به گزارش مجله خبری نگار/خراسان-هادی محمدی: دو روز قبل بود که خبرگزاری رویترز به نقل از بخشی از گزارش برجامی آژانس بین المللی انرژی اتمی مدعی شد ایران تولید مواد غنی شده ۶۰ درصدی خود را از ۳ کیلوگرم در ماه به ۹ کیلوگرم رسانده و این یعنی افزایش سرعت غنی سازی راهبردی ایران ۳ برابر شده است. اما چرا پس از چند ماه آرام در حوزه غنیسازی، ایران بار دیگر فتیله را بالا کشیده و سرعت غنی سازی راهبردی خود را که ۶۰ درصد است افزایش چشم گیر داده به گونهای که یک مقام آمریکایی آن را نگران کننده توصیف کرده است؟
واقعیت این است که جمهوری اسلامی ایران از زمان روی کار آمدن جو بایدن در بهمن سال ۱۳۹۹ یعنی سه سال قبل اعلام کرد آماده گفتگو بر سر نحوه بازگشت طرفین دعوا به انجام تعهدات برجامی خود است. این اعلام تهران با استقبال واشنگتن نیز همراه بود و دو طرف چند ماهی را به صورت غیرمستقیم مذاکره کردند، اما زیاده خواهی ایالات متحده و تغییر دولت در ایران فرصت نهایی شدن را نداد با این حال ایران با وجود تغییر رئیس جمهور و دولت همچنان خود را پای بند به تعهدات برجامی اعلام و تیم جدید مذاکراتی خود را برای رسیدن به توافق نهایی راهی اروپا کرد. امروز حدود سه سال میگذرد، اما دستاوردی در این موضوع به دست نیامده و آمریکا یک روز به بهانه جنگ اوکراین، یک روز به بهانه ناآرامیهای داخلی ایران و حالا به بهانه جنگ اسرائیل علیه مردم مظلوم غزه، مذاکرات هستهای را متوقف و دچار بن بست کرده است. همچنین توافق نانوشته ایران و آمریکا در خرداد ماه سال جاری و قبول اینکه دوطرف طی چند گام به مرحله از سرگیری مذاکرات هستهای برسند در میانه کار با بدعهدی ایالات متحده ناکام مانده است.
ایران و آمریکا در گفتگوهای غیرمستقیم در عمان توافق کردند ایران سرعت غنی سازی ۶۰ درصد خود را کاهش دهد، جلوی ضربه به آمریکا در منطقه را بگیرد و توافق تبادل زندانی را عملیاتی کند و در مقابل آمریکا نیز قطعنامهای در شورای حکام آژانس تصویب نکند، تحریم جدید وضع نکند، پولهای ایران در کره جنوبی را آزاد کند و جلوی صادرات نفت ایران به چین را نگیرد. همه این تحولات در حالتی که داشت با موفقیت پیش میرفت و میتوانست به ازسرگیری مذاکرات احیای برجام بینجامد، با آغاز جنگ غزه و حمایت همه جانبه و مستقیم آمریکا از رژیم صهیونیستی در تداوم جنایاتش متوقف ماند و در واقع آمریکا برای چندمین بار در سه سال گذشته اجازه رسیدن به یک توافق نهایی را حتی بر اساس سند سپتامبر سال گذشته نداد.
در چنین شرایطی انتظار از جمهوری اسلامی که همچنان به تعهدات نانوشته خرداد امسال پایبند بماند، انتظار بی خود و بیجایی است، زیرا دیگر مابهازایی در برابر آن نخواهد گرفت. بر این اساس است که جمهوری اسلامی ایران سرعت غنیسازی ۶۰ درصدی خود را در یکی دوماه اخیر افزایش داده و البته که خلاف هیچ تعهدی هم نیست؛ زیرا اولا توافق خرداد امسال نانوشته و بدون امضا بوده و ثانیا مطابق با عمل متقابل تدوین شده و حالا که طرف مقابل نخواسته یا نتوانسته گام آخر توافق را که از سر گیری مذاکرات است، بردارد و ضمن بهانه جوییهای بیربط، به اسرائیل در حمله و فشار بر یک ضلع مهم محور مقاومت و دوست و متحد ایران در منطقه یعنی حماس کمک مستقیم میکند، دیگر دلیلی برای ادامه کار از سوی ایران هم نیست. ادامه کار روشن است. تا زمانی که این سیاست و رویه از سوی آمریکا ادامه داشته باشد ایران خود را متعهد به هیچ محدودیتی نمیداند و تنها زمانی حاضر خواهد شد در راستای توافقات نانوشته اقدامی کند که واشنگتن نیز در این خصوص گام موثر را بردارد.
اولین و مهمترین گام پایان دادن به حمایتش از اسرائیل و فشار بر تل آویو برای پایان جنگ و دومین گام آغاز مذاکرات هستهای برای رسیدن به یک توافق نهایی است. زمان به سرعت در حالی سپری شدن است و افقهای آینده با افزایش جنایات رژیم صهیونیستی و نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تیرهتر از قبل میشود و امیدها کمرنگ، اما قطعا چرخ سانتریفیوژهایی که اورانیوم غنی شده ۶۰ درصدی تولید میکنند هم سریعتر از قبل خواهد چرخید.