به گزارش مجله خبری نگار،مسیر مؤثر برای محدود کردن گرمایش جهانی به ۱٫۵ درجه سانتیگراد تا پایان این قرن احتمالاً مستلزم ترکیبی از فناوریهایی است که میتوانند دی اکسید کربن را از جو زمین و اقیانوسها بیرون بکشند.
محققان هشدار میدهند: اتکای بیش از حد به هر یک از روشهای حذف کربن ممکن است خطرات بی موردی را به همراه داشته باشد و ما به احتمال زیاد به همه آنها نیاز خواهیم داشت تا مقدار لازم دی اکسید کربن را حذف کنیم.
مطالعات جدید، پتانسیل حذف کربن شش روش مختلف را تشریح میکند. پژوهشگران از بازسازی زمینهای جنگل زدایی گرفته تا پخش سنگهای خرد شده در مناظر مختلف را بررشی میکنند.
این مطالعه اولین تلاش برای ترکیب تمام رویکردهای حذف دی اکسید کربن شناخته شده در یک مدل یکپارچه واحد است که نشان میدهد چگونه تعاملات آنها میتواند در مقیاس جهانی اندازه گیری شود. این مطالعات در حالی انجام میشود که نشان میدهد چگونه این روشها میتوانند بر عواملی مانند مصرف آب، تقاضای انرژی یا زمینهای زراعی موجود تأثیر بگذارند.
محققان پتانسیل این روشهای حذف کربن را با مدل سازی سناریوهای کربن زدایی مورد بررسی قرار میدهند که شامل آیندههای فرضی میشود که نشان میدهد اگر فناوریها در شرایط مختلف به کار گرفته شوند، چه نوع تعاملاتی میتواند ایجاد شود. پژوهشگران همه مسیرهایی را بررسی میکنند، برای مثال، جایی که هیچ سیاست آب و هوایی اعمال نشود گرمایش به ۳٫۵ درجه میرسد.
مسیر دوم نشان میدهد: با استفاده از فناوریهایی تحت یک سیاست بلندپروازانه که در آن انتشار کربن تا اواسط قرن به صفر خالص و در اواخر قرن به منفی خالص تا پایان قرن کاهش مییابد، باید چه مقدار کربن حذف شود.
سناریوی سوم همان مسیر انتشار را دنبال میکند، اما با تغییرات رفتاری و فناوری، مانند مصرف کم مواد و برقرسانی سریع همراه است. در این سناریو، این تغییرات اجتماعی به انتشار کلی کمتری تبدیل میشود که به کاهش میزان انتشار گازهای گلخانهای کمک میکند که باید با حذف کربن برای رسیدن به هدف ۱٫۵ درجه جبران شود.
برای دستیابی به این هدف محققان دریافتند: تقریباً ۱۰ گیگاتن دی اکسید کربن باید در سال حذف شود. این مقدار ثابت میماند حتی اگر کشورها تلاشهای خود را برای کاهش انتشار دی اکسید کربن از همه منابع تقویت کنند.
جی فورمن (Jay Fuhrman) دانشمند ارشد موسسه تحقیقاتی مشترک تغییرات جهانی، گفت: بازگشتن به ۱٫۵ درجه تا پایان قرن نیازمند یک رویکرد متعادل است. اگر یکی از این فناوریها محقق نشود یا رشد نکند، ما نمیخواهیم به هدف نهایی برسیم. او میافزاید: اگر از مجموعه متنوعی از استراتژیهای حذف کربن در سطح جهانی استفاده کنیم، میتوانیم خطر را در عین کاهش انتشار گازهای گلخانهای کاهش دهیم.
پژوهشگران توضیح میدهند: هر یک از فناوریهای مدل سازی شده مزایا، هزینهها و پیامدهای منحصر به فردی را به همراه دارد. بسیاری از این عوامل به مناطق خاصی مرتبط هستند. با این حال، پژوهشگران دریافتند که برای رسیدگی به گازهای گلخانهای به غیر از دی اکسید کربن، مانند متان و اکسید نیتروژن، کار زیادی لازم است. بسیاری از این گازها چندین برابر دی اکسید کربن قویتر هستند در حالی که به طور همزمان هدف گیری آنها از دی اکسید کربن دشوارتر است.