به گزارش مجله خبری نگار، دکتر کاترین اوکانل-کوپر، زمینشناس سیارهای در دانشگاه نیوبرانزویک، میگوید: «ما شکستگیهای چندضلعیِ بهطرز چشمگیری سالمی را کشف کردیم.» او اضافه میکند که این ترکها ممکن است چگونگی پیدایش حیات در مریخ را آشکار کنند.
مطالعات قبلی نشان میدهد که آنها ناشی از دورههای متناوب مرطوب و خشک در ۳.۶ تا ۳.۸ میلیون سال پیش بودهاند، و چرخههای خشکی ترکهایی مشابه ترکهای موجود در بستر دریاچههای خشک روی زمین ایجاد کردهاند.
این کاوشگر از طیفسنجی لیزری برای مطالعه ترکیب شیمیایی سنگها استفاده کرد، در حالی که دانشمندان آماده میشوند تا نتایج را با سنگهای مجاور که عاری از این ترکها هستند، مقایسه کنند.
اوکانل-کوپر سوالات گیجکنندهای را مطرح میکند: «آیا این ترکها با خشک شدن مریخ شکل گرفتهاند؟ یا نتیجهی حرکت آبهای زیرزمینی در مراحل بعدی بودهاند؟»
این اولین باری نیست که دانشمندان چنین ساختارهایی را مشاهده میکنند. در سال ۲۰۲۱، ناسا ترکهای چندضلعی را در دامنههای کوه شارپ مشاهده کرد و تجزیه و تحلیلهای بعدی نشان داد که آنها حاوی سولفات هستند که نشاندهنده خشک شدن مکرر یک دریاچه باستانی است.
دانشمندان معتقدند که نوسانات فصلی در سطح آب در شکلگیری این ساختارهای پیچیده نقش داشته است، همانطور که چرخههایتر و خشک روی زمین به تشکیل اولین مولکولهای آلی کمک کردند.
در سال ۲۰۲۳، کاوشگر چینی ژورونگ ۱۵ ساختار لانه زنبوری شکل، هر کدام با عرض ۷۰ متر، را که در زیر سطح مریخ مدفون شده بودند، آشکار کرد و شواهد بیشتری از تغییرات آب و هوایی باستانی این سیاره ارائه داد.
منشأ این ساختارهای عجیب همچنان برای دانشمندان یک راز است، اما ممکن است کلید درک احتمال وجود حیات در گذشته سیاره سرخ را در خود داشته باشند.
منبع: دیلی میل