آیت‌الله علم‌الهدی: قیام سیدالشهدا (ع) یک جامعه مُرده را احیاء کرد

به گزارش مجله خبری نگار، آیت الله علم الهدی در سخنرانی ویژه ایام محرم الحرام در حرم امام رضا علیه السلام با اشاره به این آیه «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا استَجیبوا لِلَّهِ وَلِلرَّسولِ إِذا دَعاکُم لِما یُحییکُم» اظهار داشت: در این نصف عبارت، قرآن هم فلسفه بعثت انبیا را بیان کرده و هم هدف و انگیزش پیامبران الهی را. خداوند می‌فرماید:‌ای افرادی که ایمان آوردید، آن زمانی که خدا و پیغمبر شما را دعوت می‌کنند که شما را زنده کنند، شما آن‌ها را اجابت کنید. یعنی فلسفه دعوت انبیا و پیامبران الهی برای زنده کردن شماست. سوالی که مطرح است این است که مگر ما مرده‌ایم که آن‌ها ما را دعوت به زنده شدن بکنند؟

وی خاطرنشان کرد: اساسا دستگاه قلب ما فعالیت می‌کند و ما حیات داریم، دستگاه تنفس و کبد و معده ما فعالیت می‌کند و ما زنده هستیم پس یعنی چه که دعوت انبیا برای زنده شدن ماست؟ یک زنده بودن فردی داریم و یک زنده بودن اجتماعی. اینکه ما به واسطه جسم زنده هستیم، زنده بودن حیوانی ماست که خداوند در وجود همه مخلوقاتش قرار داده است. اما دعوت انبیا برای زنده بودن انسانی است. وجود مقدس انبیاء با پیام وحی الهی آمدند ما را دعوت کنند تا ما که زندگی حیوانی را داریم، زندگی انسانی هم داشته باشیم. هم افرادمان زندگی انسانی داشته باشند هم جامعه ما.

عضو مجلس خبرگان رهبری در ادامه افزود: افراد وقتی افراد زنده‌اند که غیر از همه این خصوصیات، تشخیص هم دارند و کنترل بر نفسانیات خویش هم دارد. انسان زنده هم فردش زنده است به اراده داشتن هم جامعه اش زنده است به اراده داشتن، زیرا این زنده بودن هم برخودش حکومت می‌کند هم در مقابل دیگران بر خودش کنترل دارد. جامعه زنده جامعه‌ای زنده است که خودش تصمیم می‌گیرد و آنچه خودش اراده کند به صورت اجتماعی انجام می‌دهد. دیگران برای او تصمیم نمی‌گیرند. اگر بنا شد انسان در زندگی اجتماعی‌اش محکوم به تصمیم دیگران شد و دیگران برای او تصمیم گرفتند، این جامعه دیگر زنده نیست. پیامبران مردم را به این دو حیات دعوت کردند. زندگی اولی، زندگی فردی انسانی است که انسان‌ها حیات داشته باشند و تابع نفسانیات خویش و دیگران نشوند و آنچه مصلحتشان هست و تابع فرمان خداست انجام بدهند.

آیت‌الله علم‌الهدی با اشاره به اینکه قیام پیامبران برای بیدار کردن مردم بوده اظهار داشت: در آن جامعه‌ای که پیامبران قیام کردند، جوامعی بوده است که یک مشت عناصر مستکبر قدرت یاب بر گرده مردم مسلط بوده و زندگی و حیات مردم را در استخدام میولات خودشان درآورده بودند. در یک چنین جامعه‌ای انبیا ظهور کردند تا مردم را دعوت به زنده بودن کنند تا یک جریان استکباری برای آنان تصمیم نگیرد و خود مردم طبق فرامین الهی برای خودشان تصمیم بگیرند.

وی گفت: دقیقا زمانی که وجود مقدس پیغمبر اکرم مبعوث به رسالت شدند در جامعه‌ای بودند که اراده انسانی وجود نداشت و مردم درگیر تمایلات نفسانی خویش بودند و جامعه‌ی پایداری نداشتند و روسای قبایل بر جان و مال و ناموس آن‌ها ریاست می‌کردند. در یک چنین جامعه‌ای پیغمبر آمدند تا به مردم جان تازه بدهند: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا استَجیبوا لِلَّهِ وَلِلرَّسولِ إِذا دَعاکُم لِما یُحییکُم»، پیغمبر انسان‌ها را دعوت کرد برای زنده بودن و به آنچه پیغمبر دعوت می‌کرد انسان‌ها را، همان عامل زنده بودن انسان‌ها بود و از طرفی دیگر از زیر بار یوغ عناصر مستکبر قبیله در بیایند و خودشان برای خودشان تصمیم بگیرند.

علم‌الهدی افزود: این نقشی که پیغمبر در زمان خودشان داشتند در عرب جاهلیت بعد از رحلتشان از خط رهبری انحراف پیدا کرد، یعنی جامعه مسلمانان و امت اسلام مبدل شد به یک امت بی اراده، به یک جامعه‌ای که تحت حکومت عناصر نابکار زندگی کنند و آن‌ها اراده آنان را به دست بگیرند.

وی در ادامه افزود: معاویه ملعون زمانی که قدرت را به دست گرفت در بالای منبر مسجد کوفه خطبه‌ای که خواند و به مردم اعلام کرد که مردم من نیامدم به شما بگویم که نماز بخوانید یا نخوانید. بلکه من آمدم تا به شما بگویم فقط باید از من پیروی کنید، من تصمیم می‌گیرم و اراده می‌کنم و شما هم باید فرمانبردار اراده من باشید. یعنی امت اسلام برگشت به یک جامعه مرده و یک قلدر قداره کش روی سر آنان حکومت می‌کرد. تداوم این جامعه مرده به جایی رسید که وقتی معاویه می‌خواست یزید را جانشین خودش بکند بسیار سخت بود چرا که یک عنصر سگ باز و مشروب‌خوار و مفسد می‌خواست بیاید و جانشین پیغمبر شود.

امام جمعه مشهدمقدس با بیان اینکه معاویه نمی‌توانست ناگهانی جانشینی یزید را اعلام کند تصریح کرد: معاویه یک روز جمعه بالای منبر رفت و به مردم گفت مردم، مردان شما غلام زر خرید منند و زنان شما کنیزان منند و بیت‌المال هم ملک من است، به هرکه بخواهم می‌دهم و به هرکس که نخواهم نمی‌دهم.

آیت الله علم‌الهدی عنوان کرد: معاویه این حرف را زد و مردم هم ساکت و صامت بودند در مقابل معاویه. این گونه بود که با خودش گفت این مردم زور پذیرند و می‌شود روی سر این مردم با زور هر کاری انجام داد. در هفته دوم هم این کار را انجام داد و بازهم دید که مردم در مقابلش سکوت کردند و بار دیگر هم در هفته سوم این حرف‌ها را زد و بازهم دید که مردم در مقابلش سکوت کردند که ناگهان از بین آن جمعیت یک نفر ایستاد و گفت: معاویه بر روی منبر پیغمبر ایستادی و این حرف‌ها را می‌زنی، این مردم آزادند، هم خودشان و هم زنانشان. بیت‌المال هم مال آنان است.

وی خاطرنشان کرد: معاویه از روی منبر فریاد زد: آفرین، هم من را از جهنم نجات دادی هم مردم را، زیرا از رسول خدا شنیدم که روزی می‌آید و خلیفه‌ای بر روی منبر برخلاف سخن پیامبر حرفی می‌زند و کسی در مقابلش اعتراض نمی‌کند. من ترسیده بودم که نکند آن خلیفه من باشم که خداوند تو را رساند تا من بفهمم من آن خلیفه جهنمی نیستم و مردم هم امت جهنمی نیستند که بعد از شنیدن این سخن مردم شروع به شادی و سرور کردند. همین که آن آدم از مسجد بیرون آمد، سر از تنش جدا کردند.

نماینده، ولی فقیه در خراسان رضوی ضمن اشاره به اینکه امام حسین علیه السلم قیام کردند تا جامعه مرده را زنده کنند مطرح کرد: این جامعه، جامعه مرده است. امام حسین علیه السلام با این جامعه روبه رو بود. سیدالشهدا علیه السلام دید که جامعه‌ای که پیغمبر زنده کرده بود مرد، زیرا مردم می‌خواهند بدون دغدغه و مشکل فقط معیشت بگذارنند.

علم‌الهدی عنوان کرد: امام حسین علیه السلام قیام کردند تا در حقیقت به مردم بگویند حیات انسانیت باید بازگردد همانند جامعه ما قبل از انقلاب اسلامی که مردم با ریاست آمریکا زندگی می‌کردند و مردم، مردم زنده نبودند و دیگران برای آنان تصمیم می‌گرفتند. در تهران در خیابان پاسداران، یک پیکان که ۵ سرنشین جوان داشت در خیابان حرکت می‌کردند و یک خانم آمریکایی هم با یک فورد آمریکایی از سمت دیگر خیابان می‌آمد که با این پیکان تصادف کرد و این پنج جوان در برخورد با تیتر سیمانی کشته شدند. روزنامه‌ها نوشتند که یک زن آمریکایی مست، پنج جوان ایرانی را کشت که آن زن شکایت کرد و گفت ما مصونیت داریم از اینکه به ما بگویند مست. حکومت روزنامه‌ها را وادار کرد تا از آن زن عذرخواهی کنند. این زندگی ما با آمریکا بود.

وی در ادامه تصریح کرد: امام حسین علیه السلام دیدند که آن جامعه‌ای که پیغمبر ساخته بودند، مرد. آمدند تا آن جامعه را دوباره زنده کنند که نه تنها آن جامعه را زنده کنند بلکه در طول تاریخ هر جامعه‌ای که یزیدی خواست بر آن حکومت کند بفهمد که مرده است و باید زنده شود. این حقیقت را امام حسین باید ثابت کند، با چه چیزی؟ این حقیقت را باید با خانواده اش، با سیلی خوردن دختر سه ساله اش و با اسارت خانواده اش اثبات کند. برای اینکه این جامعه زنده بشود باید جان داد؛ تمام زنده کردن یک آدم مرده در منطق مکتب سیدالشهدا علیه السلام در قالب یک تابلویی که وجود مقدس امام حسین علیه السلام درکربلا نصب کردند، کاملا مشخص است.