به گزارش مجله خبری نگار، ۲ سال پیش با مردی ازدواج کردم که دوستش داشتم. الان در عقد هستیم. مشکلم این است که رفیق باز است و خیلی کم به دیدنم میآید. چند بار هم بحث کردیم، بیفایده بود و باعث شد که بیشتر ناراحتی اعصاب بگیرم. چه کنم؟
مخاطب عزیز، به نظرم مهمترین مسئلهای که دربارهاش دغدغه دارید، رفیقباز بودن شوهرتان است. رفیق بازی یا وابستگی به دوستان نشانه نبود تعهد و پایبندی به شریک زندگی است. در عین حال که یکی از موارد مورد بررسی در قبل از ازدواج، بلوغ اجتماعی و روابط با دوستان است که اگر فرد هیچگونه دوست یا رفیقی نداشته باشد، نشانه نداشتن بلوغ اجتماعی است و باید بررسی شود، اما از طرف دیگر ارتباط زیاد با دوستان و وابستگی به آنها هم نشانه آزادی خواهی زیاد و بیتعهدی به ازدواج است. افرادی که ساعات زیادی از وقت خود را به دوستانشان اختصاص میدهند، معمولا در پذیرش محدودیتهای ازدواج دچار مشکل هستند و نمیتوانند به راحتی از آزادیهای دوران مجردی بگذرند، بنابراین در زندگی مشترک دچار تنشهایی با همسر میشوند. در ادامه چند توصیه به شما دارم.
در ابتدا بررسی کنید که آیا نیاز شما به دیدن ایشان مناسب و متعادل است یا شما هم برای دیدن ایشان مدام احساس دلتنگی میکنید؟ در مواردی ما شاهد این هستیم که شریک زندگی دچار یک سری باورهای غلط درباره ازدواج است از جمله این که زنوشوهر بعد از ازدواج باید با روابط دوستانه دوران مجردی خداحافظی کنند و تنها با همسر خود به تفریح و سرگرمی بپردازند! و البته این را نشانه عشق و علاقه به هم میدانند و خود را هم بهشدت محدود به یک رابطه و صرفا با همسر میکنند. این نوع وابستگی به مرور باعث دلزدگی طرف مقابل و احساس افسردگی فرد میشود، بنابراین بهتر است دقیقتر بررسی کنید تا احیانا خود به این مسئله دامن نزنید. ازدواج درست نباید فرد را از همه روابط قبلی محروم کند؛ چراکه افراد به روابط با دوستان، همکاران و فامیل برای گرفتن نشاط و روحیه نیاز دارند.
برای حل مشکل خود بهتر است به جای اعتراض که از آن نتیجه نگرفتهاید، از مهارت همدلی و حلمسئله کمک بگیرید، یعنی با توجه به درک احساس لذت و نیازی که به این گونه روابط دارد (مثلا بگویید: میدونم چقدر این روابط برات لذت بخشه، اما من هم دوست دارم بیشتر ببینمت) از او بخواهید تا با همفکری یکدیگر درباره میزان این روابط، ساعات و روز آن به توافق برسید.
منبع: خراسان