دروغ گفتن چطور مغز ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از snexplores، همه ما می‌دانیم که دروغ گفتن پیامد‌های اجتماعی دارد؛ وقتی راستش را نمی‌گوییم، به اعتماد بین فردی صدمه می‌زنیم و درنتیجه روابط‌مان دچار مشکل می‌شود، اما محققان می‌گویند دروغ گفتن علاوه‌بر این، روی مغز هم تأثیر می‌گذارد و منابع ذهنی را هدر می‌دهد؛ چراکه به توان ذهنی شگفت انگیزی نیاز دارد؛ چیزی که می‌تواند صرف کار‌های مفید و مهارت‌های
‌به دردبخور شود.

مغز موقع دروغگویی پرمشغله می‌شود

وقتی حقیقت را می‌گویید، مغز شما مجبور نیست کاری غیرعادی انجام دهد. به آن‌چه می‌خواهید بگویید فکر می‌کنید و آن را به‌زبان می‌آوریداما دروغ گفتن تلاش زیادی می‌طلبد. فرض کنید با تأخیر به کلاس رسیده‌اید و معلم دلیلش را می‌پرسد. اگر تصمیم بگیرید راستش را نگویید، چه اتفاقی می‌افتد؟ باید شروع کنید به ساختن یک داستان: «سر راه رفتم کتاب‌خونه تا یک کتاب بگیرم.» معلم ممکن است بپرسد: «همون کتابی که برای تحقیق پیشنهاد کردم؟» خب حالا به دروغ دوم نیاز دارید. اگر بگویید «بله»، ممکن است معلم از شما بخواهد کتاب را سر کلاس به بقیه بچه‌ها نشان بدهید. اگر هم بگویید «نه»، بعید نیست از شما بپرسد چه کتابی به امانت گرفته‌اید.

پس شما باید به جنبه‌های مختلفی که گفت‌وگوی‌تان به خود خواهد گرفت، فکر و پیش‌بینی کنید که با گفتن چه دروغ‌هایی، کل ماجرا از هم نمی‌پاشد. خودتان از این روند آگاه نیستید، اما مغزتان برای انجام دادن این مراحل، مجبور به انجام دادن کار اضافی است که بخش عمده آن در قشر پیش‌پیشانی انجام می‌شود. این بخش، مسئول حافظه «کاری» است. حافظه کاری، چیز‌ها را برای مدت کوتاه ذخیره می‌کند. قشر پیش‌پیشانی علاوه بر حافظه کاری، وظایفی مانند برنامه‌ریزی، حل مسئله و خودکنترلی را هم برعهده دارد که به آن‌ها عملکرد اجرایی می‌گویند.

منابع ذهنی هدر می‌رود

وقتی از خودکنترلی استفاده می‌کنید تا از افشای حقیقتی جلوگیری کنید که دروغ شما را فاش می‌کند، قشر پیش‌پیشانی فعال می‌شود تا تمام جزئیات یک دروغ را به‌خاطر بیاورید و از باورپذیر بودنش مطمئن شوید. عملکرد اجرایی به شما این امکان را می‌دهد که یک یا دو قدم جلوتر فکر کنید و این فراخوانی عملکرد اجرایی از نیروی مغزی زیادی استفاده می‌کند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ که به‌وسیله محققان بلژیکی انجام شد، نشان داد مغز زمانی که بین دروغگویی و راست‌گویی تغییر وضعیت می‌دهد، عملکردش کندتر می‌شود. صرف نیروی فکری زیاد برای حفظ کردن یک داستان دروغی به این معنی است که عملکرد مغز برای کار‌های دیگر کمتر دردسترس خواهد بود. دروغ گفتن از نظر هدر دادن منابع مغزی در نوجوانان و جوانان تأثیر منفی بیشتری دارد.

قشر پیش‌پیشانی تا حدود ۲۵ سالگی به‌طور کامل رشد نمی‌کند بنابراین افراد جوان‌تر منابع کمتری دارند. درنتیجه وقتی قشر پیش‌پیشانی مشغول کار‌های مربوط به دروغ گفتن باشد، برای انجام کار‌های دیگری که نیاز به برنامه‌ریزی (برای درس)، خودکنترلی (برای جلوگیری از عادت‌های ضرررسان) و حافظه کاری دارند، بیشتر در مضیقه قرار می‌گیرد؛ بنابراین عجیب نیست که بگوییم ادامه دادن به دروغگویی، چیزی که در روان‌شناسی به آن دروغ‌های عمری گفته می‌شود، منابع ذهنی را هدر می‌دهد.

منبع: خراسان