رشد مو بر روی بدن چه فایده‌ای دارد؟

به گزارش مجله خبری نگار،رشد مو بر روی بدن ما بی دلیل نیست. مو‌ها کارکرد به خصوصی دارند که در ادامه به آن خواهیم پرداخت و می‌خواهیم ببینیم آیا اصلاً لازم است مو‌های بدن خود را بزنیم یا خیر.

اصلاً چرا مو داریم؟

پیش از پاسخ به این پرسش، بیایید ببینیم که مو اصلاً چه هست و چه فایده‌ای دارد.

پستاتنداران از مکانیزمی داخلی برخوردارند که امکان کنترل دمای بدن را به مغز آن‌ها می‌دهد، امری که در اصطلاح به آن ترمورگولاسیون (Thermoregulation) گفته می‌شود؛ بنابراین وقتی عرق می‌کنیم، اندام‌های داخلی بدن مان خنک می‌شوند. اما برای آنکه عرق بتواند کار خود را انجام دهد و ما را خنک کند، مو‌ها نباید خیلی ضخیم باشند. به همین دلیل است که ما مو‌های نازکی روی بدن مان داریم که این کار را به نحو احسن انجام می‌دهند.

بدن اجداد ما پوشیده از مو‌های ضخیم بود، اما انسان مدرن حدود ۲ تا ۲/۳ میلیون سال قبل این مو‌ها را از دست داد.

در تصویر زیر می‌توانید ساختار درونی و بیرونی پوست را ببینید که از سلول‌های مرده، غدد چربی و عرق و پایانه‌های عصبی تشکیل شده است.

چربی تولیدی غدد چربی سلامت مو‌ها را حفظ می‌کند و ماهیچه‌ی راست کننده مو‌ها را راست نگه می‌دارد. مو‌ها که از کراتین تشکیل شده اند، از فولیکول مو رشد می‌کنند که به هر تار مو متصل متصل است. مو‌ها رسانای گرما نیز هستند و جذب و دفع گرما را ممکن می‌سازند. علاوه بر این ها، مو‌ها پوست را از آسیب‌های زیادی حفظ می‌کنند.

اما طی روند تکامل، به دلیل گرمای هوا و فعال شدن سبک زندگی، لایه‌ی مو‌ها نازک‌تر و نازک‌تر و بدن انسان دستخوش تغییر شد. برخی دانشمندان معتقدند حفظ گرمای بدن در مقایسه با حفظ سلامتی در برابر انگل‌ها اهمیت کمتری یافته است.

انسان امروزی نزدیک به ۵ میلیون فولیکول مو در سرتاسر بدن خود دارد. محل قرارگیری و حجم مو‌ها ممکن است بر حسب سن و هورمون‌ها در هر فردی متفاوت باشد. ما کماکان به مو به دلیل کارکرد مهمش نیاز داریم.

مو‌های سر دمای مغز را تنظیم می‌کنند. مو‌های فر از جمجمه و مغز در برابر داغ شدن محافظت می‌کنند و در تبخیر عرق بسیار مؤثر هستند. ضخیم‌تر بودن مو‌ها در نواحی تناسلی و زیربغل به احتمال زیاد با مقوله‌ی گزینش جنسی مرتبط است. مواد شیمیایی بوداری که توسط غده عرق آپوکرین تولید می‌شوند در هر فردی منحصر به آن شخص هستند و به جذب جنس مخالف کمک می‌کنند، مانند کاری که فرومون‌ها در حیوانات انجام می‌دهند.

بخشی از مو که نه روی پوست، بلکه زیر آن قرار دارد هم کارکرد مهمی دارد. این بخش از موبه احیا شدن پوست کمک می‌کند و همچون انباری از سلول‌های بنیادی عمل می‌کند.

پیشینه‌ی زدن مو‌های بدن

اگر مو‌های بدن مان تا این حد ضروری اند، پس اصلاً چرا دلمان می‌خواهد از آن‌ها خلاص شویم؟ پاسخ این پرسش را بادی دوران جست. از کار زدن مو‌های بدن برای نشان دادن جایگاه اجتماعی و جنسیت خود استفاده می‌شد. در مراحل ابتدایی تاریخ بشر، انسان‌ها تنها برای تمیز نگه داشتن بدن خود مو‌ها را آن را می‌زدند. اما اولین تیغ‌های مسی در مصر و هند مورد استفاده قرار گرفت.

در دوران زندگی کلئوپاترا، مردم از یک ترکیب شکری برای حذف مو‌ها استفاده می‌کردند. زنان رومی هم از روش‌های مخختلفی همچون موچین برای این منظور استفاده می‌کردند.

یکی از تئوری‌ها درباره‌ی علت تمایل انسان به زدن مو‌های بدن خود، پس از انتشار کتاب «تبار انسان» چارلز داروین در سال ۱۸۷۱ مطرح شد. بر اساس تئوری گزینش طبیعی، انسان‌ها دوست دارند از چیز‌های بی مصرف خلاص شوند و داشتن مو‌های ضخیم هم ضرورتی ندارد. تب حذف مو‌های بدن توسط صنعت مُد، رسانه ها، شرکت‌های تولیدکننده‌ی لوازم اصلاح مو‌ها و چیز‌های دیگری که پول ساز هستند، به وجود آمد. پس از اختراع وکس در یکی از سالن‌های زیبایی آمریکا در سال ۱۹۸۷، موی بدن به یک تابو بدل شد.

آیا لازم است مو‌های بدن خود را بزنیم؟

در دوره‌ای که حفظ تمیزی بدن دشوارتر بود، زدن مو‌های بدن تنها راه برای خلاصی از بوی بد و انگل‌ها به شمار می‌رفت. در قرن بیست و یکم، اما وضعیت اینگونه نیست، بنابراین زدن یا نزدن مو‌های بدن امری کاملاً شخصی است.

با این حال این نکته را باید در نظر داشت که زدن مو‌ها می‌تواند باعث رشد موی زیرپوستی، حساس شدن پوست، بروز عفونت و زخم شدن پوست شود.

منبع:روزیاتو