به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس مطالعات شیوعشناسی که در دهه ۹۰ درباره سوء مصرف مواد مخدر در ایران انجام شد، ماده مخدر گل یا ماری جوانا جزو ۱۰ ماده مخدر مصرفی در ایران و در رتبه ۶ و ۷ قرار داشت، ولی امروزه مصرف ماده مخدر گل پس از تریاک و شیشه در رتبه سوم قرار دارد. سوال این است که چرا مصرف گُل به عنوان خطرناکترین ماده مخدر و دروازه ورود به مواد مخدر دیگر با این سرعت زیاد در حال شیوع است؟
«گُل» از مواد مخدری است که محدود به جغرافیا نیست و در همه جا قابل کشت است، به همین دلیل مصرف آن آسان و میزان مصرفش در دو دهه گذشته در دنیا زیاد شده و در برخی از کشورها هم ممانعت قانونی مصرف این ماده برداشته شده است.
گُل باتوجه به این که اسمش خیلی زیباست و احساس خوبی به نوجوانان میدهد، خطر زیادی دارد. در ضمن، چون گُل را میتوان با سیگار هم کشید، جلب توجه کمتری میکند. وقتی نوجوان میبیند که مصرف این ماده با نگاه سرزنشآمیز و همراه با قضاوت دیگران نیست، به سمت مصرف این ماده خطرناک کشیده میشود.
خیلی از جوانان واقعا نمیدانند که گُل، مخدر است و نباید آن را استفاده کرد؛ بنابراین یکی از دلایل رشد بیرویه مصرف این ماده، ناآگاهی نوجوانان است. در دوره نوجوانی به دلیل کنجکاوی زیاد، خطر تمایل به مصرف مواد مخدری که اسمهای خاصتری دارند، بیشتر است؛ بنابراین اگر شما یک نوجوان را به مصرف شیشه یا حشیش ترغیب کنید، بهاحتمال زیاد پاسخ منفی خواهید شنید، بنابراین گُل در اطراف مدارس میروید و زندگی دانشآموزان را تباه میکند.
«گُل» نسبت به حشیش در ایجاد توهم و اعتیادآوری قویتر عمل میکند و میزان توهمزایی آن ۲ تا ۳ برابر بیشتر از ماری جوانای معمولی تخمین زده میشود. جوانان و نوجوانان، چون به دنبال یک سرخوشی هستند، فکر میکنند با مصرف گل یا موادمخدر دیگر، به این حالت دست مییابند در حالی که این حس فقط به روزهای اول استفاده از این مواد برمیگردد و بعد از آن، دیگر هیچ خبری از سرخوشی نیست.
درمان این افراد فقط زمانی صورت میگیرد که تحت نظر روان پزشک متبحر باشند، چون این ماده به طور مستقیم روی مغز تاثیر میگذارد. برای ترک چنین موادی بهتر است فرد در کنار رفتن به کمپ، حتما از خدمات پزشکی و روان پزشکی هم کمک بگیرد.
منبع: خراسان