لزوم بازگشت فوتبال آبادان به اصل خویش

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: شرایط صنعت نفت پس از گذشت شش هفته نخست از فصل جاری لیگ برتر فوتبال کشور به قدری بد است که اگر سران این باشگاه اقدام به برکناری رضا پرکاس، سرمربی این تیم بکنند، هیچ کس متعجب نخواهد شد. ابراهیم قاسمپور، چهره نام آشنای فوتبال ایران که یک پست مدیریتی در صنعت نفت دارد، گفته است که اولتیماتومی به پرکاس داده نشده و لزوماً کسی در پی عزل او نیست، اما چون لیگ وارد یک تعطیلی ۱۸ روزه شده، بعید نیست سایر مدیران نفت بعد از بررسی مجدد امور تصمیمی به جز این بگیرند. حتی اگر چنین نشود و پرکاس به کارش در نفت ادامه بدهد، کسب یکی، دو نتیجه بد دیگر پس از بازگشایی لیگ (از ۸ مهر ماه) برای خلع وی کفایت خواهد کرد.

پرکاس که از دستیاران علیرضا منصوریان سرمربی فصل پیش طلایی‌های آبادان بود و بعد از کنار رفتن این مربی، جانشین او زمامدار امور آن‌ها برای فصل بیست و دوم لیگ برتر شد، سابقه چند سال کار و تحصیل در جامعه فوتبال آلمان را هم دارد و فرد ناپخته‌ای نیست، ولی نتایج تیم او تا این نقطه از لیگ به هیچ روی قابل پذیرش نیست و، چون او سکاندار یک تیم خوزستانی است و میزان صبر و مدارای هواداران فوتبال این استان با مربیان ناکام و مقدار تحمل‌شان در خصوص نتایج منفی اندک است و با تمامی وجودشان فوتبال‌های زیبا و تهاجمی و البته همراه با کسب پیروزی را می‌خواهند، شاید تا همین لحظه هم پرکاس را افزون برقاعده تحمل کرده باشند.

صنعت نفت که به خاطر روش‌های تهاجمی و زیبایش در گذشته «آبادان – برزیلته» لقب گرفته، در لیگ بیست و دوم با هر چیزی قرابت داشته الا فوتبال زیبا و، چون پرکاس اعتقاد دارد که توش و توان فنی تیمش کافی نیست و به لحاظ پرسنل و نفر می‌لنگد، تنها راه ابقایش در لیگ رویکرد به روش‌های تدافعی، از کار انداختن حریفان مستعدتر و پر مهره‌تر و منتظر نشستن برای اشتباهات فردی و تاکتیکی رقبا و استفاده حداکثری از این لغزش‌ها و دل بستن به ضربات ایستگاهی و ضد حملات است تا از این طریق هم کمترین گل را بخورند و هم در صورت امکان گلزنی و پیروزی را هم تصاحب کنند.

با این حال این رویکرد نه تنها سبب بهروزی طلایی‌های آبادان و ایمن ماندن آن‌ها در جدول رده‌بندی نشده بلکه نفتی‌ها را به سوی چهار باخت در شش بازی‌شان سوق داده و در ازای آن فقط یک برد و یک تساوی سهم آن‌ها شده است. بدیهی است که چهار امتیاز حاصله از یک پیروزی و تساوی، صنعت نفت را فقط با چهار امتیاز در رده ماقبل آخر جدول نشانده باشد و تیمی که همواره به گلزنی‌های پر تعداد و راحت و هنرمندانه شهره بوده، در قبال شش گلی که خورده، فقط دو بار توانسته است دروازه رقبا را بگشاید و آن تک گل‌ها هم چندان خاص و هنرمندانه نبوده است.

همه این‌ها هشداری آشکار به نفتی‌ها و گویای این نکته است که اگر به سیاست‌های فعلی در نفت ادامه داده شود و این تیم بی‌مهابا‌تر عمل نکند و احتیاط مفرط را کنار نگذارد و به‌دنبال تهاجم و گلزنی نرود، سرنوشتی به جز سقوط به دسته‌ای پایین‌تر نخواهد داشت. به واقع صنعت نفت برای نجات از وضعیت تیره فعلی خود باید به اصل خویش بازگردد و دوباره «صنعت نفت» شود و با فوتبال زیبا و تهاجمی‌اش تماشاگران را سیراب و خودش را هم خوشبخت کند.