به گزارش مجله خبری نگار، ایوان راکیتیچ، هافبک سابق بارسلونا و تیم ملی کرواسی که بازنشستگی خود را اعلام کرد، نامهای سرگشاده درباره دوران فوتبال خود نوشته است.
«فوتبال عزیز، تو از روز اول بخشی از زندگی من بودهای. از زمینهای شهر زادگاهم در سوئیس گرفته تا بزرگترین استادیومهای جهان، تو همیشه آنجا بودهای. تو اولین فرصتم را در بازل به من دادی. من هنوز بچه بودم، اما تو باعث شدی باور کنم که همه چیز ممکن است؛ و این تازه آغاز راه بود.»
در شالکه، من با شما بزرگ شدم. این اولین باری بود که از خانه دور بودم و یاد گرفتم که چالشهای جدید، فرهنگ جدید و درسهای جدید را بپذیرم. شما مرا قویتر کردید و این رشد، درهای جدیدی را به رویم گشود. اینگونه بود که به باشگاه فوتبال سویا رسیدم؛ و در آنجا چیزی متفاوت را تجربه کردم. شما به من خانهای دادید. من افتخار کاپیتانی و بلند کردن اولین جام اروپاییام را داشتم... و از همه مهمتر، اینجا بود که با عشق زندگیام آشنا شدم. به لطف شما، نیمه گمشدهام، مادر دخترانم را پیدا کردم. من خانوادهام را تشکیل دادم.
سپس نوبت بارسا رسید. شما به من کمک کردید تا به رویایی برسم که هرگز جرات تصور آن را نداشتم. من با بهترینها بازی کردم، جامها را بردم و شبهای جادویی را در نیوکمپ تجربه کردم. شما به من این امتیاز را دادید که بخشی از تاریخ باشم. اما شما به اینجا بسنده نکردید. شما به من اجازه دادید تا به سویا برگردم تا این چرخه را کامل کنم، از شما تشکر کنم، دوباره احساس کنم در خانه هستم... و دوباره برنده شوم. با این حال، شما چیز دیگری برای من در نظر داشتید.
وقتی که کمترین انتظار را داشتم، مرا به جای دیگری بردی، با ریتمی جدید و راهی نو برای تجربه کردن خودت: الشباب. این فصلی خاص و غرورآفرین بود که در آن دوستانی برای تمام عمر پیدا کردم؛ و انگار میدانستی که چقدر برایم معنی دارد، آخرین فصل فراموشنشدنی را به من بخشیدی.
بازگشت به ریشههایم. بازی برای اولین بار در کرواسی، به نمایندگی از هایدوک... این تجربهای بود که همیشه با خود خواهم داشت. اما مهمتر از همه، شما بزرگترین افتخار را به من دادید: پوشیدن پیراهن کشورم. نمایندگی کرواسی. برای کشور کوچکی مثل ما، رسیدن به فینال جام جهانی فقط یک دستاورد ورزشی نبود، بلکه لحظهای جاودانه بود، هدیهای از سوی تمام یک ملت.
راکیتیچ در شبکههای اجتماعی نوشت: «فوتبال، تو بیشتر از آنچه که تا به حال رویای آن را داشتم به من دادی. تو به من دوستان، احساسات، شادی و اشک دادی. تو یک زندگی کامل به من دادی که همیشه با افتخار آن را ادامه خواهم داد. حالا وقت خداحافظی است. چون حتی اگر من تو را ترک کنم، میدانم که تو هرگز مرا ترک نخواهی کرد. از تو متشکرم، فوتبال. برای همه چیز.»