در میان آنها یک پایتخت عربی هم هست... ۹ پایتخت آسیایی در میان ده شهر پرجمعیت جهان قرار دارند

به گزارش مجله خبری نگار، طبق برآورد‌های بخش جمعیت وزارت امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد در گزارش خود با عنوان «چشم‌انداز شهرنشینی جهان ۲۰۲۵» که این ماه منتشر شد، جمعیت پایتخت اندونزی ۴۲ میلیون نفر است.

پس از جاکارتا، داکا، پایتخت بنگلادش، با ۳۷ میلیون نفر جمعیت قرار دارد.

توکیو که در این مطالعه به عنوان یک کلان‌شهر با جمعیت ۳۳ میلیون نفر تعریف شده است، به رتبه سوم سقوط کرده است.

این موضوع با گزارش قبلی سازمان ملل متحد برای سال ۲۰۱۸ که پایتخت ژاپن را با ۳۷ میلیون نفر جمعیت در صدر فهرست قرار داده بود، به شدت در تضاد است.

جمعیت منطقه بزرگ توکیو، که بالغ بر ۳۳ میلیون نفر است، در منطقه‌ای وسیع پراکنده شده است که شامل استان‌های اطراف سایتاما، چیبا و کاناگاوا می‌شود که کاناگاوا شامل شهر یوکوهاما با ۳.۷ میلیون نفر جمعیت است.

طبق استاندارد‌های جدید، توکیو تا حدود سال ۲۰۱۰ پرجمعیت‌ترین شهر جهان بود، تا اینکه جاکارتا جای آن را گرفت.

طبق اعلام دولت منطقه توکیوی بزرگ، جمعیت ۲۳ بخش ویژه و ۲۶ شهر کوچک‌تر که چیزی را تشکیل می‌دهند که می‌توان آن را «توکیوی واقعی» نامید، اکنون کمی بیش از ۱۴ میلیون نفر است، در حالی که این رقم یک دهه پیش ۱۳.۲ میلیون نفر بود.

طبق اعلام وزارت کشور، مهاجرت خالص به پایتخت ژاپن در طول همه‌گیری کووید-۱۹ کاهش یافت، اما از آن زمان تاکنون بهبود یافته است که ناشی از هجوم جوانانی است که به دنبال فرصت‌های شغلی و تحصیلی هستند.

از ده شهر پرجمعیت جهان، نه شهر در آسیا واقع شده‌اند - جاکارتا، داکا، توکیو، دهلی نو، شانگهای، گوانگژو، قاهره، مانیل، کلکته و سئول.

این گزارش همچنین بیان کرد که تا سال ۲۰۵۰، انتظار می‌رود دو سوم رشد جمعیت جهان در شهر‌ها رخ دهد و بخش عمده‌ای از یک سوم باقی‌مانده نیز در شهر‌ها خواهد بود.

تعداد شهر‌های بزرگ با جمعیت حداقل ۱۰ میلیون نفر، از هشت شهر در سال ۱۹۷۵ به ۳۳ شهر در سال ۲۰۲۵، چهار برابر شده است.

مقامات سازمان ملل متحد می‌گویند این تغییر در طبقه‌بندی، نتیجه‌ی یک روش‌شناسی جدید و منسجم‌تر برای طبقه‌بندی شهرها، شهرستان‌ها و مناطق روستایی است.

پاتریک گرلند، رئیس بخش تخمین‌ها و پیش‌بینی‌های جمعیتی در سازمان ملل متحد، اظهار داشت که ارزیابی‌های قبلی که بر اساس داده‌های کشور‌هایی با تعاریف بسیار متفاوت انجام شده بود، تمایل داشتند توکیو را در اولویت قرار دهند.

او افزود: «ارزیابی جدید، نقشه‌برداری قابل مقایسه‌تری از پراکندگی شهری در سطح بین‌المللی، بر اساس معیار‌های جمعیت‌شناختی و جغرافیایی مشابه، ارائه می‌دهد.»

بر اساس این گزارش، جمعیت شهری از سال ۱۹۵۰ که ۲۰ درصد از ۲.۵ میلیارد نفر جمعیت جهان را تشکیل می‌داد، بیش از دو برابر شده است.

اکنون، آنها تقریباً نیمی از جمعیت ۸.۲ میلیاردی کره زمین را تشکیل می‌دهند.

لی جان هایا، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در امور اقتصادی و اجتماعی، به نوبه خود گفت: «شهرنشینی نیرویی حیاتی در زمان ماست... و هنگامی که به طور جامع و استراتژیک مدیریت شود، می‌تواند راه را برای مسیر‌های تحول‌آفرین به سوی اقدامات اقلیمی، رشد اقتصادی و عدالت اجتماعی هموار کند.»