود.

بعد از رفتن پدرو سنا تیم ملی هنوز سرمربی واحدی نداشته و هرکدام از ملی‌پوشان در شهر‌های خود تمرین می‌کنند، این پراکندگی در نتایج تأثیر منفی نخواهد گذاشت؟

اگر فدراسیون مربی درجه یک خارجی جذب می‌کرد، شرایط فرق داشت و این مربی می‌توانست در نتایج خیلی تأثیر‌گذار باشد، اما حالا که خبری از چنین مربی‌ای نیست و ترکیب‌های اعزامی به انتخابی المپیک مشخص است، هرکسی متناسب با شرایط خودش در شهر و با مربی که به او اعتماد دارد، تمرین می‌کند که این موضوع باعث می‌شود از حاشیه به دور باشیم و تمرکز هر مربی هم فقط روی همان ماده باشد.

حمایت مسئولان در حد و اندازه‌های گرفتن سهمیه المپیک هست؟

متأسفانه حمایت مسئولان بعد از بازی‌های آسیایی قطع شد. بعد از مدالی که در هانگژو گرفتیم مسئولان می‌توانستند شرایطی را فراهم کنند که برای گرفتن سهمیه المپیک در شرایطی برابر با رقبای خارجی پارو بزنیم، اما این کار را نکردند. رقبا برخلاف ما در شهر‌هایی با آب و هوای گرم‌تر پارو می‌زنند و اردو‌های مشترک خارجی دارند، اما برگزاری اردو‌های خارجی در توان فدراسیون قایقرانی نیست و مسئولان کمیته ملی المپیک هم در این زمینه کمکی نمی‌کنند. بهتر این بود که حداقل شرایط برای کسانی که شانس گرفتن سهمیه داشتند، فراهم بود و می‌توانستیم تا قبل از انتخابی المپیک در اردو‌های خارجی پارو بزنیم یا حداقل مکمل، ماساژور یا روانشناس داشتیم که متأسفانه هیچ یک از این اتفاقات نیفتاد.