به گزارش مجله خبری نگار، این دستگاه اولین آزمایشهای بالینی خود را با موفقیت پشت سر گذاشته و نتایج چشمگیری را نشان داده است.
برخلاف اندامهای مصنوعی مرسوم که با استفاده از آستین در جای خود نگه داشته میشوند، این فناوری جدید مستقیماً با عضلات و استخوانها ادغام میشود و پایداری قوی را تضمین میکند و امکان کنترل پروتز از طریق تکانههای طبیعی عصب و عضله را فراهم میکند.
روش جراحی به نام AMI (رابط عصبی-عضلانی آگونیست-آنتاگونیست) که توسط تیمی تحت نظارت پروفسور هیو هر در طول قطع عضو توسعه داده شده است، به جزء کلیدی این تکنیک تبدیل شده است.
در طول عمل جراحی، جراحان تعامل دوگانهای را بین عضلات حفظ میکنند، به طوری که یکی منقبض میشود و دیگری منبسط میشود، که به حفظ حس کمک میکند و امکان کنترل اندام مصنوعی را مانند یک پای طبیعی فراهم میکند.
برای بهبود دقت حرکات، یک ایمپلنت تیتانیومی در استخوان ران (سیستم e-OPRA) کاشته میشود که به ۱۶ سیم متصل به الکترودهای قرار داده شده روی عضلات متصل است.
این سیستم سیگنالهایی را به پروتز زانوی رباتیک ارسال میکند که نیرو و سرعت حرکات را تنظیم میکند.
در یک کارآزمایی بالینی، ۱۷ نفر که از سیستم جدید استفاده کردند، نتایج بهبود یافتهای در راه رفتن و کنترل اندام مصنوعی نشان دادند و از همه مهمتر، احساس کردند که اندام مصنوعی بخشی از بدن آنهاست.
این فناوری قبلاً اثربخشی خود را ثابت کرده است و ممکن است طی چند سال آینده به یک روش استاندارد در پروتز تبدیل شود.